Phosphogypsum (PG) – a waste material generated in enormous amounts, accumulates a wide range of pollutants and thus represents a major environmental problem. Among the proposed potential strategies for PG management, none has been implemented on a large scale up to date. At the same time, the rapid depletion of phosphorite resources, used to manufacture most commercial phosphorus (P) fertilizers, poses unprecedented challenges for future agriculture and environmental protection. The aim of this study was to assess the possibility of using PG as a source of P for fertilizing plants. The effect of PG fertilization on the dry mass accumulation, P and sulphur (S) contents in soil and in the above-ground parts of plants, as well as on the level of heavy metal contaminations, were studied in the experimental model consisted of 12 genotypes of three lupine species – Lupinus angustifolius, Lupinus albus and Lupinus luteus. The PG application increased the content of both the available and active P in the soil. The increased P bioavailability resulted in an elevated uptake and intracellular content of this nutrient in the studied plant species in a dose- and variety-dependent manner. The heavy metals present in the waste did not affect their accumulation in the plants. The results indicate the possibility of using P forms present in PG as an alternative source of this component in plant nutrition, at the same time allowing elimination of the waste deposited on huge areas, which will certainly contribute to improving the quality of the environment
PL
Fosfogips (PG) to materiał odpadowy wytwarzany w ogromnych ilościach i zawierający szeroką gamę zanieczyszczeń, stanowiąc w ten sposób poważny problem środowiskowy. Spośród proponowanych strategii potencjalnego zagospodarowania PG, żadna nie została jak dotąd wdrożona na szeroką skalę. Następujące w tym samym czasie szybkie wyczerpywanie się zasobów fosforytów, wykorzystywanych do produkcji większości komercyjnych nawozów fosforowych (P), stawia bezprecedensowe wyzwania dla przyszłego rolnictwa i ochrony środowiska. Celem pracy była ocena możliwości wykorzystania PG jako alternatywnego źródła P do nawożenia roślin. Wpływ suplementacji PG na akumulację suchej masy, zawartość P i siarki (S) w glebie i nadziemnych częściach roślin oraz poziom zanieczyszczeń metalami ciężkimi badano w modelu doświadczalnym złożonym się z 12 genotypów trzech gatunków łubinu – Lupinus angustifolius, Lupinus albus i Lupinus luteus. Suplementacja PG zwiększyła zawartość zarówno dostępnego, jak i aktywnego P w glebie. Zwiększona biodostępność P skutkowała zwiększonym pobraniem i wewnątrzkomórkowym stężeniem tego składnika w badanych gatunkach roślin w sposób zależny od dawki i odmiany. Obecność metali ciężkich w odpadzie nie wpłynęła na ich zwiększoną akumulację w tkankach roślinach. Wyniki wskazują na możliwość wykorzystania P obecnego w fosfogipsie jako alternatywnego źródła tego składnika w żywieniu roślin, pozwalając jednocześnie na eliminację odpadów PG zalegających na ogromnych powierzchniach, co z pewnością przyczyni się do poprawy jakości środowiska.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.