W infrastrukturze podziemnej, jak i w obiektach mostowych coraz powszechniej stosowane są systemy z tworzyw sztucznych. Stosowanie ich daje możliwość efektywnego i taniego rozwiązania. Coraz częściej z tworzyw sztucznych budowne sa układy rotacyjne i układy rozsączania. Wraz z rozwojem techniki materiały z tworzy sztucznych będą oferować dłuższy czas eksploatacji, kompatybilność rozwiązań technicznych i materiałowych, wyeliminowane zostanie zjawisko korozji chemicznej i zapewniona szczelność kanałów.
3
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Systemy wodociągowe i kanalizacyjne wymagają obecnie rozwiązań dostosowanych do potrzeb użytkowników. Szybki rozwój technologii budowlanej wymaga na inżynierach i konstruktorach szukania nowoczesnych i trwałych rozwiązań materiałowych i konstrukcyjnych w sytuacjach, w których tradycyjne materiały okazują się nie przydatne. Obecnie wprowadza się do użytku tworzywa sztuczne, co stwarza ogromne możliwości w zakresie rozbudowy sieci dystrybucyjnych.
Rury z tworzyw sztucznych są coraz powszechniej stosowane do budowy wodociągów. Oceną jakości wykonanych prac instalacyjnych jest między innymi próba szczelności. Istniejąca norma krajowa PN-B-10725:1997 „Wodociągi. Przewody zewnętrzne. Wymagania i badania" określa „...wymagania i badania przy częściowych i końcowych odbiorach technicznych przewodów wodociągowych z rur stalowych, żeliwnych i z żywic poliestrowych lub epoksydowych ze wzmocnieniami z włókna szklanego oraz innych tworzyw sztucznych, mających certyfikat lub deklarację zgodności z wymaganiami Polskich Norm lub aprobat technicznych." [1). Przedstawiona w tej normie procedura badania szczelności odcinków przewodu z zastosowaniem próby hydraulicznej nie jest odpowiednia dla rurociągów z tworzyw termoplastycznych ze względu na właściwości lepko sprężyste jakie wykazują te materiały. Wodociąg wykonany z rur polietylenowych (PE) lub z rur z polichlorku winylu (PVC) poddany działaniu ciśnienia wewnętrznego (tak próbnego jak i roboczego) ulega pełzaniu. Zjawisko pełzania ze względu na długotrwałe właściwości użytkowe takich rurociągów jest pomijalne, ale podczas przeprowadzania próby szczelności rurociągu (zwłaszcza nowo wybudowanego) ma istotne znaczenie.
Stosowanie i użytkowanie jakiegokolwiek wyrobu związane jest z posiadaniem przynajmniej podstawowej wiedzy o tym produkcie. Chcąc optymalnie wykorzystać jego wszelkie możliwości, nasza wiedza o tym wyrobie powinna być możliwie kompletna. Wiedza ta powinna, między innymi, wskazywać możliwości danego produktu, ale też i jego ograniczenia, gdyż tylko wtedy będziemy mogli odnosić korzyści z jego stosowania przez odpowiednio długi czas.
Obecnie w Polsce stosowane są różne metody do obliczeń wytrzymałościowych, m.in. skandynawska, ATV. Wittelsa, a otrzymane wyniki są różne dla podobnych warunków instalacji. Przedstawiono metodę skandynawską uznaną za empiryczną i nieskomplikowaną. Podano wzory na obliczenie: sztywności obwodowej rury, obciążenia gruntem, obciążenia pionowego pochodzącego od naporu gruntu i ruchu kołowego, maksymalne ugięcie rury, odkształcenie względne, odporność na wyboczenie (dozwolone parcie zewnętrzne). Omówiono czynniki wpływające na walory eksploatacyjne rur i określono ich wartości graniczne.
7
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW