Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: czynniki chłodnicze alternatywne

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Badania właściwości alternatywnych czynników chłodniczych

Dąbrowska B.

Chłodnictwo : organ Naczelnej Organizacji Technicznej

2001

R. 36, nr 11

8-12

Pierwszym chlorowcopochodnym związkiem wykorzystanym jako środek chłodniczy był w 1878 roku chlorometan (chlorek metylu, R40) CH3C1. W latach siedemdziesiątych dziewiętnastego wieku wprowadzono do użycia chloroetan (chlorek etylu, R160) CH3CH2C1, a wkrótce potem brometan (bromek etylu, R160B1) i tetrachlorometan (czterochlorek węgla) CCl4. Po pierwszej wojnie światowej coraz większą wagę zaczęto przywiązywać do właściwości fizykochemicznych stosowanych środków chłodniczych. Rozpoczęto poszukiwania substancji pracujących w urządzeniach chłodniczych z odpowiednią wydajnością, a będących jednocześnie substancjami niepalnymi, nietoksycznymi i mało aktywnymi chemicznie. Przemysłowa produkcja dichlorodifluorometanu (R12) rozpoczęła się w 1931 roku, a trichlorofluorometanu (R11) w roku 1932 [1-3]. Po ponad czterdziestu latach sformułowano po raz pierwszy tak zwaną "hipotezę ozonową", obecnie uznaną za udowodnioną. Chłodnictwo, a także przemysł lekki związany z produkcją urządzeń klimatyzacyjnych ulegają obecnie zasadniczym zmianom: związki zawierające chlor i, rzadziej używane w chłodnictwie, brom są zastępowane innymi substancjami. Produkcja chlorofluorowęglowodorów (CFCs) zakończyła się w krajach rozwiniętych w 1995 roku. W ostatnim dziesięcioleciu rozpoczęły się intensywne poszukiwania nowych, alternatywnych czynników chłodniczych, będących w stanie zastąpić stosowane dotychczas substancje. Idealnym rozwiązaniem byłoby znalezienie grupy związków będących chemicznie i termicznie stabilnymi, bezpiecznymi dla otoczenia i jednocześnie wydajnie pracującymi w instalacjach chłodniczych.