Wspólnym elementem w świątyni i teatrze są ludzie zwani odpowiednio wiernymi lub publicznością. Różne są natomiast cele i okoliczności, dla których przybywają oni do tych obiektów będących budynkami użyteczności publicznej, niegdyś określanymi jako architektura monumentalna. Przestrzeń służąca celom tych zgromadzeń ma również wspólne cechy, spośród których widoczność oraz słyszalność są podstawowymi, jednak realizowanymi przez architekta w różny sposób. Istotne jest oddziaływanie tych przestrzeni na zgromadzonych, które w przypadku świątyni winno podkreślać jej pierwiastek sakralny, a w teatrze jej utylitarność, przeżywanie dramatu scenicznego. Porównanie wybranych teatrów i świątyń wskazuje na zasadnicze formy widowni oraz powiązań między wnętrzem i zewnętrzem obiektów wykorzystywanych do budowania pierwiastka sacrum i profanum. Kościół w Bieńczycach, katedra Notre Dame du Liban i cerkiew w Białym Borze, teatr festiwalowy w Bayreuth oraz Teatro Popular w Niterói stanowiły wybrane przykłady analiz, rozważań i porównań.
EN
One common element of a temple and a theatre are people, called the faithful and the audience, respectively. However, the purpose and circumstances that attract them to these buildings differ. They are undoubtedly public buildings that used to be termed monumental architecture. The space used for such gatherings also has common features, of which visibility and audibility are fundamental, but are implemented by architects in different ways. The impact of these spaces on those convened in them is essential. In temples, this impact should highlight their religious element, while in theatres it should underscore their utilitarianism and the experience of a stage drama. A comparison of selected theatres and temples showed essential forms of auditoria and linkages between the buildings’ interiors and exteriors used to build the elements of the sacred and the profane. The Church in Bieńczyce, the Chapel of Notre-Dame du Liban and the Orthodox Church in Biały Bór, as well as the Festival Theatre in Bayreuth and the Teatro Popular in Niterói were the cases selected for analysis, discussion and comparison.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
This article presents two examples of contemporary private religious spaces against the background of the small-town architecture of the typical, largely unknown town of Szécsény, Hungary, using projects by the Hungarian architect Csanády Gábor Mátyás, DLA, as an example. It discusses the ideas that defined the adaptive reuse of a former school, located in an existing complex adjacent to a monastery of the Order of St. Francis, which was converted into a social care home, and a chapel in the architect’s own house.
PL
W artykule przedstawiono na przykładzie zrealizowanych projektów węgierskiego architekta Csanádyego Gábora Mátyása, DLA, dwa przykłady współczesnych, prywatnych przestrzeni sakralnych na tle uwarunkowań małomiasteczkowej architektury typowego, szerzej nieznanego węgierskiego miasteczka Szécsény. Omówiono idee przyświecające przebudowie byłej szkoły w istniejącym zespole zabudowy przy klasztorze Franciszkanów na dom opieki społecznej oraz kaplicę w domu architekta.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.