Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

2 2023

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: dziedzictwo poprzemysłowe

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Île de Nantes – pamięć o industrialnej przeszłości odkrywana na nowo

Kępczyńska-Walczak Anetta

Wiadomości Konserwatorskie

2023

Nr 73

34--47

Nieuchronna utrata poprzemysłowego dziedzictwa staje się coraz częstszym zjawiskiem. Mimo sukcesów w zakresie jego ochrony, zabytki techniki wciąż traktowane są jako dziedzictwo drugiej kategorii, co utrudnia działania ratunkowe. Często ich skala i lokalizacja przyczyniają się do podejmowania radykalnych decyzji, opartych głównie na czynnikach ekonomicznych. Ochrona tożsamości dziedzictwa industrialnego wymaga bardzo przemyślanych i osadzonych w przyszłości rozwiązań, by stać się trwałym zapisem przeszłości. Artykuł przedstawia analizę przypadku Île de Nantes jako dobrej praktyki w zachowaniu dziedzictwa poprzemysłowego. Projekt Île de Nantes o powierzchni 337 ha jest jednym z największych przedsięwzięć miejskich w Europie, nadającym nowe przeznaczenie terenowi byłej stoczni, przy jednoczesnym poszanowaniu jej przeszłości. Skala problematyki jest bardzo szeroka: od urbanistycznej przez architekturę aż po obiekty – zabytki poprzemysłowe.

The inevitable loss of post-industrial heritage is becoming an increasingly frequent phenomenon. Despite the successes in its protection, engineering monuments are still treated as second-class heritage, which makes rescue operations difficult. Often their scale and location contribute to making radical decisions based mainly on economic factors. The protection of the identity of the industrial heritage requires well-thought-out solutions embedded in the future in order to become a permanent record of the past. The article presents a case study of Île de Nantes as a good practice in preserving post-industrial heritage. The 337 ha Île de Nantes project is one of the largest urban projects in Europe, giving new use to the site of the former shipyard while respecting its past. The scale of the problem is very wide: from urban planning, through architecture, to sites that are postindustrial monuments.

Parks in post-industrial areas of European cities as a response to contemporary environmental challenges

Węcławowicz-Gyurkovich Ewa A., Wdowiarz-Bilska Matylda K., Hofert Karin E.

Teka Komisji Urbanistyki i Architektury Oddział PAN w Krakowie

2023

T. 51

467--496

Rapid urban development in the second half of the 20th century led to increasingly urbanized structures. As a result, industrial areas that were previously located on the periphery have found themselves in the inner city areas, contributing to the deterioration of the environmental quality and the attractiveness of these areas. Their closure requires the revitalization of decayed areas. The aim of this paper is to present parks built in post-industrial areas in the context of the need to preserve the post-industrial heritage and place-based identity, and to improve the environmental and climatic values of cities. The study’s methodology consists of literature studies, in-situ field research and the use of geo-information systems. Based on an analysis and a detailed comparative study of selected projects carried out in Paris, Barcelona and Turin over the last forty years, the authors demonstrated that brownfield sites are transformed into green parks for leisure and recreation, forming part of the green-blue infrastructure of cities. They improve the environmental conditions of congested city centres, which is particularly important in the face of rapid climate change. The use of decayed brownfield sites for the redevelopment of high and medium-height greenery can help to reduce the urban heat island effect and air pollution. The struggle for a clean environment can be fought using natural structures, with greenery in parks and gardens becoming a tool for improving the climate and increasing urban water retention.

Gwałtowny rozwój przestrzenny miast w drugiej połowie XX wieku spowodował rozrost struktury zurbanizowanej. W efekcie zlokalizowane wcześniej na peryferiach tereny przemysłowe znalazły się w obszarach śródmiejskich, przyczyniając się do pogorszenia jakości środowiska i atrakcyjności tych obszarów. Ich zamknięcie wiąże się z koniecznością rewitalizacji zdegradowanego obszaru. Celem artykułu jest przedstawienie parków realizowanych w obszarach poprzemysłowych, w kontekście potrzeby zachowania dziedzictwa postindustrialnego i tożsamości miejsca oraz poprawy walorów środowiskowo-klimatycznych miasta. Metoda pracy polega na studiach literaturowych, badaniach terenowych oraz analizach z wykorzystaniem systemów geoinformacji. Na podstawie badań porównawczych wybranych realizacji z Paryża, Barcelony i Turynu, pochodzących z ostatnich czterdziestu lat, autorki wykazały, że tereny poprzemysłowe zostały przekształcone w pełne zieleni przestrzenie, służące wypoczynkowi i rekreacji oraz budujące błękitno-zieloną infrastrukturę miasta. Poprawiają one warunki środowiskowe zatłoczonych centrów miast, co jest szczególnie ważne w obliczu gwałtownych zmian klimatu. Wykorzystywanie zdegradowanych obszarów poprzemysłowych dla realizacji zespołów zieleni wysokiej i średniej może stać się jednym z elementów niwelujących efekt miejskich wysp ciepła czy zanieczyszczenie powietrza. Walka o czyste środowisko może być prowadzona poprzez udział struktur przyrodniczych, a zieleń i woda w parkach i ogrodach stają się narzędziami dla polityki poprawy klimatu i zwiększenia retencji miejskiej.