W artykule omówiono kwestie związane ze skutkami prawnymi odstąpienia od umowy o roboty budowlane w świetle Kodeksu cywilnego, niosące za sobą możliwe kontrowersje, i kary umowne, a także możliwe skutki odstąpienia od umowy w aspekcie gwarancji bankowych i ubezpieczeniowych.
Każde poważniejsze przedsięwzięcie inwestycyjne o charakterze budowlanym wiąże się ze współpracą szeregu podmiotów przy realizacji robót budowlanych. Powszechne jest przy tym tworzenie struktur wertykalnych, w ramach których umowa o roboty budowlane łączy zamawiającego jedynie z jednym wykonawcą (lub z konsorcjum wykonawców), który ma status generalnego wykonawcy, a z kolei ów generalny wykonawca zawiera dalsze umowy – dotyczące realizacji poszczególnych elementów projektu – z dalszymi wykonawcami, którzy z kolei zlecają prace dalszym podwykonawcom. Możliwe jest w ten sposób utworzenie swoistego łańcucha podwykonawczego.
Inwestycje budowlane wiążą się w sposób nierozerwalny z ingerencją człowieka w środowisko naturalne na terenach objętych inwestycją oraz na terenach sąsiadujących. Zakres owej ingerencji zależy, rzecz jasna, od rodzaju danej inwestycji i jej skali. Ingerencja człowieka w środowisko naturalne towarzysząca realizacji inwestycji budowlanych może przejawiać się między innymi: emisją szkodliwych substancji do gleby, wody i atmosfery, emisją hałasu, ingerencją w stosunki wodne na danym terenie, wytwarzaniem odpadów czy też dewastacją roślinności. Prowadzenie inwestycji budowlanych wiąże się także zazwyczaj z wykorzystaniem różnego rodzaju substancji chemicznych stosowanych w budownictwie, których zastosowanie może wiązać się z ich przeniknięciem do środowiska naturalnego i potencjalnie negatywnym ich wpływem na środowisko naturalne w otoczeniu inwestycji.
Autor szczegółowo przedstawił zagadnienie realizacji zamówienia publicznego przez konsorcjum budowlane. Omówił m.in. stosunki wewnątrz konsorcjum przy zawieraniu umowy oraz odpowiedzialność i dochodzenie roszczeń wobec osób trzecich przez konsorcjum.
Gwarancje ubezpieczeniowe oraz gwarancje bankowe są popularnym sposobem zabezpieczania roszczeń. W artykule przedstawiono rodzaje tychże gwarancji oraz ich wymogi formalne. Poruszane są również zagadnienia związane z okresem ważności i przypadkami nadużyć gwarancji.
Jednym ze źródeł finansowania inwestycji drogowych są środki pochodzące z Krajowego Funduszu Drogowego (KFD) utworzonego na podstawie przepisów Ustawy z dnia 27 października 1994 roku o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym. Sam Fundusz - w obecnym kształcie - został utworzony 1 stycznia 2004 roku. Finansowanie ze środków KFD stanowi alternatywną formę finansowania inwestycji drogowych w stosunku do finansowania ze środków budżetu państwa, środków z funduszy unijnych, środków własnych spółek prawa handlowego czy też w systemie partnerstwa publiczno-prywatnego.
W miesiącach zimowych media wiele uwagi poświęcają kwestii zimowego utrzymania dróg. Podczas mroźnych zim podkreśla się wysokie koszty ponoszone przez zarządców dróg w związku z koniecznością usuwania śniegu i lodu z nawierzchni dróg. Z kolei w przypadku cieplejszych zim pojawiają się dyskusje, w jaki sposób można wykorzystać środki pieniężne zarezerwowane na zimowe utrzymanie dróg, a niewykorzystane z powodu stosunkowo niewielkich opadów śniegu oraz dodatnich temperatur.
Wytwórnia mas bitumicznych jest jednym z typów zakładów przemysłowych, których tworzenie zostało poddane szczególnej regulacji przez polskiego ustawodawcę. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest potencjalne negatywne oddziaływanie na środowisko instalacji służących do produkcji mas bitumicznych.
Jednym ze sposobów poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego jest stosowanie barier ochronnych. Bariery ochronne stanowią – obok osłon energochłonnych i zabezpieczających – jedną z kategorii aktywnych urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego określonych w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach oraz załączniku nr 4 do ww. rozporządzenia. Rozporządzenie stanowi akt wykonawczy wydany na podstawie art. 7 ust. 3 Ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym.
Ustawodawca, zarówno polski, jak i europejski, dostrzega zgubny wpływ hałasu na zdrowie ludzkie oraz na środowisko, w którym żyje człowiek. Hałas został uznany za jeden z czynników negatywnego oddziaływania na środowisko. Jednym z poważniejszych źródeł hałasu jest ruch pojazdów korzystających z dróg publicznych. Ustawodawca wprowadził rozwiązania legislacyjne pozwalające utrzymać poziom hałasu na akceptowalnym poziomie na terenach, na których wysoki poziom hałasu może negatywnie oddziaływać na środowisko. Ponadto prawo polskie przewiduje środki ochrony dla podmiotów, które poniosły szkodę w wyniku emisji hałasu.