Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Lower Carboniferous solitary rugose corals from the Flett Formation of the Liard Basin, northwestern Canada vs. European and Asian Rugosa of the same geological age

Chwieduk Edward

Acta Geologica Polonica

|

2022

|

Vol. 72, no. 1

33--88

EN

The paper focuses on the taxonomic description of the lower Carboniferous (uppermost Tournaisian to middle Viséan) solitary rugose corals from bedded limestone and shale units in the Flett Formation in the Jackfish Gap (eastern Liard Range), northwestern Canada. The corals described herein include 12 species representing the genera Ankhelasma Sando, 1961, Bradyphyllum Grabau, 1928, Caninophyllum Lewis, 1929, Cyathaxonia Michelin, 1847, Ekvasophyllum Parks, 1951, EnniskilleniaKabakovich in Soshkina et al., 1962, Vesiculophyllum Easton, 1944 and Zaphrentites Hudson, 1941. Two of these species are new (Ankhelasma canadense sp. nov. and Ekvasophyllum variabilis sp. nov.) and 6 taxa are described in open nomenclature. The distribution and relative abundance of solitary Rugosa in Europe and the Liard Basin confirm the geographical proximity of those areas and the open marine communication between them during the early Carboniferous. It therefore represents an important contribution to the determination of the time of isolation of the western Laurussia shelf fauna from that of southeastern Laurussia, as well as the time of the possible emergence of species from southeastern Laurussia into the western Laurussia seas. Of particular importance here are cosmopolitan taxa and the timing of their disappearance from the fossil record.

2

Tournaisian and Viséan Lophophyllum of Gorskiy (1932) from the Kirghiz Steppe and a possible ancestor of a new Bashkirian rugose coral genus from the Donets Basin (Ukraine)

Fedorowski J.

Geologos

|

2017

|

Vol. 23, No. 3

215--221

EN

All specimens assigned by Gorskiy (1932) to the genus Lophophyllum Milne Edwards and Haime, 1850 are revised, redescribed and reillustrated. The corallite identified by him as a second, specifically indeterminate species of Lophophyllum is here questionably included in Amygdalophyllum Dun and Benson, 1920. For the reminding specimens two new, unnamed genera are suggested. ”Lophophyllum” subtortuosum Gorskiy, 1932 belongs to a new, non-dissepimented genus of an unknown family. A possible relationship between gen. nov. 1, sp. nov. 1 and the new Bashkirian genus from the Donets Basin (Ukraine) is proposed.

3

Piaskowce dolnego karbonu strefy wielkopolsko-śląskiej jako utwory perspektywiczne pod względem poszukiwań złóż gazu zamkniętego (badania wstępne)

Kozłowska A., Kuberska M.

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego

|

2015

|

nr 464

49--59

PL

Piaskowce dolnego karbonu strefy wielkopolsko-śląskiej to waki, rzadziej arenity, głównie sublityczne, lityczne i subarkozowe. Ich porowatość całkowita wynosi najczęściej 1–2%, a ich przepuszczalność jest bardzo niska. W skałach tych zaobserwowano ślady działania następujących procesów diagenetycznych: kompakcji, cementacji, a także zastępowania, przeobrażania i rozpuszczania składników. Piaskowce najbardziej perspektywiczne pod względem obecności gazu zamkniętego znajdują się w południowej i południowo-zachodniej części strefy wielkopolsko-śląskiej. Strop utworów karbonu w tych rejonach występuje przeważnie na głębokości do 3 km.

EN

The Lower Carboniferous sandstones of the Wielkopolska-Silesia zone are represented mainly by sublithic, lithic and subarkosic wackes and less frequent arenites. They are characterized by total porosity of mostly 1–2% and very low permeability. The effects of diagenetic processes such as compaction, cementation, replacement, alteration and dissolution have been distinguished in the investigated rocks. The most prospective tight gas sandstones occur in the south and south-western parts of the Wielkopolska-Silesia zone. The top of the Lower Carboniferous rocks does not exceed a depth of 3 km in these regions.

4

Early Carboniferous trilobite remains from limestones of the Dębnik Anticline, southern Poland

Bąk M., Dulemba P., Bąk K.

Geology, Geophysics and Environment

|

2014

|

Vol. 40, no. 1

27--32

EN

The presence of proetid trilobites' remnants is reported for the first time from the Lower Carboniferous limestones of the Dębnik Anticline outcropping in the Raclawka Valley, situated in the eastern part of the Upper Silesian Block (southern part of the Cracow Upland). Disintegrated exoskeletons of trilobites are observed in thin sections of fine-grained, peloidal wackstones and packstones. These rocks contain also foraminifers which indicate an early Tournaisian age for this locality.

5

Some observations on Denaea fournieri (Chondrichthyes, Symmoriiformes) from the Lower Carboniferous of Belgium

Maisey J.

Acta Geologica Polonica

|

2008

|

Vol. 58, no. 2

185-190

EN

Preliminary observations are presented concerning endoskeletal morphology in the Lower Carboniferous symmoriiform shark Denaea fournieri, and some problems in the original description are highlighted. D. fournieri almost certainly possessed a tropibasic braincase and its cranial morphology agrees in most respects with that observed in other symmoriiforms, although it had an extremely narrow ethmoidal region and may have lacked supraorbital cartilages. Its pectoral fins were probably similar to those of other symmoriiforms, and the radialbearing margin of its metapterygium most closely resembles that of falcatids and Stethacanthulus. Using Cladoselache as an outgroup, several apomorphic characters are identified in symmoriiform pectoral fins.

6

Seria węglanowa dewonu i karbonu w południowej części bloku górnośląskiego

Narkiewicz M.

Prace Państwowego Instytutu Geologicznego

|

2005

|

T. 182

1--46

PL

Badaniami objęto profile głębokich otworów wykonanych w podłożu Karpat zewnętrznych i zapadliska przedkarpackiego, między Cieszynem a Rajbrotem. W niższej części serii węglanowej (dewon środkowy i fran) formalnie ustanowiono trzy formacje, w obrębie których wyróżniono cztery ogniwa. Natomiast wyżej, w słabiej rozpoznanej części profilu, wyróżniono osiem jednostek nieformalnych różnej rangi. Opisane wydzielenia zostały zdefiniowane głównie na podstawie badań reperowego profilu otworu Goczałkowice IG 1 oraz otworów z rejonów Lachowic i Tarnawy. Korelacja litostratygraficzna między otworami Goczałkowice IG 1 i Krasna 1 koło Cieszyna dowodzi przekraczającego ułożenia serii węglanowej na podłożu staropaleozoicznym i prekambryjskim. Na podstawie obserwacji sedymentologicznych i interpretacji facjalnych wyróżniono szereg systemów depozycyjnych, wśród których największy udział ma platforma i rampa węglanowa, natomiast mniejszy — szelf węglanowy, wapienno-ilasty, ilasto-węglanowy i klastyczno-węglanowy, a także klastyki przybrzeżne. Wyniki badań potwierdzają tendencję do spłycania się środowisk depozycji ku południowi, w kierunku wewnętrznych części podkarpackiego wyniesienia bloku Brunovistulicum. Okresowo, zwłaszcza w środkowym dewonie i franie, mogły panować warunki lądowe, udokumentowane przez obecność, odpowiednio, poziomów paleogleb i erozji subaeralnej. W dewonie i najniższym karbonie dolnym profilu Goczałkowice IG 1 wyróżniono 12 cykli transgresywno-regresywnych (T-R). Partie transgresywne cykli T-R są z reguły bardziej czytelne od ich części regresywnych. Do rzadkich przejawów regresji wymuszonej należy obniżenie się poziomu morza we franie (późnym?) zapisane w postaci poziomów emersji i erozji subaeralnej. Na podstawie wyników wcześniejszych badań biostratygraficznych oraz porównań regionalnych wyznaczono przypuszczalny przebieg granic pięter dewońskich, a także granicy dewonu z karbonem. Strop serii węglanowej jest silnie diachroniczny w zakresie dewon górny–wizen środkowy. Koniec rozwoju wczesnokarbońskiej platformy węglanowej wiązał się najprawdopodobniej z reżimem ogólnie regresywnym, w warunkach zróżnicowanych pionowych ruchów blokowych przed wypiętrzeniem późnowizeńskim. Seria węglanowa uległa wówczas obocznie zróżnicowanej erozji, miejscami obejmującej do 500–700 m osadów. Proces ten zachodził przy udziale zjawisk krasu powierzchniowego i podziemnego. Po etapie erozji nastąpiła sedymentacja fliszowych utworów „kulmu” warstw malinowickich i zalaskich w późnym wizenie (zachód) lub wczesnym namurze (wschód). Tektoniczny mechanizm wypiętrzenia mógł być związany z utworzeniem się wyniesienia frontalnego na przedpolu morawsko-śląskiego segmentu orogenu waryscyjskiego. Omawiana seria węglanowa przedłuża się ku SW w rejonie Moraw. Stosunek do głębszego podłoża, charakter i następstwo systemów depozycyjnych, a nawet szczegóły rozwoju sedymentacji wykazują daleko idące analogie z odpowiednikami rozpoznanymi z obszaru Polski.

EN

The present study is based on the deep wells reaching the basement of the western part of the Outer Carpathians and Carpathian Foredeep between the town of Cieszyn on the Polish-Czech border (west) and Rajbrot village south-east of Cracow (east). In the Lower Devonian to Frasnian three formations and four members have been formally established. In the less studied part comprising the Famennian to middle Viséan eight informal units have been distinguished. The lithostratigraphy has been defined basing mainly on the key Goczałkowice IG 1 well section supplemented by the wells from the Lachowice and Tarnawa areas. Lithostratigraphic correlation between the sections Goczałkowice IG 1 and Krasna 1 near Cieszyn demonstrates onlapping geometry of the carbonate complex upon the Lower Palaeozoic and Proterozoic basement of the Brunovistulicum Terrane. Sedimentological observations of cores and facies interpretations allowed to distinguish several depositional systems. The predominant are carbonate platform and ramp systems, whereas less important are marine shelf systems including carbonate, muddy-carbonate and coarser clastic-carbonate facies as well as nearshore clastics. The present results confirm the tendency of a general shallowing of depositional environments southwards, i.e. towards the inner areas of Brunovistulicum elevation. Intermittently, mostly in the Middle Devonian and Frasnian, continental conditions prevailed, as documented by palaeosoil and subaerial erosion levels, respectively. In the Devonian and lowermost Carboniferous of the Goczałkowice IG 1 section twelve transgressive-regressive cycles have been distinguished. Transgressive levels of the cycles are as a rule more clearly expressed than the regressive ones. The rare example of a forced regression is the ?late Frasnian sea-level fall recorded by levels of emersion and subaerial erosion. The tentative position of the Devonian stages boundaries, including the base of the Carboniferous, has been established basing on the results of earlier biostratigraphic studies and regional comparisons. The top of the carbonate complex is strongly diachronous in the range Late Devonian - middle Viséan. Termination of the Early Carboniferous carbonate platform development was most probably related to an overall extensional regime. This led to differential vertical block movements during a general late Viséan uplift. Following this, the carbonate complex underwent laterally variable erosion which in places removed up to 500-700 meters of sediments. This process involved surface and subsurface karst phenomena. The erosion was followed by flysch sedimentation of the "Culm" deposits of the Malinowice and Zalas Beds in the late Viséan (west) or early Namurian (east). The tectonic mechanism of the uplift could have been related to a development of the peripheral forebulge in front of the Moravian-Silesian segment of the Variscan Orogen. The described carbonate complex extends to the south-west into the Moravian area of the Czech Republic. Relationship to the basement, characteristics and a succession of depositional systems, and even some details of depositional development show many similarities to the counterparts from the Polish area.

7

Początek późnopaleozoicznego zlodowacenia Gondwany i jego zapis w polskich sukcesjach karbońskich

Skompski S.

Przegląd Geologiczny

|

2003

|

Vol. 51, nr 8

658-662

PL

Z porównania metod bezpośredniego i pośredniego datowania karbońskiego początku zlodowacenia Gondwany wynika, że najpewniejszym wskaźnikiem tego zdarzenia jest pojawienie się na południowym szelfie Laurussii specyficznego typu kontrolowanej glacieustatycznie sedymentacji cyklicznej. Spośród licznych obszarów tego szelfu z dobrze rozpoznanym zapisem sedymentacji względnie stabilne tektonicznie były obszary basenu lubelskiego i basenu Illinois (w przeciwieństwie np. do obszaru brytyjsko-belgijskiego i dnieprowsko-donieckiego). Analiza cykliczności w tych dwóch obszarach wskazuje, że początek zlodowacenia miał miejsce w brygancie (późny wizen). Wcześniejsza sedymentacja krótkookresowych cyklotemów (o przeciętnym okresie 100 000 lat), które pojawiły się w asbie, była prawdopodobnie wywołana przyczynami natury tektonicznej.

EN

Two specimens of Oslo rhomb porphyries find on the Wolin Island beach between Międzyzdroje and Grodno are extraordinary finds among the entire population of Scandinavian indicator erratics within glacial sediments in northern Poland. Only around 20 localities of erratics from Oslo have been noted in that part of Poland so far (Schulz, 1973). Unfortunately, the stratigraphy of the Wolin erratics is not known, because they have been found on the stony abrasion shelf at the foot of a cliff. The cliff itself consists of two separate till layers. The petrographical analysis of the lower bed of gray glacial till where rhomb porphyries had been found, point to distinctly north-western direction of an ice sheet advance (50 % of the entire population of erratics from sample 3 derive from western mother regions in the southern Baltic bottom). The analysed indicator erratics form the lower Wolin till represent the south-eastern Sweden and western part of the bottom of Baltic depression. The ice-sheet, approaching from the north, has transgressed on these outcrops before reaching the mother regions of Cretaceous limestones, which are located in the direct vicinity of the Wolin Island. The ample content of western erratics in sampled sediments of the Wolin cliff as well as the Oslo rhomb porphyries are of high interest. Have they come in icebergs (Benn & Evans, 1998, see Donner, 1995) or maybe their presence in glacial sediments should be connected with the Lagerlund's ice dome (1987, 1995)7 Schulz (2003) suggests a ship transport (as ballast stones). The planned detailed petrographical analysis on the Scandinavian erratics of the Wolin cliff should clarify the issue.

8

Devonian / Lower Carboniferous stratigraphy, facies patterns and palaeogeography of Iran Part 1, Southeastern Iran

Wendt J., Kaufmann B., Bełka Z., Farsan N., Bavandpur A. K.

Acta Geologica Polonica

|

2002

|

Vol. 52, nr 2

129-168

EN

The mountains N of Kerman in southeastern Iran are a key region for Devonian/Lower Carboniferous stratigraphy of a still poorly known segment on the northern margin of Gondwana and display a great diversity of neritic depositional environments. The hitherto applied subdivision into lithostratigraphic formations has been calibrated by means of conodonts and brachiopods allowing good correlations of 36 sections, the majority of them ranging from the top of the Cambrian or the Silurian into the Lower Permian. Upper Cambrian sandstones or Silurian carbonates are unconformably overlain by red siliciclastics of uncertain Early to early Middle Devonian age (Padeha Formation) which in turn pass into skeletal limestones (upper Middle Devonian to Tournaisian Bahram and Sardar Formations). The latter are erosionally capped by Permian platform carbonates (Jamal Formation). Facies patterns during 5 intervals from the Silurian into the Tournaisian show evolution from a carbonate platform and siliciclastic shelf during the Silurian and the Early Devonian into shallow open marine embayments during the late Middle and Late Devonian, and a carbonate platform during the Early Carboniferous. Sharp boundaries between Upper Devonian facies belts appear controlled by synsedimentary epeirogenic movements which may have been active since the Early Palaeozoic.

9

Litostratygrafia, środowiska sedymentacji i zarys diagenezy węglanów dewonu i karbonu w rejonie Rajbrotu i Tarnawy (wyniesienie podkarpackie)

Narkiewicz M.

Prace Państwowego Instytutu Geologicznego

|

2001

|

T. 174

9--32

PL

Badania oparte na ograniczonym materiale rdzeniowym i pomiarach geofizyki otworowej pozwoliły na wyróżnienie w rejonie Rajbrotu i Tarnawy sześciu nieformalnych jednostek litostratygraficznych w utworach węglananowych dewonu i dolnego karbonu. Spośród wyróżnionych jednostek co najmniej jedna, złożona z ciemnych marglistych wapieni spikulowych z krzemieniami, reprezentuje szeroko rozprzestrzeniony poziom korelacyjny. Jest on związany ze zdarzeniem transgresywnym rejestrowanym w górnym turneju rejonu Krzeszowic. Najbardziej kompletny profil badanej serii węglanowej o miąższości około 1100 m występuje w otworze Rajbrot 2. W profilu otworu Tarnawa 1 erozja poprzedzająca sedymentację klastyków karbońskich (kulm) usunęła około 150-metrową warstwę utworów węglanowych. Implikuje to silną lokalną zmienność zjawisk wypiętrzania i erozji w późnej części wczesnego karbonu. Sedymentacja badanych utworów odbywała się na ogół w ramach systemów depozycyjnych platformy i rampy węglanowej, a jedynie okresowo w warunkach głębszego szelfu z depozycją ilasto-wapienną. Korelacja blisko siebie położonych profili ujawnia silną oboczną zmienność procesów późnej, mezogenetycznej dolomityzacji, która najprawdopodobniej nastąpiła przed migracją bituminów, poprzedzającą z kolei fazę intensywnej cementacji kalcytowej.

EN

Present investigations of the Middle Devonian to Lower Carboniferous carbonates were based on a limited core material and wireline log data. They allowed to distinguish six informal lithostratigraphic units in the substrate of the Western Carpathians between Rajbrot and Tarnawa (Figs. 1, 2). These are, in ascending order: -marly dolostones and limestones with bioturbation (DWMB), -limestones, dolomicrites and dolosparites (WDD), -nodular and grained limestones (WGZ), -marly horizon (PM), -grained limestones (WZ). -upper limestones and marls (WMG). The marly horizon (PM) represents a widespread correlative level related to the late Tournaisian transgressive event recorded also in the Krzeszowice area west of Cracow (Paszkowski, 1995). The most complete section comprising ca. 1100 metres of carbonates was found in the Rajbrot 2 well. In the closely located Tarnawa 1 section the erosion pre-dating sedimentation of the Carboniferous clastics (culm) removed ca. 150 metres of carbonates. This observation implies a strong local variability of a magnitude of uplift and erosion by the end of the Early Carboniferous. The facies interpretation of investigated carbonates was based both on macroscopic description of cores and on thin-section studies (see Plates I-V). Sedimentation was taking place generally within the framework of a tropical carbonate platform to ramp systems, and only temporally in deeper shelf environments with a clayey and carbonate deposition. Correlation of closely situated sections reveals a strong lateral variability of late (mesogenetic) dolomitization processes, which most probably occurred prior to a hydrocarbon migration. The latter, in turn, predated a phase of enhanced post-tectonic calcite cementation. Dolomitization was an ascending process, screened by marly levels.

10

Biostratygrafia klastycznych utworów karbonu na podstawie miospor w profilu otworu Tarnawa 1

Trzepierczyńska A.

Prace Państwowego Instytutu Geologicznego

|

2001

|

T. 174

67--80

PL

W badawczo-poszukiwawczym otworze Tarnawa 1, zlokalizowanym około 25 km na wschód od Myślenic, przeprowadzono badania sporowe utworów klastycznych karbonu w interwale głębokości 4407,0 –4585,0 m. Dotyczyły one wyłącznie osadów płonych. Stwierdzono w nich asocjacje o typie mieszanym, skomponowane z taksonów charakterystycznych zarówno dla górnowizeńskich, jak i dolnonamurskich zespołów sporowych, w większości reprezentujących mikroflorę typową dla zony sporowej NC (nitidus-carnosus), odpowiadającej najwyższej części brytyjskiego piętra brigant (= zona goniatytowa P2) i piętru pendlej (= zona goniatytowa E1) w schemacie Claytona i in. (1977). Istotny udział w spektrum stanowiły również taksony zon sporowych asbu: TC (tessellatus-clavata) i NM (nigra–marginatus) — Perotrillites tessellatus, Raistrika nigra, Triquitrites marginatus oraz brigantu: VF (vetustus–fracta) — Potoniespores aff. delicatus Playford, cf. Potoniespores delicatus sensu Playford, Tripartites distinctus i Murospora cf. partenopia. Najmłodsze oznaczone gatunki sporomorf sugerują jednak arnsberski wiek asocjacji, poprzez związek z zoną sporową TK (triangulus–knoxi) (Clayton i in., 1977).

EN

Deep, test-exploratory borehole Tarnawa 1 from the hydrocarbons penetrating zone is situated 25 km east of Myślenice, between Wianiowa IG 1 borehole in the West and Rajbrot 2 in the East (Carpathians, Poland). Coal-bearing clastic sediments of the Lower Carboniferous have been ascertained there only on lithological and geophysical data (Daran et al., 1997) and originally biostratigraphically unconfirmed. Mixed spore associations have been distinguished in the depth interval between 4585,00 m and 4407,00 m. Composed principally of Brigantian and Pendlcian taxa they also contained species characteristic for Asbian-Brigantian standard spore zones: TC (tessellatus-clavata) represented by Perolrillites tessellatus (Staplin) Neville, Potoniesporcs aff. delicalns Playford, Poloniespores delicatus sensu Playford, NM (nigra-marginatus) characterized by Ra-istrickia nigra Love, Triquitrites marginatus Hoffmeister, Staplin, Molloy, Tripartitcs distinctus Williams and VF (vetustus-fracla), as well as the elements of microflora typical for the Lower Namurian: Punctatisporites sinuatus (Artüz) Neves, cf. Crassispora kosankei? (Potonié et Kremp) Smith et Butterworth, cf. Florinites sp.?, Mooreisporites fustis Neves, Moreisporites trigallenis Neves (G. Clayton ct al., 1977; R. Neves, 1958, 1961). Index taxa: Bellispores nitidus (Horst) Sullivan and Reticulatisporites carnosus (Knox) Neves made possible their correlation with Brigantian-Pendleian standard spore zone NC (nitidus-carnosus) of the unified palynostratigraphic scheme of the Carboniferous for the Western Europe, whereas the abundance of Mooreisporites spp. might have suggested their correlation with younger Amsbergian spore zone TK (trianguhis-knoxi) (G. Clayton et al., 1977).

11

Cementy węglanowe w formacjach piaszczystych dolnego karbonu na Pomorzu Zachodnim

Połońska M.

Przegląd Geologiczny

|

2000

|

Vol. 48, nr 10

924-928

PL

Piaskowce dolnego karbonu zawierają różne spoiwa, m.in. cementy węglanowe: dolomit, kalcyt oraz w mniejszej ilości ankeryt i syderyt. Analizy EDS dolomitu wskazują na male domieszki Fe i Mn. Trwale izotopy węgla i tlenu w cementach dolomitowych w formacji z Gozdu grupują się w przedziale b^13 C od-2,13%o do 5,52%o i b^18 O od'-10,61%o do -4,15%o PDB. Przyjmując b^I8O SMOW = 0%o, temperatury krystalizacji dolomitu wahają się od 63°C do 113°C. Wyniki badań inkluzji fluidalnych potwierdzają wnioski o podobnym przedziale temperatur wytrącania się dolomitu podczas pogrzebania. W piaskowcach formacji z Drzewian procesy krystalizacji dolomitu zachodziły w odmiennych warunkach niż w formacji z Gozdu i w niższych temperaturach. Wśród kalcytów dominują nisko Fe odmiany oraz spotyka się Mn-kalcyty. Kalcytyzacja w formacji z Gozdu miała miejsce w temperaturach: 47° -61 °C, podczas gdy kalcyt formacji z Łobżonki krystalizował w temperaturze 70°C. Większość ankerytujest związana z późnym etapem diagenezy. W formacji z Łobżonki cement ten wytrącał się w temperaturze 116°C. Syderoplezyty reprezentują wczesne- i późnodiagenetyczne odmiany syderytu. Wszystkie dane sugerują, że cementy obecne w formacjach piaskowców tworzyły się na różnych stopniach pogrzebania. Wpływ wysokich temperatur na tworzenie cementów węglanowych w najgłębiej pogrzebanych skałach formacji z Łobżonki znajduje swoje odbicie w niskich wartościachb^18 O ( od -11,01%o do - 9,56%o PDB) spowodowanych słabszą inkorporacją tlenu.

EN

The Lower Carboniferous sandstones contain different carbonate cements including: dolomite, calcite and minor amounts ofankerite and siderite. The EDS analysis of dolomite reveal a small admixture ofFe and Mn. The stable carbon and oxygen isotope determinations in dolomite cements of the Gozd Formation indicate hnCfrom -2.13%o to 5.52%o and 6"O from -10.61%o to -4.15%o PDB. Assuming that h'8O SMOW = 0%o; the temperatures of dolomite crystallization ranged from 63° to 113°C. The results of the measurements of fluid inclusions indicate precipitation temperatures of dolomite during burial diagenesis. The crystallization of dolomite in the Drzewiany Formation occurred in different conditions and at lower temperatures compared to the Gozd Formation. The low Fe-calcite dominated and Mn-calcite was also distinguished. The calcitization in the Gozd Formation took place at the temperatures of 47° -61°C, while that of the Łobżonka Formation crystallized at the temperature of70°C. The majority ofankerite is connected with later diagenesis. This cement precipitated at 116°C in the Łobżonka Formation. Sideroplesites represent early and late diagenetic varieties of siderite. All these data suggest, that the cements present in the sandstone formations formed at different stages of burial. The influence of high crystallization temperature of carbonate cements found in the deepest buried rocks of the Łobżonka Formation is indicated by the low b^18 O values (from -11.01%o to -9.56%o PDB), which was result of weak oxygen incorporation.