Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Selective flocculation and recovery of chrome from plant slimes using starch and sodium oleate as flocculants

Sibanda Vusumuzi, Makara Lehana, Sebose Lerato, Setimo Thulaganyo, Mamvura Tirivaviri Augustine, Danha Gwiranai

Gospodarka Surowcami Mineralnymi

|

2022

|

T. 38, z. 4

205--230

EN

A steady global decline in the grade of chromite ores is causing an increase in the mining of low grade and complex ores. The processing of such low grade and finely disseminated ores results in the increased production of primary and secondary slimes. Slimes have very poor recovery performance in most conventional technology and are usually disposed of into tailings storage facilities (TSF). The historic slimes in the TSFs and those arising from most chrome production processes constitute potential recoverable chrome resources. In this study, the selective flocculation of slimes from a chrome processing plant in the north west province of South Africa was conducted using raw corn starch and sodium oleate as flocculants and sodium silicate a dispersant was applied on. Limited work has been reported on the flocculation of non-synthetic chrome slimes. The results showed that a slime sample with a chrome (Cr2O3) head grade of 22.92% was upgraded to a maximum concentrate grade of 42.55% at a sodium oleate dosage of 88 g/tonslurry, a sodium silicate dosage of 44 g/tonslurry, 39.61% at a starch dosage of 106 g/tonslurry and sodium silicate dosage of 62 g/tonslurry. The corresponding recoveries using sodium oleate as a flocculent were between 80–89% and 73–79% for starch. Sodium oleate showed a better performance than starch in terms of both grade and recovery. Decantation washing tests showed that the chrome (Cr2O3) grade of the concentrate can be further increased to above 44%. These results are very encouraging as they indicate that selective flocculation can achieve satisfactory upgrade ratios and recovery when processing chrome ultrafine or slime material.

PL

Stały spadek jakości rud chromitowych na całym świecie powoduje wzrost wydobycia rud niskogatunkowych i wielosurowcowych. Przeróbka tak niskogatunkowych i drobnouziarnionych rud powoduje wzrost ilości szlamów pierwotnych i wtórnych. Szlam ma bardzo słabą wydajność odzysku w większości konwencjonalnych technologii i jest zwykle umieszczany w osadnikach odpadów przeróbczych (TSF – Tailings Storage Facilities). Historyczne szlamy w TSF i te powstające w większości procesów produkcji chromu stanowią potencjalne zasoby chromu do odzyskania. W pracy przeprowadzono selektywną flokulację szlamów z zakładu przetwórstwa chromu w północno-zachodniej prowincji RPA, stosując surową skrobię kukurydzianą i oleinian sodu jako flokulanty oraz krzemian sodu jako dyspergator. Odnotowano ograniczoną liczbę prac nad flokulacją niesyntetycznych szlamów chromowych. Wyniki wykazały, że próbka szlamu o zawartości chromu (Cr2O3) 22,92% została ulepszona do maksymalnego poziomu koncentratu 42,55% przy dawce oleinianu sodu 88 g/tonę szlamów i krzemianu sodu 44 g/tonę szlamów i 39,61% przy dawce skrobi 106 g/tonę szlamów i krzemianu sodu 62 g/tonę szlamów. Odpowiednie odzyski przy użyciu oleinianu sodu jako flokulanta wynosiły od 80–89% do 73–79% dla skrobi. Oleinian sodu wykazał lepsze wyniki niż skrobia zarówno pod względem jakości, jak i odzysku. Testy płukania dekantacyjnego wykazały, że odzysk chromu koncentratu (Cr2O3) można dodatkowo zwiększyć do ponad 44%. Wyniki te są bardzo zachęcające, ponieważ wskazują, że selektywna flokulacja może osiągnąć zadowalające wskaźniki poprawy i odzysku podczas przetwarzania ultradrobnego lub szlamowego materiału chromowego.

2

Effect of dispersants on coal slime classification in a novel classification apparatus

Zhu Hongzheng, Lόpez-Valdivieso Alejandro, Zhu Jinbo, Min Fanfei

Physicochemical Problems of Mineral Processing

|

2019

|

Vol. 55, iss. 2

336--345

EN

The effects of the dispersants NaOH and Na2CO3 on the classification of coal slimes was studied in a novel classification apparatus. A dispersion effect was characterized through slurry pH and transmittance measurements as well as zeta potential determinations of the slimes. The pH increased and the zeta potential became more negative, while the transmittance decreased with the increase in the NaOH and Na2CO3 addition. The miscellany rates in the overflow decreased by 15.18% and 11.22% with NaOH and Na2CO3, respectively, while that in the underflow was 31.81% and 27.08%, respectively. An ash-removal efficiency from the coal slurries increased by 20.03% and 10.50% with NaOH and Na2CO3, respectively. It was found that the largest difference in classification efficiency between these dispersants in the overflow was 26.05% and underflow was 14.86%. At the high classification efficiency, the transmittance of the slurry decreased, indicating that better dispersion effect led to the higher classification efficiency of the coal slurry. NaOH showed to be a better dispersant for coal slimes classification than Na2CO3 in the novel classification apparatus.

3

Wpływ superplastyfikatora na hydrofilowość zaczynów cementowych

Kremieniewski M., Rzepka M.

Nafta-Gaz

|

2018

|

R. 74, nr 10

745--751

PL

Zaprojektowanie receptury zaczynu o parametrach reologicznych umożliwiających uzyskanie wymaganych warunków przepływu pozwala na otrzymanie odpowiedniego współczynnika wyparcia płuczki, na usunięcie pozostałości osadu płuczkowego oraz wypełnienie skawernowanej przez świder powierzchni górotworu. Uzyskanie wymaganych parametrów reologicznych, a tym samym optymalnej przetłaczalności zaczynu cementowego w przestrzeni pierścieniowej otworu wiertniczego, jest możliwe wskutek modyfikacji receptury zaczynu poprzez zastosowanie dodatków dyspergujących, tj. plastyfikatorów bądź superplastyfikatorów. Środki te, działając dyspergująco, powodują również obniżenie napięcia powierzchniowego zaczynu. Ponadto środki upłynniające przyczyniają się do zmiany hydrofilowości zaczynu, co jest istotne z punktu widzenia odpowiedniego nawilżenia powierzchni, do których przylega wiążący zaczyn cementowy. Wpływa to na wzrost przyczepności płaszcza cementowego do powierzchni styku. Dotychczas badania hydrofilowości wykonywane były jedynie dla różnego rodzaju środków polimerowych lub podobnych substancji, natomiast dla dyspersyjnego układu zaczynu cementowego modyfikowanego za pomocą superplastyfikatorów nie prowadzono tego rodzaju badań. W niniejszej publikacji podjęte zostały próby określenia hydrofilowości zaczynów cementowych z dodatkiem środków dyspergujących. Wykonano badania receptur kontrolnych (niepoddanych modyfikacji) oraz zaczynów zawierających określone ilości superplastyfikatora. Wykazano, że stosowane polimerowe dodatki superplastyfikatorów nie tylko wpływają na obniżenie parametrów reologicznych zaczynów cementowych, ale również powodują obniżenie napięcia powierzchniowego i zwiększenie hydrofilowości zaczynu. Uzyskane wyniki badań pozwalają lepiej zrozumieć mechanizmy zachodzące w dyspersyjnym układzie zaczynu cementowego, który poddano modyfikacji za pomocą środka upłynniającego, co może się przyczynić do poprawy szczelności na kontakcie płaszcza cementowego z powierzchniami styku.

EN

The design of cement slurry with rheological parameters enabling obtaining the required flow regimes, allows to achieve the appropriate mud displacement coefficient, removing the residue of the mud cake and filling the surface of the wellbore rocks caverned by the drill. Obtaining the required rheological parameters, and thus optimal circulation of cement slurry in the annular space of the borehole is possible due to the modification of the cement slurry recipe by the use of dispersing additives, i.e. plasticizers or superplasticizers. These additives acting dispersingly also reduce the surface tension of the cement slurry. Furthermore, plasticizers contribute to change in the hydrophilicity of the slurry, which is important for the proper hydration of the surfaces to which the binding cement slurry adheres. This results in increased adhesion of the cement sheath to the contact surface. So far, hydrophilicity studies have been conducted only for various types of polymeric agents or similar substances, whereas for dispersive systems of cement slurry modified with superplasticizers they were not. This article presents attempts to determine the hydrophobicity of cement slurries with the addition of dispersing agents. Base cement slurries (unmodified) were tested as well as slurries containing a specified amount of superplasticizer. Studies have shown that the polymeric superplasticizer additives used, not only reduced the rheological parameters of cement slurries, but also reduced the surface tension and increased the hydrophilicity of the slurries. The obtained test results allow to better understand the mechanisms occurring in the dispersive system of cement slurry, which has been modified by a dispersing agent, which may contribute to the improvement of the sealing of the contact between the cement sheath and the contact surfaces.

4

Dispersive effect of low molecular weight sodium polyacrylate on pyrite-serpentine flotation system

Zhao K., Yan W., Wang X., Gu G., Deng J., Zhou X., Hui B.

Physicochemical Problems of Mineral Processing

|

2017

|

Vol. 53, iss. 2

1200--1213

EN

In this work, the dispersive effect of low molecular weight sodium polyacrylate (PAAS) on serpentine, and its dispersion mechanism were systematically investigated through zeta potential measurements, micro and batch flotation as well as adsorption tests. At pH 5, where flotation of iron sulphide was routinely performed, pyrite and serpentine minerals were oppositely charged, and therefore they were attracted to each other. Slime coatings of serpentine adhered to the surface of pyrite, decreasing the adsorption density of a collector on the pyrite surface, but also reducing the flotation recovery. PAAS increased the flotation recovery of pyrite by promoting dispersion between pyrite and serpentine. The effective flotation separation of pyrite from the refractory iron sulphide ore was possible by using PAAS as a dispersant. Anionic PAAS adjusted the surface potential of serpentine through adsorption on the serpentine surface and changed the interaction between pyrite and serpentine particles from attractive to repulsive, and then dispersed pyrite and serpentine.

5

A novel class of dispersants for colloidal processing of hydroxyapatite

Tyliszczak B., Piątkowski M., Dulian P., Bialik-Wąs K., Bogdał D., Wieczorek-Ciurowa K., Wzorek Z., Sobczak-Kupiec A.

Czasopismo Techniczne. Chemia

|

2011

|

R. 108, z. 1-Ch

225-228

EN

Poly(acrylic acid) (PAA) polymer modified with poly(ethylene glycol) (PEG) was used as a dispersant in preparation of hydroxyapatite aqueous suspension. The effect of dispersant structure on suspension stabilization was investigated through the studies of physicochemical properties of the obtained dispersions. Novel dispersants and HAp suspensions were characterized using pH and viscosity measurements.

PL

Poli(kwas akrylowy) (PAA) modyfikowany poli(glikolem etylenowym) (PEG) zastosowano jako dyspergator wodnej suspensji hydroksyapatytowej. Określono wpływ struktury dyspergatora na stabilność suspensji na podstawie badań właściwości fizykochemicznych otrzymanych dyspersji. Nowoczesne dyspersanty i zawiesiny HAp scharakteryzowano z zastosowaniem pomiarów pH i lepkości.

6

Ochrona przed procesami korozyjno-osadowymi w wodnych układach chłodzących zakładów chemicznych

Olszewska J., Karpińska A., Łuksa I., Gieroń M.

Ochrona przed Korozją

|

2006

|

nr 12

409-422

PL

Przedstawiono najważniejsze aspekty ochrony wodnych układów chłodzących zakładów chemicznych przed procesami korozyjno-osadowymi. W celu ograniczenia zużycia świeżej wody układy takie pracują przy kilkukrotnym zagęszczeniu. Właściwości wody zagęszczonej sprzyjają wytrącaniu się na powierzchniach wymiany ciepła osadów mineralnych oraz mikrobiologicznych, pod którymi rozwija się korozja wżerowa. Aby temu zapobiec stosuje się dobrane indywidualnie pakiety uzdatniające, spełniające funkcje inhibitora korozji, dyspergatora osadów oraz biocydu. Przedstawiono wyniki pomiarów szybkości korozji oraz ilości odłożonych osadów uzyskane na przestrzeni ostatniego roku w chronionych obiegach wodnych w zakładach rafi neryjnych, azotowych oraz unieszkodliwiania stałych odpadów komunalnych. Potwierdzają one efektywność i uniwersalność stosowanej metody, tj. jej skuteczność w przypadku wód o różnych wartościach twardości wapniowej i zasadowości, a także przy łagodnym szczepieniu wód kwasami.

EN

The most important aspects concerning the corrosion protection and deposit formation in cooling water systems in chemical plants have been presented in the paper. In order to limit the usage of fresh water, such systems operate at high cycles of concentration. The properties of concentrated water favour the precipitation of mineral and microbiological deposits on the surface of heat exchange units resulting in the development of pitting corrosion under the deposits. In order to counteract this process, specially selected all-in-one treatment formulations are used which serve as corrosion inhibitors, deposit dispersants and biocides. The corrosion rate and deposit precipitation volume results obtained in the course of the previous year in the protected cooling water systems of refi neries, artifi cial fertilizer production facilities and municipal solid waste utilization plants have been presented. They prove the effectiveness and universality of the used method, i.e. its effectiveness for hard waters with varying alkalinity and calcium hardness values as well as for waters treated with small quantities of acids.

7

Study of the biodegradability of sodium salt from the condensation product of naphthalene sulphonic acids and formaldehyde

Ladhari N., Hayet G., Harrabi L.

Autex Research Journal

|

2005

|

Vol. 5, no. 2

113--119

EN

The biodegradability of dispersants (naphthalenesulfonate formaldehyde condensates), used with disperse dyes, has been evaluated using different techniques such as chemical oxygen demand (COD), UV-spectroscopic analysis and tonometry. A biomass was used from industrial waste water which was acclimated for six months prior to use. The study has shown that biodegradation involves two steps: first, the cleavage of the CH2 bridges; second, the degradation of the aromatic nuclei. We identified a series of bacteria (Pseudomonas cepacia, Pseudomonas vesicularis, Pseudomonas stutzeri, Pseudomonas pichetti, Shevanella putrefacians, Agrobacterium radiobacter and Aeromonas hydrophila) that proved to biodegrade the dispersant very efficiently.