Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Porównanie wybranych metod analizy dostępności przestrzennej na przykładzie obiektów użyteczności publicznej w Toruniu

Burdziej J.

Roczniki Geomatyki

|

2018

|

T. 16, z. 3(82)

219--234

PL

Zapewnienie odpowiedniej dostępności przestrzennej do podstawowych usług oraz ocena tego poziomu stają się coraz istotniejszymi wyzwaniami współczesnych miast i regionów. Niezbędne są zatem odpowiednie metody kompleksowej oceny zjawiska dostępności, narzędzia do jej symulacji i modelowania, a także systemy pozwalające lokalnym władzom, jak również mieszkańcom, wykorzystać zdobytą wiedzę do podejmowania optymalnych decyzji przestrzennych, na przykład decyzji dotyczących lokalizacji nowych inwestycji lub prowadzenia świadomej polityki przestrzennej. Niniejszy artykuł ma na celu ocenę wybranych metod analizy dostępności przestrzennej i ich wpływu na uzyskiwane wyniki czasów dojazdu. Porównaniu poddano metodę izochron (stref obsługi) oraz metodę pól odniesienia. Obie metody zastosowano do oceny dostępności wybranych obiektów użyteczności publicznej w Toruniu.

EN

Ensuring adequate spatial accessibility to primary services and its assessment are becoming increasingly important challenges for modern cities and regions. Appropriate methods for comprehensive accessibility assessment, tools for simulation and modelling, as well as systems that allow local authorities and residents to use their knowledge to make informed spatial decisions (e.g. location-based decisions or spatial development policies) are essential. This paper aims to evaluate selected methods of spatial accessibility analysis and their impact on calculated travel times. The results obtained from the isochrone map and the hexagonal sampling grid method were compared. Both methods were applied for the analysis of spatial accessibility to selected public amenities in Toruń.

2

Ocena możliwości systemu adresowania what3words

Burdziej J., Skorupka B.

Roczniki Geomatyki

|

2018

|

T. 16, z. 1(80)

7--18

PL

Współcześnie pomimo olbrzymiego postępu technologicznego poprawne lokalizowanie i docieranie do poszukiwanych miejsc nadal stanowi problem. Stosowanie istniejących systemów lokalizacji – współrzędnych geograficznych i adresów pocztowych – często jest problematyczne. Niepoprawnie przyjęty układ współrzędnych, pomyłka w zapisie liczb, brak poprawnego oznaczenia półkul bądź zbyt duże zaokrąglenie wartości – wszystkie te przypadki mogą skutkować błędnym wyznaczeniem pozycji. Również położenie zapisane za pomocą adresu pocztowego nie zawsze jest wystarczająco dokładne. Wieloznacznie, niepoprawnie zapisane adresy, powtarzające się nazwy ulic, miejsca gdzie nie ma w ogóle adresów – to jedynie kilka powodów, przez które niejednokrotnie przesyłki nie docierają do adresata. Próbą rozwiązania niektórych problemów związanych z lokalizacją obiektów jest system what3words. Jest to globalna siatka zbudowana z kwadratów o wielkości 3´3 m, z których każdy opisany jest za pomocą kombinacji trzech słów. Celem pracy jest krótka charakterystyka systemu adresowania what3words oraz analiza jego mocnych i słabych stron oraz ocena możliwości jego zastosowania. Na podstawie internetowego badania ankietowego dokonana została empiryczna ocena skuteczności systemu w porównaniu do tradycyjnych sposobów lokalizacji. Ocenie poddano między innymi łatwość i skuteczność zapamiętywania lokalizacji określonej za pomocą współrzędnych, adresów pocztowych oraz adresów what3words.

EN

Despite the huge technological advancements, locating and finding the specific places may still be a problem. The use of existing location systems – geographical coordinates or postal addresses – is often problematic. An incorrectly adopted coordinate system, error in writing numbers, incorrect hemispheres, or too much rounding – all of these cases can result in incorrect positioning. Also, the location expressed as the postal address is not always accurate enough. Ambiguous or incorrectly typed addresses, duplicated street names, places with no addresses at all – are just a few of the reasons why mails and parcels may not reach the addressee. The what3words system is an attempt to solve some of these addressing problems. This is a global grid of 3x3 m squares, each of which is described by a combination of three words. The main aim of this paper is a short description of the what3words addressing system, analysis of its strengths and weaknesses, and evaluation of its applicability. Based on the online survey, an empirical assessment of the effectiveness of this system was made compared to traditional location methods. The evaluation included easiness and efficiency of memorizing the location specified by coordinates, postal addresses and what3words addresses.

3

Analiza dostępności przestrzennej za pomocą technologii GIS na przykładzie obiektów użyteczności publicznej w Toruniu

Burdziej J.

Prace Komisji Geografii Komunikacji PTG

|

2016

|

nr 19(1)

43--51

PL

Dostępność przestrzenna określa łatwość, z jaką można dotrzeć z miejsca A do miejsca B. W kontekście obiektów użyteczności publicznej w mieście, wpływa ona na możliwość skorzystania z określonych dóbr i usług przez mieszkańców danego obszaru. Lepsza dostępność oznacza krótsze dojazdy, niższe koszty, a tym samym ma istotny wpływ na jakość życia. Celem niniejszego artykułu jest analiza zróżnicowania przestrzennego dostępności do wybranych usług na obszarze miejskim, na przykładzie Torunia. W pracy zaprezentowana została procedura badawcza, bazująca na wykorzystaniu otwartych danych z serwisu Open Street Map, a także analiz sieciowych i technologii GIS do obliczenia dostępności czasowej. Zaprezentowano metodykę polegającą na analizie dostępności w siatce sześciokątnych pól testowych, dzięki czemu możliwe było ukazanie przestrzennego zróżnicowania czasów dojazdu do określonych usług. Metodyka ta została wykorzystana do oceny dostępności przestrzennej do 16 kategorii obiektów użyteczności publicznej w Toruniu.

EN

Spatial accessibility determines how easily certain places can be reached. In the context of public amenities in urban areas, it affects the ability to use certain goods and services by residents of this area. Better accessibility means shorter commutes, lower costs, and thus has a significant impact on quality of life. The main aim of this paper is an attempt to assess the distribution of spatial accessibility to selected public amenities in urban areas, with an example of the city of Toruń (Poland). The paper presents detailed research procedures, based on Open Street Map data, as well as network analysis and GIS technology used for calculating travel time accessibility. Additionally, a new methodology for analyzing the accessibility in a hexagonal grid of test fields is proposed, which allows for seamless analysis and visualization of travel times across city area. The proposed methodology has been used for assessing spatial accessibility to 16 different categories of public amenities in Toruń.

4

Multi-criteria spatial analysis of land accessibility for seismic operations

Burdziej J.

Roczniki Geomatyki

|

2009

|

T. 7, z. 2

23-31

PL

Głównymi metodami, które wykorzystuje się obecnie do odkrywania nowych złóż ropy naftowej i gazu ziemnego, są metody sejsmiczne. Lądowe badania sejsmiczne wymagają olbrzymiej ilości sprzętu i siły roboczej. Jednocześnie są one w bardzo dużym stopniu uzależnione od warunków terenowych, takich jak pokrycie i ukształtowanie terenu czy obecność obiektów antropogenicznych, np. dróg i zabudowań. Dostępność terenu jest jednym z głównych czynników o charakterze przestrzennym, który ma wpływ na przebieg badań sejsmicznych. Może być ona zdefiniowana jako koszt dotarcia do określonego miejsca, przy czym koszt ten może być wyrażony w różnych jednostkach, np. jako czas dojazdu, zużycie paliwa lub koszt wyrażony w pieniądzach. Głównym celem niniejszej pracy jest opracowanie metodyki szacowania dostępności terenu na potrzeby prowadzenia prac sejsmicznych. W tym celu wykonano Model Szacowania Dostępności Terenu (ang. Land Accessibility Assessment Model - LAAM), który uwzględnia pokrycie i ukształtowanie terenu, istniejącą sieć dróg oraz ewentualne przeszkody. Model został zaprojektowany w środowisku ArcGIS Model Builder. Następnie model ten został wykorzystany do oszacowania dostępności terenu dla trzech poligonów testowych. Poligony zostały tak dobrane, aby reprezentowały różne typy terenu: rolniczy, górski oraz pustynny. Każdy z trzech obszarów został uznany za hipotetyczny rejon prac sejsmicznych metodą 3D. Na podstawie wysokorozdzielczych zdjęć satelitarnych i map topograficznych pozyskano dane o pokryciu terenu, sieci dróg oraz informacje o ewentualnych przeszkodach terenowych (barierach). Ukształtowanie terenu zostało opracowane na podstawie numerycznego modelu terenu SRTM (wersja 4). Dla każde go obszaru stworzono 81 punktów docelowych oraz zaproponowano 3 różne lokalizacje bazy, które zostały poddane ocenie z punktu widzenia dostępności terenu. Model Szacowania Dostępności Terenu został wykorzystany do obliczania tzw. powierzchni kosztowej (ang. cost surface) oraz tzw. powierzchni odległości kosztowej (ang. cost distance surface) dla każdej lokalizacji bazy. Na podstawie tej analizy można dokonać wyboru optymalnej lokalizacji bazy. Model MSDT został również wykorzystany do obliczenia najkrótszych tras dojazdu do poszczególnych części projektu sejsmicznego oraz oszacowania całkowitych czasów potrzebnych na dojazdy oraz ich długości. Wyniki uzyskane przy pomocy modelu MSDT mogą zostać wykorzystane przez osoby zarządzające projektami sejsmicznymi, np. w celu optymalizacji decyzji związanych z lokalizacją bazy, z której wykonywany będzie dany projekt. Pozwalają one również obliczyć długości dojazdów i w ten sposób oszacować zużycie paliwa. Wyniki te mogą zostać również wykorzystane do oszacowania trudności prowadzenia prac sejsmicznych w danym terenie.

5

Zastosowanie danych teledetekcyjnych oraz systemów informacji geograficznej (GIS) w geofizyce poszukiwawczej

Burdziej J.

Teledetekcja Środowiska

|

2008

|

T. 39

124--129

6

Ocena wpływu rozdzielczości i metody pozyskiwania danych wysokościowych na dokładność numerycznych modeli terenu oraz modeli spadków i ekspozycji

Burdziej J., Kunz M.

Archiwum Fotogrametrii, Kartografii i Teledetekcji

|

2006

|

Vol. 16

111--123

PL

Jednym z podstawowych i najbardziej rozpowszechnionych źródeł danych o ukształtowaniu terenu są numeryczne modele terenu (NMT). Numeryczne modele terenu są jedynie modelami rzeczywistości, a nie jej idealnym odwzorowaniem. Nieodłącznym elementem modeli terenu, podobnie jak wszystkich innych zbiorów danych przestrzennych są błędy, którymi obarczone są te dane. Istotny wpływ na dokładność NMT ma metoda pozyskiwania danych wysokościowych. Do najpowszechniej wykorzystywanych należą: metoda fotogrametryczna, poziomicowa, laserowa (LiDAR) oraz interferometryczna (InSAR). Każda z nich w odmienny sposób przekształca dane, wykorzystując różne algorytmy. Dodatkowym źródłem błędów w modelach terenu wykorzystujących zapis rastrowy jest wielkość najmniejszego pola, dla którego zapisana została określona wartość wysokości. Rozdzielczość modeli rastrowych jest jedną z głównych cech determinujących dokładność odwzorowania terenu. Celem niniejszej pracy było dokonanie oceny dokładności wybranych modeli terenu pod kątem ich przydatności w badaniach środowiska geograficznego. Analiza ta posłużyła do wykazania wpływu rozdzielczości i metod pozyskiwania danych do NMT na dokładność samego modelu terenu, jak również na obliczane na jego podstawie spadki terenu i ekspozycje. Porównane zostały modele pozyskane czterema wymienionymi wcześniej metodami. Do porównania przyjęto ponadto następujące wielkości pikseli (oczek rastra): 1, 5, 10, 25, 50 i 100 m. Największa rozdzielczość (1 m), zbliżona jest do rzeczywistej dokładności pomiarów laserowych. Najmniejsza natomiast (100 m) odpowiada w przybliżeniu rozdzielczości modelu SRTM. Taki wachlarz analizowanych rozdzielczości pozwala dosyć „płynnie” prześledzić, w jaki sposób zmienia się wielkość i charakter błędów w poszczególnych modelach. Badania zostały przeprowadzone na wybranym fragmencie 2×2 km doliny Wisły pod Toruniem.

EN

Digital terrain models (DTM) have become one of the basic and most commonly used sources of data describing the shape of the Earth. Numeric terrain models are only reality models, not the ideal projections. Inseparable elements of terrain models, like in all other groups of spatial data, are mistakes, which exist in the data. There are different methods of acquiring DTM that contribute errors. Some of the most popular methods are: photogrammetric measurements, contour lines, laser scanning (LIDAR), and interferometric (InSAR). Each of them changes data in some other way, using various algorithms. An additional source of mistakes in terrain models using the raster format is the size of the smallest field for which the specified altitude has been defined. The raster model resolution is one of the main features determining the accuracy of terrain projection. The aim of this study was to evaluate the accuracy of chosen terrain models to their application in environment geography studies. This analysis has been used to show the influence of resolution and models of data acquisition for NTM on the accuracy of the terrain model itself, and also on terrain slopes and expositions calculated on its basis. Created models used for the above-mentioned methods were compared. Moreover, the following raster pixels sizes were used for this comparison: 1, 5, 10, 25, 50 and 100 m. The maximal resolution (1 m), is close to the real accuracy of laser measurements. The minimal resolution (100 m) is close to the resolution of the SRTM model. Such a variation of analyzed resolutions makes it possible to observe quite “fluently” how the size and character of mistakes change in separate models. The study area is a 2×2 km test polygon covering part of the Vistula river and its valley and is located near Torun, Poland. The obtained results show the method of collecting data has an essential influence on the accuracy of DTM, especially for high resolution models. Along with a decrease in resolution, differences between models created using separate methods also decrease. For slope models, the collected results show that models with the biggest possible resolution should be used, not smaller than 10 meters. The most essential errors in the definition of aspect are connected with areas with the smallest slopes and are relatively flat.