Przez kilka dziesięcioleci kreowano w Polsce gospodarkę energetyczną opartą na krajowych złożach węgla kamiennego i brunatnego. W świadomości społecznej zakorzenił się stereotyp zaspokajania potrzeb cieplnych, także tych lokalnych i indywidualnych, metodą spalania paliw stałych. Transformacja gospodarki w kierunku rynkowym, w powiązaniu z rosnącymi wymogami ekologicznymi, ujawniła krytyczny stan polskiego górnictwa węglowego. Pojawiła się potrzeba zaspokajania potrzeb energetycznych z innych, odnawialnych źródeł energii, do których zalicza się energię cieków wodnych, słoneczną, wiatru, geotermalną, biogazu. Często te źródła energii określa się mianem niekonwencjonalnych. W artykule określono zasady helioenergetyczne Polski. Przedstawiono schematy ideowe słonecznych instalacji cieczowych oraz powietrznych omawiając praktyczne możliwości ich zastosowania z uwzględnieniem potrzeb rolnictwa.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.