Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

The use of the biological method for treating iron containing underground waters

Kvartenko O., Sabliy L., Kovalchuk N., Lysytsya A.

Journal of Water and Land Development

|

2018

|

no. 39

77--82

EN

The use of the biological method is promising for treating underground waters from iron compounds. Iron bacteria used in the process are widely spread in weak acidic and neutral underground waters containing iron ions (II), dissolved carbon dioxide and minimum concentrations of oxygen. The relevant direction of present-day biotechnology is the use of iron bacteria for treating underground waters. The goal of this research is to compare the efficiency of using the biological method for treating underground iron containing weak acidic and neutral waters under different conditions. As the testobjects, Gallionella and Lepthotrix iron bacteria were used. The sedimentation of bio-minerals was obtained from the washout waters of the biological deironing station. Calcium soda was used as an additional source of inorganic carbon for bacteria. As a result of the studies it is established that the use of the non-reagent method gives the possibility to achieve only 80% efficiency in removing iron compounds while the use of sodium carbonate results in increasing efficiency up to 93%. To determine the contribution of biological purification of ground water from iron compounds, the bacteria were inhibited with the preparation of polyhexamethylene guanidine (PHMG) chloride. It was found that inhibition of Gallionella and Lepthotrix led to the reduction of 50% of the iron removal effect. The mechanism was developed of inhibiting the process of iron bacteria metabolism by PHMG (polyhexamethylene guanidine). The new technology of arranging a blockmodule station for treating underground waters is proposed.

PL

Metoda biologiczna stwarza obiecującą możliwość oczyszczania wód podziemnych ze związków żelaza. Bakterie żelazowe używane w tym procesie są szeroko rozpowszechnione w słabo kwaśnych i obojętnych wodach podziemnych zawierających jony żelaza (II), rozpuszczony ditlenek węgla i minimalne stężenie tlenu. Współczesne kierunki w biotechnologii zmierzają do użytkowania bakterii żelazowych w procesie uzdatniania wód podziemnych. Celem przedstawionych badań było porównanie w różnych warunkach wydajności metody biologicznej stosowanej do uzdatniania słabo kwaśnych i obojętnych wód podziemnych zawierających żelazo. Obiektem badań były bakterie żelazowe Gallionella i Lepthotrix. Biominerały sedymentowały z wód płuczących pochodzących ze stacji odżelaziania wody. Jako dodatkowe źródło nieorganicznego węgla dla bakterii użyto węglan sodu. W wyniku przeprowadzonych badań ustalono, że wykorzystanie metody bez dodatku odczynnika umożliwia osiągnięcie 80-procentowej wydajności usuwania związków żelaza; dodanie węglanu sodu zwiększa tę wydajność do 93%. W celu określenia udziału biologicznego oczyszczania wód gruntowych ze związków żelaza zahamowano aktywność bakterii za pomocą chlorowodorku poliheksametylenoguanidyny (PHMG). Stwierdzono, że zahamowanie aktywności Gallionella i Lepthotrix zredukowało efekt usuwania żelaza o 50%. Opracowano mechanizm hamowania metabolizmu bakterii przez PHMG. Zaproponowano nową technologię blokowo-modułową dla stacji uzdatniania wód podziemnych.

2

Microbiological decomposition of sulphates in industrial wastewater

Wawrzak D.

Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Technika, Informatyka, Inżynieria Bezpieczeństwa

|

2013

|

T. 1

199--209

EN

The study presents comparison of effectiveness in using microbial desulphurisation of dairy industry. Comparative study covers two factors describing performance and effectiveness depending on medium and wastewater content: COD and sulphites. Authoress proves that usage of SRB can be successfully exploited In significant reduction of sulphates and their immediate change into sulphides, which can be separated from the wastewater in form of sludge.

PL

W pracy przedstawiono porównanie skuteczności w wykorzystaniu mikroorganizmów do odsiarczania ścieków przemysłu mleczarskiego. Analiza porównawcza obejmuje dwa czynniki opisujące działanie i skuteczność w zależności od medium i zawartości ścieków: ChZT i siarczany. Autorka dowodzi, że użycie BRS może być z powodzeniem wykorzystywane w znacznej redukcji siarczanów i ich natychmiastową zmianę do siarczków, które mogą być oddzielone od ścieków w postaci osadu.

3

Złom elektroniczny jako źródło metali szlachetnych

Willner J., Fornalczyk A.

Przemysł Chemiczny

|

2012

|

T. 91, nr 4

517-522

PL

Scharakteryzowano odpady sprzętu elektronicznego pod kątem zawartości metali szlachetnych oraz możliwości ich odzysku. Przedstawiono obecnie stosowane na świecie metody pirometalurgiczne (m.in. proces Noranda i proces Rönnskår Smelter) oraz metody hydrometalurgiczne (np. ługowanie cyjankami lub halogenkami) pozwalające na przerób elektrozłomu i odzysk cennych składników. Zwrócono również uwagę na procesy ekstrakcji metali szlachetnych z wykorzystaniem metod biologicznych.

EN

A review, with 24 refs., of methods for recovery of metals from printed and integrated circuits by pyrometallurgy, hydrometallurgy and biometallurgy.

4

Oddziaływanie antybakteryjne nanocząstek srebra otrzymanych z surowców naturalnych

Guzik K., Mazurek J., Krasicka-Cydzik E.

Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna

|

2012

|

Vol. 18, nr 2

139-143

PL

W artykule przedstawiono badania związane z antybakteryjnym oddziaływaniem nanocząstek srebra otrzymanych z wykorzystaniem ekstraktu z liści magnolii, jako reduktora Ag+; do Ag0;. Do scharakteryzowania otrzymanego nanosrebra użyto skaningowego mikroskopu elektronowego (SEM – Scanning Electron Mikroskopy) oraz rentgenowskiego mikroanalizatora składu (EDS – Energy Dispersive X-ray Spectroscopy). Średnia wielkość cząstek wynosiła ok. 33±5 nm. Zastosowana metoda wytwarzania nanocząstek srebra jest przyjazna dla środowiska, ekologiczna, zapewnia efektywną redukcję, porównywalną do metod chemicznych. Wytworzone nanocząstki srebra wykazują oddziaływanie bakteriostatyczne i bakteriobójcze.

EN

The article presents the biological synthesis of silver nanoparticles, derived from the extract of magnolia leaves, as a reducer of Ag+; do Ag0; silver ions. The obtained silver nanoparticles were characterized by means of scanning electron microscopy (SEM) and energy dispersive X-ray spectroscopy (EDS). The average particle size is about 33± 5nm. The method to obtain nanoparticles is environmentally friendly, uses organic substrates, provides rapid reduction, comparable to chemical methods. The final product shows antibacterial effect.

5

Dezodoryzacja nawozu organicznego metodą biologiczną

Borowski S., Gutarowska B., Durka K., Korczyński M., Opaliński S., Kołacz R.

Przemysł Chemiczny

|

2010

|

T. 89, nr 4

318-322

6

W kierunku poznania reakcji przeniesienia fosforylu : wykorzystanie biocydów fosforoorganicznych w badaniach

Przychodzeń W.

Wiadomości Chemiczne

|

2008

|

[Z] 62, 3-4

269-295

EN

Among organophosphorus biocides (OPB), VX is the most toxic, but multi-ton production of less toxic OP pesticides, solvents, plasticizers, and engine anti-wear additives as well as their precursors can also have a detrimental impact on our health. V-gases have been feared as the "nuclear weapon" of poorer nations and terrorist groups because their manufacturing is relatively simple and the starting materials are readily available. Comparison of toxicity of OPB, of both synthetic and natural origin is presented in Table 1. It is well-known that some OBP were used in ophtalmology. Rationally designed OBP can be active in treatment of Alzheimer or Parkinson disease [9-11] or as ?-lactamase inhibitor in the future [12]. The extreme toxicity of V-gases often mandates research laboratories to employ safer model compounds called simulants instead of the actual compounds. Some examples of recently involved simulants are presented (Fig. 3) and the influence of their structure on reactivity is reported [13-14]. Many efforts have recently been performed in order to find new and effective methods of detection of OPB and their degradation products (Ch. 4). Although sophisticated chromatographic techniques are involved [15], they are not optimal for rapid detection. The most promising methods seem to be antibody-based recognition [18] and the use of chemical [17] and biological sensors [19]. A great deal of work is devoted to develop efficient methods capable of eliminating persistent OPB under comparatively mild conditions. Chemical methods with the emphasis on nucleophile promoted hydrolysis are the most preffered reaction. Especially, supernucleophilic reagents facilitate OPB hydrolysis and some of them act as strong oxidants [25-27]. Otherwise, enzyme-like systems including micelles and microemulsions have been used in decomposition by nucleophiles. It was found that OPB methanolysis can be accelerated with the use of lanthanium and cupric ions by a factor of 109 [29-32]. The use of reactive polymers, which are prone to transesterification [28] is quite a novel approach to the detoxification of OPB. This methodology allows immobilizing phosphoric residue on polymeric particles and completely removes OPB from their solutions (Fig. 6). Detoxification of VX is an extremely serious, yet unsolved scientific problem. Its hydrolysis (and oxidation) is a relatively slow process and proceeds to the formation of other toxic compounds (Fig. 5) [22]. A number of groups have looked at the creation of catalytic antibodies which can be used for the degradation of VX [13, 37-38]. Haptens bearing amine oxides, phosphorane and ?-hydroxyphosphinate structures have been designed for the selection of antibodies in order to hydrolyse paraoxone and VX, respectivily (Fig. 8 and 9). Also, considerable efforts have been made concerning the hydrolysis of V-gases with enzymes [33-36]. Until now, reactivation of AChE is realized by only one family of antidotes known as pyridinum oximes although some improvements of their structure have been made [39-41] (Fig. 10). Studies of uncatalyzed [44, 48-52] and enzymatic phosphoryl transfer (PT) and thiophosphoryl group transfer reaction [43-47] have been undertaken in various laboratories in an effort to understand the mechanism of this important biological process. Additionally, few examples of improvements in OPB synthesis are presented (Fig. 13) which could have the influence on the progress in OPB-based research.