Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

NATO in the New Strategic Environment : Cyber Attacks Now Covered by Article 5 of the North Atlantic Treaty

Kostrzewa-Zorbas G.

Studia Bezpieczeństwa Narodowego

|

2014

|

R. 4, Nr 6

397--418

EN

The greatest change ever in the defence policy and military strategy of the North Atlantic Treaty Organisation occurred in 2014 in response to a series of major cyber attacks against NATO member states and partner states - Estonia in 2007, the United States and Georgia in 2008, and others in later years - and to a general transformation of the security environment in which cyberwar and other threats to cybersecurity gain rapidly in importance. At the 2014 Wales Summit, NATO recognised that cyber defence is part of its central task of collective defence and that Article 5 of the North Atlantic Treaty - ”The Parties agree that an armed attack against one or more of them in Europe or North America shall be considered an attack against them all . . .” - can be invoked in the case of cyber attacks. This statement is the ﬁrst and only expansion of the meaning of Article 5 and the ﬁrst and only addition of a new type of warfare to the policy and strategy of NATO. After the change, the Alliance must face new challenges not less urgent and diﬃcult than the old ones of kinetic warfare or weapons of mass destruction. This article addresses the broadest strategic context of the change. An analysis is made in the light of the global strategic thought and of the development of warfare through history. By entering the new strategic space of cyber warfare, NATO proves itself to be among the world’s most modern and advanced powers while, at the same time, it returns to the ancient - and lasting - tenet of strategy: information is not inferior to force. This way the Alliance moves away from Carl von Clausewitz and closer to Sun Zi. The recognition of cyberspace as a strategic space also corresponds to another inﬂuential idea in the heritage of strategy: the concept of the ”great common” the control of which is the key to the power over the world and over war and peace worldwide. Alfred Thayer Mahan considered the global ocean to be the ”great common” crossed by vital trade routes and by navies competing for superiority. Now cyberspace is as open, vital and fragile as the maritime space was in Mahan’s vision. Cyberwar also creates a promise and a temptation of a decisive strike - the ﬁrst and last strike in a war - circumventing all military defences and paralysing the enemy country. It is a new version - less lethal or not, dependent on the tactics of cyber attacks in a cyber oﬀensive - of the idea of strategic bombing and of the entire concept of air power, especially by its visionary Giulio Douhet, and then of nuclear strategy. Finally, the article provides two practical recommendations regarding the policy and structure of the North Atlantic Alliance in unfolding new era. Now NATO needs a speedy follow-on to the breakthrough decision of the Wales Summit. Cyber defence should be fully integrated into the next Strategic Concept which is expected in or around 2020 but could be worked out sooner because of the accelerating transition of the security environment. NATO should also consider establishing a global Cyber Command to maintain the initiative and to assure the credibility of the enlarged meaning of Article 5 of the North Atlantic Treaty. This credibility will be immediately, continuously and comprehensively tested by many players of the global game.

PL

Największa zmiana w dziejach polityki obronnej i strategii wojskowej Sojuszu Północnoatlantyckiego nastąpiła w 2014 roku w odpowiedzi na serię cyberataków przeciw państwom członkowskim i partnerskim NATO – Estonii w 2007 roku, Stanom Zjednoczonym i Gruzji w 2008 roku, i innym w latach późniejszych – oraz na ogólną transformację środowiska bezpieczeństwa, w którym wojna cybernetyczna i inne zagrożenia dla cyberbezpieczeństwa szybko zyskują na znaczeniu. Na szczycie w Walii w 2014 roku NATO uznało, że cyberobrona jest częścią zbiorowej obrony jako centralnego zadania sojuszu i że artykuł 5 Traktatu Północnoatlantyckiego – „Strony zgadzają się, że zbrojna napaść na jedną lub więcej z nich w Europie lub Ameryce Północnej, będzie uznana za napaść przeciwko nim wszystkim ...” – może być przywołany w przypadku cyberataków. To oświadczenie jest pierwszym i jedynym rozszerzeniem znaczenia artykułu 5 oraz pierwszym i jedynym dodaniem nowego rodzaju wojny do polityki i strategii NATO. Po tej zmianie sojusz musi stawić czoła nowym wyzwaniom, pilnym i trudnym nie mniej od starych wyzwań wojny kinetycznej lub broni masowego rażenia. Artykuł dotyczy najszerszego strategicznego kontekstu zmiany. Analiza jest prowadzona w świetle globalnej myśli strategicznej i rozwoju wojny poprzez dzieje. Wchodząc w nową przestrzeń strategiczną cyberwojny, NATO wykazuje, że należy do najbardziej nowoczesnych i zaawansowanych potęg świata, a jednocześnie wraca do starożytnej – i trwałej – zasady strategii: informacja nie jest podrzędna wobec siły. Tak sojusz odchodzi od Carla von Clausewitza i zbliża się do Sun Zi. Uznanie cyberprzestrzeni za przestrzeń strategiczną nawiązuje również do innej wpływowej idei dziedzictwa strategii: do koncepcji „wielkiego terenu publicznego” (“the great common”), władza nad którym daje klucz do władzy nad światem, i nad wojną i pokojem w świecie. Alfred Thayer Mahan uważał ocean światowy za „wielki teren publiczny”, przecinany przez żywotne szlaki handlowe i ﬂoty konkurujące o wyższość. Dziś cyberprzestrzeń jest tak otwarta, żywotna i łatwa do podboju, jak przestrzeń morska była w wizji Mahana. Wojna cybernetyczna także rodzi obietnicę i pokusę rozstrzygającego uderzenia – pierwszego i zarazem ostatniego na wojnie – które pozwala obejść wszystkie elementy obrony przeciwnika i sparaliżować wrogi kraj. To nowa wersja – mniej lub równie śmiercionośna, zależnie od taktyki cyberataków podczas ofensywy cybernetycznej – idei bombardowania strategicznego i całej koncepcji siły powietrznej według jej wizjonera Giulio Douhet, a potem według strategii nuklearnej. Na koniec artykuł podaje dwie praktyczne rekomendacje co do polityki i struktury Sojuszu Północnoatlantyckiego na rozwijającą się nową erę. Potrzebny jest teraz szybki ciąg dalszy przełomowej decyzji Szczytu w Walii. Cyberobrona powinna zostać w pełni włączona – jako integralna część – do następnej Koncepcji Strategicznej NATO. Nowa Koncepcja Strategiczna jest spodziewana w roku 2020 lub zbliżonym, ale może być opracowana wcześniej z powodu przyśpieszającej przemiany środowiska bezpieczeństwa. NATO powinno również rozważyć ustanowienie globalnego Dowództwa Cybernetycznego dla utrzymania inicjatywy i dla zapewnienia wiarygodności artykułu 5 Traktatu Północnoatlantyckiego w rozszerzonym znaczeniu. Ta wiarygodność będzie natychmiast, ciągle i wszechstronnie testowana przez wielu graczy globalnej gry.

2

Generał Carl von Clausewitz : dziedzictwo i wpływ

Millotat C. O. E.

Zeszyty Naukowe AON

|

2010

|

nr 3(80)

247-263

3

Carl von Clausewitz w 220 rocznicę urodzin

Ślipiec J.

Zeszyty Naukowe AON

|

2000

|

nr 3(40)

311-318

EN

Carl von Clausewitz (1780-1831) was bom on 1 June 1780. He was the son of Frederick Clausewitz, a tax- collector from a little town Burg near Magdeburg. He started his military career in the summer of 1792 when he joined the 34th Prince Ferdinand Regiment stationed in Ruppin. He gained his first war experience in 1793 participating in the siege of Mainz during the war with revolutionary France. He included his valuable remarks from that experience in his treatise „On War”. When Prussia resigned from antirevolutionary coalition in 1795 Clausewitz returned to service in Neuruppin. During his service in that period he was involved in studying publications relating to the art of war, history and philosophy. That period was a kind of preambule in the general’s future intellectual development. In 1801 Clausewitz met Gen. Gerard Schamhorst. Due to him he entered the War School from which he graduated with a distinction. In 1803 Clausewitz started his service in Berlin as Prince August’s adjutant. There he met his future wife - Maria von Bruhl. During Napoleonic Wars Clausewitz fought in battles of Auerstadt and Prentzlau. In the last-mentioned one he was taken prisoner. During his imprisonment he published several articles in „Minerva”. There he criticised the inefficiency of Prussian actions and commanders’ poor preparation during the fights against French revolutionary army. After signing the peace treaty in Tylża he travelled across France. After having been released from internment he arrived in Berlin and restored relations he with Schamhorst. In March 1812 he refused obedience to the King of Prussia and joined Russian service. In this army’s units he participated in fierce retreat fights at the turn of August and September 1812 and together with Schanhorst he was involved in constructing the Russian plan of anti-French campaign. When the war with France finished Clausewitz returned to the Prussian army. In his homeland he took the position of the Chief-of-Field Marshall Gneisanau’s Staff. In 1818 he was transferred to Berlin where he worked as administration director in the War School. At that time he started works on his treatise „On War”. In 1830 he was appointed the second artillery inspector in Wrocław. He died of cholera in 1831 and was buried there. During his short life, he lived 51 years, Clasewitz published several treaties and dissertations that made him immortal. His main work „On War” was published after his death. Later it was reprinted many times and even nowadays it is one of the key treatises on the theory of war.