Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Thermal characterization of halloysite materials for porous ceramic preforms

Kujawa M., Suwak R., Dobrzański L.A., Gerle A., Tomiczek B.

Archives of Materials Science and Engineering

|

2021

|

Vol. 107, nr 1

5--15

EN

Purpose: The aim of the study was to investigate the possibility of sintering raw (natural) halloysite and pure halloysite to produce porous ceramic preforms, and determination of sintering temperature based on the results of investigations into thermal effects, linear changes and phase transitions. Design/methodology/approach: Due to mullitisation ability of halloysite at high temperature, alternative applications based on the sintering technology (including the production of reinforcement of metal matrix composites) are being searched for. Pure halloysite and Dunino halloysite were selected for the study. Findings: Pure halloysite, characterized by low impurities, dimensional stability during sintering, softening temperature above 1500ºC and ability to transform into mullite at temperatures above 950ºC could be used as a base for the production of sintered, porous mullite preforms. Research limitations/implications: Presence of impurities in Dunino halloysite, contribute to the shift of the sintering temperature towards lower temperatures and caused a rapid and uncontrolled shrinkage of the sample and the appearance of the softening temperature at 1300ºC. Practical implications: Based on the research of thermal (DTA/TG, linear changes in high-temperature microscopy) and XRD studies it is possible to determine the sintering temperature of pure halloysite to manufacture the porous mullite preforms with open porosity. Originality/value: The received results show the possibility of obtaining the new mullite preforms based on pure halloysite.

2

Characteristics of selected physical and mechanical properties as well as chemical composition of aggregates based on: steel slags, porphyry and diabase

Jonczy I., Grzesik B., Stawowiak M., Gerle A.

Archives of Civil Engineering

|

2020

|

Vol. 66, nr 4

363--379

EN

This paper presents the results of tests of selected physical and mechanical properties as well as the chemical composition of two types of natural aggregates: porphyry and diabase, as well as artificial aggregate based on steel slags. Based on the conducted tests, it was established that the physical and mechanical properties of the artificial aggregate exhibit slightly lower parameters as compared to the results obtained for porphyry and diabase aggregates. However, this does not limit the possibility of using the aggregate based on steel slags, as according to the applicable WT-4 and WT-5 standards, it can be used in mixtures unbound to the improved subsoil and layers of the road foundation as well as road mixtures with hydraulic binders for each category of traffic load. The chemical composition of the aggregate based on steel slags differs from the chemical composition of the tested natural aggregates. The slags contain lower amounts of SiO2 and Al2O3, while the concentration of CaO and Fe2O3 is greater. Additionally, heavy metals have also been exhibited in the slags. However, it was established that the alkaline nature of the slags, which is affected by low sulphur content and a significant proportion of CaO, as well as the way the metals occur limit the possibility of heavy metals release and migration from slags. The tested steel slags may constitute a prospective material used in road construction.

PL

W artykule przedstawiono wyniki badań wybranych właściwości fizyko-mechanicznych oraz składu chemicznego dwóch rodzajów kruszywa naturalnego: porfirowego i diabazowego oraz kruszywa sztucznego wyprodukowanego na bazie żużli stalowniczych. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że właściwości fizyko-mechaniczne (gęstość objętościowa, nasiąkliwość, mrozoodporność, odporność na rozdrabnianie LA, wytrzymałość na miażdżenie) kruszywa sztucznego wykazują nieco niższe parametry w odniesieniu do wyników oznaczeń uzyskanych dla kruszywa porfirowego i diabazowego. Nie ogranicza to jednak możliwości wykorzystania kruszywa na bazie żużli stalowniczych, gdyż wg obowiązujących standardów WT-4 i WT-5, może być ono stosowane w mieszankach niezwiązanych do ulepszonego podłoża i warstw podbudowy drogowej oraz drogowych mieszankach związanych spoiwami hydraulicznymi dla każdej kategorii obciążenia ruchem. Skład chemiczny kruszywa na bazie żużli stalowniczych różni się od składu chemicznego badanych kruszyw naturalnych. Żużle zawierają mniejsze ilości SiO2 oraz Al2O3, wzrasta w nich natomiast koncentracja CaO oraz Fe2O3, w żużlach oznaczono także obecność metali ciężkich. Stwierdzono jednak, że zasadowy charakter żużli, na który wpływa niska zawartość siarki oraz znaczny udział CaO, jak również sposób występowania metali przede wszystkim w formie rozproszonej w szkliwie oraz jako podstawienia w strukturze wewnętrznej faz krzemianowych i tlenkowych ograniczają możliwości uwalniania i migracji metali ciężkich z żużli. Badane żużle stalownicze mogą stanowić perspektywiczny materiał znajdujący zastosowanie w budownictwie drogowym.

3

Crystalline phases in the waste foundry sands based on quartz sand matrix

Jonczy I., Kamińska M., Bilewska K., Gerle A.

Inżynieria i Ochrona Środowiska

|

2018

|

T. 21, nr 3

213--226

EN

This paper characterizes the crystalline phases present in waste foundry sands prepared based on a quartz sand matrix. The main component of the examined waste is quartz, which is accompanied by its polymorphic forms: tridymite and cristobalite. In addition to quartz, iron oxides such as magnetite, hematite and occasionally wüstite, and grains represented by metallic iron precipitation and Cu-Zn-Pb polymetallic aggregates were found. A particular emphasis was placed on the magnetite present in relatively high amounts, characterized by variable chemical composition, associated with the presence of numerous admixtures of chromium and titanium, which may suggest presence of chromite and titanomagnetite.

PL

W odlewnictwie powszechnie odlewy wykonywane są w formach piaskowych. Sporządzone na bazie piasku masy formierskie stanowią mieszaninę, do której oprócz piasku kwarcowego dodawane są: woda, bentonit, pył węglowy oraz spoiwa nieorganiczne lub organiczne. Zużyte masy formierskie, w których udział piasku dochodzi do około 90%, są na ogół poddawane w odlewni wewnętrznemu odzyskowi (czyli regeneracji), ale część z nich trafia na składowiska. Odpady mas formierskich, których głównym składnikiem jest piasek kwarcowy, w swoim składzie często zawierają minerały reprezentujące tlenki różnych metali, ponadto mogą być w nich obecne drobne wytrącenia metaliczne. Z uwagi na ich obecność materiał ten może stać się wtórnym źródłem ich odzysku. W artykule scharakteryzowano, pod względem jakościowym, skład fazowy zużytych mas formierskich sporządzonych na osnowie piasku kwarcowego. Do badań ze zwałowiska pobrano 3 próbki materiału odpadowego charakteryzujące się odmienną barwą: szarą, brązowo-czerwoną i czarną, które poddano identyfikacji faz metodą dyfrakcji rentgenowskiej oraz rentgenowskiej analizie spektralnej w mikroobszarach; ponadto przy użyciu metod spektrometrycznych oznaczono zawartość wybranych metali występujących w odpadach. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że w składzie fazowym wszystkich analizowanych odpadów dominujący udział ma kwarc, obok którego oznaczono jego dwie polimorficzne odmiany: trydymit i krystobalit - ich obecność jest wynikiem przemian alotropowych dokonujących się w trakcie wykonywania odlewów w formach z mas kwarcowych. Oprócz kwarcu w odpadach występują dość znaczne ilości tlenków metali oraz wytrąceń metalicznych, co znalazło swoje odzwierciedlenie w udziale poszczególnych metali w składzie chemicznym odpadów. W próbce 1 obok dominującego żelaza w większych ilościach występują Cr i Mn, ponadto w pojedynczych analizach zaznacza się udział Ti. Pierwiastki te były również wskazane jako główne w składzie chemicznym faz tlenkowych oznaczonych podczas rentgenowskiej analizy spektralnej w mikroobszarach. Na podstawie tych badań oraz przy wykorzystaniu identyfikacji faz metodą dyfrakcji rentgenowskiej wśród faz tlenkowych wyróżniono: roztwór stały FeO-MnO-MgO, magnetyt, tytanomagnetyt, chromit, a także hematyt. Obok nich stwierdzono występowanie α-żelaza. W próbce 2 obok dość znacznej ilości żelaza zaznacza się obecność: Cu, Mn, Pb, Ti, V, Zn. Pierwiastki te są przede wszystkim związane z wtrąceniami metalicznymi, które obok kwarcu i faz tlenkowych żelaza (magnetytu, hematytu i sporadycznie występującego wüstytu) stanowią jeden z głównych składników próbki 2. Próbka 3 charakteryzuje się najwyższym, wśród badanych odpadów, udziałem Fe, któremu towarzyszą Mn i Cr. Rentgenowska analiza spektralna w mikroobszarach wykazała, że chrom tworzy własną fazę - chromit, natomiast mangan wchodzi w skład wytrąceń metalicznych żelaza. Podczas identyfikacji faz metodą dyfrakcji rentgenowskiej potwierdzono obecność α-żelaza, wykazano również dość znaczący udział magnetytu. Obecność w badanych odpadach domieszek magnetytu oraz wytrąceń metalicznych mogłaby wskazywać na potencjalne źródło ich pozyskiwania.

4

Metody instrumentalne w analizie materiałów zawierających węglik krzemu, azotek krzemu oraz tlenoazotki krzemu

Gerle A., Stec K., Burdyl M.

Prace Instytutu Ceramiki i Materiałów Budowlanych

|

2017

|

R. 10, nr 28

29--37

PL

W pracy zaprezentowano wyniki oznaczania zawartości węgla całkowitego oraz węgla wolnego w materiałach zawierających węglik krzemu, azotek krzemu i tlenoazotki krzemu. Otrzymane zawartości C wykorzystywano do oznaczenia zawartości SiC w badanych materiałach. Prezentowana metoda oznaczania SiC jest dużo szybsza od klasycznych metod analitycznych. Otrzymane wartości stężenia SiC porównywano z danymi z certyfikatów oraz z wynikami otrzymanymi metodą klasyczną. Poprawność stosowanej metody oznaczania zawartości SiC została potwierdzona. W celu oznaczenia zawartości pierwiastków cięższych od fluoru zastosowano metodę fluorescencji rentgenowskiej. Przedstawiono wyniki uzyskane dla certyfikowanych materiałów odniesienia.

EN

The results of total and free carbon determination in materials containing silicon carbide, silicon nitride and silicon oxynitrides have been presented. This method of SiC determination is much faster than the classical analytical method. The obtained C contents were used to determine SiC concentration in the examined materials. These concentrations were compared with certified values and concentrations obtained by the classical analytical method. The correctness of the method used to determine SiC content was proved. To determine the total concentrations of elements heavier than fluorine, X-ray fluorescence was used. The results obtained for certified reference materials have been presented.

5

Wytwarzanie ceramiki SiC metodą odlewania żelowego z wykorzystaniem układu żelującego Sizol-chlorek amonu

Psiuk B., Lipowska B., Czechowska K., Gerle A., Stanek M., Śliwa A.

Materiały Ceramiczne

|

2017

|

T. 69, nr 3

243--251

PL

Artykuł dotyczy prac nad otrzymaniem tworzywa z SiC na drodze odlewania żelowego (ang. gel-casting) w oparciu o zawiesinę, w której dyspergatorem był zol krzemionkowy. Bazując na drobnych frakcjach SiC, uzyskano tworzywo drobnoporowate o wysokiej porowatości otwartej. Po wypaleniu w 600 °C w atmosferze powietrza ceramika charakteryzowała się wytrzymałością na zginanie bliską 10 MPa. Wypalenie próbki w temperaturze 1600 °C w atmosferze azotu dało wynik wytrzymałości przekraczający 50 MPa.

EN

The article concerns works aimed at obtaining a silicon carbide material by the gelcasting method, based on a suspension in which the dispersing agent is a silica sol. Based on fine SiC fractions, a fine-porous material of high open porosity was obtained. After firing at 600 °C in air, a ceramic material’s bending strength was nearly 10 MPa. Firing the sample at 1600 °C in nitrogen resulted in an increase of the strength value to more than 50 MPa.

6

Analiza chemiczna wyrobów węglowych zawierających węglik krzemu – oznaczanie zawartości węgla całkowitego, węgla wolnego oraz węglika krzemu

Gerle A., Stec K., Burdyl M., Podwórny J., Psiuk B.

Materiały Ceramiczne

|

2017

|

T. 69, nr 3

221--232

PL

Do analizy chemicznej materiałów węglowych zawierających węglik krzemu mają zastosowanie metody opisane w normie PN-EN ISO 21068: 2010 „Analiza chemiczna surowców i wyrobów ogniotrwałych zawierających węglik krzemu”, części 1 – 3. Obejmuje ona swoim zakresem analizę zarówno produktów, jak i surowców ogniotrwałych formowanych i nieformowanych, zawierających w swoim składzie węgiel i/lub węglik krzemu. Norma obejmuje cały zakres materiałów od czystego węglika krzemu do materiałów tlenkowych z niską jego zawartością. Przedstawiono w niej między innymi różne metody oznaczania zawartości węgla całkowitego i wolnego oraz wyznaczania zawartości węglika krzemu. W pracy oznaczano stratę prażenia (ΔP) i węgiel całkowity (Ctotal) w próbkach suchych i po prażeniu. Na ich podstawie obliczano zawartość węgla wolnego (Cfree) oraz węglika krzemu (SiC). Analizie poddano materiały zawierające znaczne ilości węgla wolnego (> 50%) w postaci grafitu i węgla amorficznego. Analizowano próbki komercyjnie dostępnych wyrobów węglowych zawierających węglik krzemu oraz wzorcowe próbki przygotowane z materiałów o znanym składzie. Porównano wyniki uzyskane różnymi metodami dopuszczanymi przez normę. Przedstawiono zalety i wady poszczególnych metod analitycznych oraz wskazano potencjalne źródła błędów uzyskiwanych wyników.

EN

The methods described in PN-EN ISO 21068: 2010 "Chemical analysis of raw materials and refractories containing silicon carbide", Part 1 - 3, apply to the chemical analysis of carbon materials containing silicon carbide. It covers the scope of analysis of both refractory products (shaped and non-shaped) and raw materials containing carbon and/or silicon carbide in their composition. The standard covers the whole range of materials from pure silicon carbide to oxide materials with low silicon carbide content. It presents various methods of determining the total and free carbon content and determination of the content of silicon carbide. The presented work included determination of the loss of ignition (ΔP) and the total carbon (Ctotal) in dry and calcined samples. Based on the results of that determination, the contents of free carbon (Cfree) and silicon carbide (SiC) were calculated. Materials containing significant amounts of free carbon (> 50%) in the form of graphite and amorphous carbon were analyzed. Samples of commercially available carbon products containing silicon carbide and reference samples prepared from materials of the known composition were analyzed. The results were compared that obtained by various analytical methods allowed by the standard. The advantages and disadvantages of the methods were presented and potential sources of errors were reported.

7

An analysis of factors influencing the determination of refractory materials’ compression strength

Gerle A., Czechowski J., Podwórny J., Dahlem E.

Materiały Ceramiczne

|

2015

|

T. 67, nr 3

324--332

EN

Cold crushing strength (CCS) testing is one of the basic tests conducted in order to characterize a refractory product. Compression strength is frequently a condition that must be fulfilled by a product to be technically accepted, and the result obtained in the test strongly depends on measuring conditions. For this reason, the applied measuring procedures must guarantee the repeatability and reproducibility of the obtained results. The standards in force specify CCS testing methods depending on the density of a product (dense and insulating products) and its form (shaped and unshaped products). These standards specify the requirements to be fulfilled by the dimensions of CCS test samples, their perpendicularity and parallelism, the requirements to be met by the machine used for CCS testing, the number of test samples as well as the sample loading rate during the test. However, not all standards sufficiently define all the requirements. Imprecise testing procedures and difficult to test inhomogeneous materials, such as refractories are, make it difficult to obtain repeatable and reproducible results and to compare them by different laboratories. The presented investigations are an initial part of international project ReStaR, aimed at specifying the factors which significantly influence among others the result of CCS testing. The investigations were based on experimental design methods and variance analysis, which allowed minimizing the number of experiments necessary to identify factors that have a considerable influence on CCS testing of refractory materials: dense shaped, insulating and unshaped products. It has been proved that the obtained result of CCS testing is significantly influenced by the quality of sample preparation and sample dimensions. In the case of insulating and unshaped products, an important factor turned out to be the rate of loading the sample during the test. In the case of all the types of materials subjected to testing, the use of a cardboard washer had a negative impact on the test result, reducing the value of strength and the repeatability of the obtained results.

PL

Badanie wytrzymałości na ściskanie w temperaturze otoczenia (CCS) jest jednym z podstawowych badań wykonywanych w celu scharakteryzowania wyrobu ogniotrwałego. Wytrzymałość na ściskanie jest często warunkiem odbioru technicznego wyrobu, a wynik uzyskany w trakcie badania silnie zależy od warunków pomiarowych. Sprawia to, że stosowane procedury pomiarowe muszą gwarantować powtarzalność i odtwarzalność uzyskiwanych wyników. Obowiązujące normy precyzują metody badania CCS w zależności od gęstości wyrobu (wyroby zwarte i izolacyjne) oraz od postaci wyrobu (wyroby formowane i nieformowane). Normy te określają wymagania dotyczące wymiarów próbek do badania CCS, ich prostopadłości i równoległości, wymagań, które musi spełniać maszyna stosowana do oznaczania CCS, ilości badanych prób oraz szybkości obciążania próbki w trakcie badania. Jednak nie wszystkie normy definiują wszystkie wymagania w wystarczającym stopniu. Nieprecyzyjne procedury badawcze w połączeniu z trudnym do badań, niejednorodnym materiałem, jakim jest materiał ogniotrwały, utrudnia otrzymywanie powtarzalnych i odtwarzalnych wyników oraz ich porównywanie między laboratoriami. Prezentowane badania stanowią początkową część międzynarodowego projektu ReStaR, mającą na celu wskazanie czynników istotnie wpływających między innymi na wynik badania CCS. W badaniach wykorzystano metody planowania eksperymentów i analizy wariancji, co pozwoliło na zminimalizowanie ilości eksperymentów niezbędnych do zidentyfikowania czynników istotnie wpływających na wynik badania CCS ogniotrwałych wyrobów zwartych formowanych, izolacyjnych i nieformowanych. Wykazano, że istotny wpływ na uzyskiwany wynik badania CCS ma jakość przygotowania próbki oraz jej wymiary. W przypadku wyrobów izolacyjnych i nieformowanych istotna okazała się szybkość obciążania próbki w trakcie badania. W przypadku wszystkich trzech badanych rodzajów materiałów stosowanie tekturowej podkładki negatywnie wpływało na wynik badania, obniżając wartość wytrzymałości i zmniejszając powtarzalność uzyskanych rezultatów.

8

Odzyskiwanie jonów fosforanowych(V) z syntetycznej gnojowicy w warunkach stechiometrycznych

Kozik A., Hutnik N., Podwórny J., Gerle A., Mazieńczuk A., Matynia A.

Przemysł Chemiczny

|

2014

|

T. 93, nr 4

559-564

PL

Przedstawiono wyniki doświadczalnych badań procesu ciągłego odzyskiwania jonów fosforanowych(V) z syntetycznej gnojowicy. Stwierdzono, że jony fosforanowe(V) obecne w roztworze zasilającym instalację doświadczalną uległy praktycznie całkowitemu wytrąceniu w postaci trudno rozpuszczalnego bezpostaciowego fosforanu(V) wapnia (76,5% mas.) i struwitu (21,9% mas.). Produkt stały zawierał także zanieczyszczenia, głównie w postaci trudno rozpuszczalnych wodorotlenków metali. Rozmiar cząstek stałych nie przekroczył 64 μm. Średni ich rozmiar wynosił 15,5 μm. Jednorodność populacji cząstek stałych w produkcie była umiarkowana, przy dużej ich aglomeracji.

EN

Synthetic swine wastewater (manure) was treated with soln. of MgCl₂ and NaOH at 298 K and pH 9 for 3600 s to ppt. phosphate(V) ions as sparingly soluble amorphous Ca phosphate(V) (76.5% by mass) and struvite (21.9% by mass). The solid product contained some impurities (metal hydroxides). Size of solid particles did not exceed 64 μm. Their mean size was 15.5 μm. Homogeneity within the population of product particles was moderate with large agglomeration effects.

9

Tlenek niklu w technologii zasadowych materiałów ogniotrwałych - perspektywy wykorzystania

Podwórny J., Wojsa J., Gerle A.

Materiały Ceramiczne

|

2014

|

T. 66, nr 3

331--335

PL

W pracy zaprezentowane zostały wyniki badań pozwalające uznać NiO za perspektywiczny dodatek do materiałów magnezjowo-spinelowych. Badaniami objęto dodatki NiO, CoO, MnO i Mn2O3, wprowadzone do materiału spinelowego jako składniki roztworu stałego spinelu MgAl2O4. W badaniach skoncentrowano się na reaktywności spineli w reakcjach z tlenkami siarki SO2/SO3 w zakresie temperatury od 600 °C do 800 °C. Stwierdzono, że dodatek NiO wpłynął pozytywnie na ograniczenie reaktywności spinelu glinowego, nie powodując pogorszenia badanych własności materiałów magnezjowo-spinelowych z wyjątkiem odporności na wstrząs cieplny, która uległa zmniejszeniu w niewielkim stopniu. Przedstawione w pracy wyniki umożliwiły wskazanie potencjalnych obszarów ich wykorzystania w technologii materiałów ogniotrwałych. Zwrócono uwagę na możliwość zaprojektowania zasadowego materiału ogniotrwałego, zawierającego w fazie spinelowej NiO, do zastosowań w wyłożeniach ogniotrwałych konwertorów miedziowych oraz pieców obrotowych przemysłu cementowego, w których spala się paliwa alternatywne. Mógłby on również zastąpić wyroby magnezjowe w regeneratorach pieców szklarskich narażonych na negatywne oddziaływanie zarówno tlenków siarki, jak i wstrząsów cieplnych. Wyroby magnezjowo-spinelowe wykazują większą odporność na obydwa wymienione, negatywnie oddziałujące czynniki niszczące.

EN

The paper presents investigations performed for confirming that NiO can be a perspective addition for magnesia-spinel materials. The investigations included the NiO, CoO, MnO and Mn2O3 addition incorporated into spinel material as the solid solution components. The spinel reactivity examination was focused on the reaction with sulphur oxides, SO2/SO3, at temperatures ranging from 600 °C to 800 °C. It has been stated that the NiO addition positively influenced chemical reactivity of spinel without degradation of other investigated properties. The only observed disadvantage was a slight decrease in thermal shock resistance. The data collected in the paper show areas of potential utilisation of the NiO-modified spinel in refractory materials technology. New refractory materials made from spinel added with NiO can be perspective for copper converter linings or rotary kilns in cement industry which utilises alternative fuels. This material could also replace magnesia materials in regenerators of glass furnaces that are exposed on the negative action of both sulphur oxides and thermal shocks. The studied magnesia-spinel products have better resistance on both mentioned, destructive factors.

10

Porównawcze oznaczanie modułu Younga wyrobów szamotowych metodami dynamicznymi i metodą statyczną

Gerle A., Podwórny J.

Prace Instytutu Ceramiki i Materiałów Budowlanych

|

2013

|

R. 6, nr 12

28--37

PL

W ramach pracy wyznaczono i porównano wartości modułu sprężystości podłużnej wyrobu szamotowego, wyznaczonego trzema metodami: statyczną przy ściskaniu oraz dwoma dynamicznymi – rezonansową i ultradźwiękową. Najniższe wartości mierzonych modułów uzyskano metodą statyczną, najwyższe dynamiczną – ultradźwiękową. Wyniki uzyskane metodą rezonansową były o kilka do kilkunastu procent wyższe od tych otrzymanych metodą statyczną, a metodą ultradźwiękową były wyższe o 30%. Omówiono różnice w uzyskanych wynikach, wskazując ich przyczyny. Dyskusję na ten temat oparto na rozważaniach teoretycznych i doniesieniach literaturowych.

EN

The paper presents the modulus of elasticity of shamotte refractories determined by three different methods: static during compression and two dynamic resonance and ultrasonic. The lowest values of modulus were obtained by the static method, the highest ones by the dynamic ultrasonic method. The results obtained by the resonance method were a few to several percent higher than those obtained by the static method. The results obtained by the ultrasonic method have values ca. thirty percent higher then those obtained by the static method. The differences in the obtained results were discussed and the reasons of these differences were indicated. Discussion about the differences in the results obtained by static and dynamic methods was based on theoretical considerations and literature reports.

11

Określenie wpływu przygotowania próbki na wynik badania wytrzymałości na podstawie wartości modułu Weibulla

Gerle A., Psiuk B.

Materiały Ceramiczne

|

2013

|

T. 65, nr 4

451--455

PL

W pracy sprawdzono istotność wymagań normy PN-EN 993-5: 2001 względem badanych próbek materiałów formowanych w szczególności w odniesieniu do gładkości powierzchni i doboru narzędzi do ich obróbki. Do badań wykorzystano próbki prostek szamotowych w gatunku BS w kształcie walców nieoszlifowanych i szlifowanych oraz kostek wycinanych tarczą segmentową lub gładką. Określono wpływ przygotowania próbek do badania wytrzymałości na ściskanie na parametry rozkładu Weibulla. Najwyższy moduł Weibulla otrzymano w przypadku próbek w kształcie kostek wycinanych tarczą gładką. Potwierdzono konieczność przestrzegania wymagań normy PN-EN 993-5: 2001 dotyczących przygotowania próbek do badań.

EN

The significance of requirements of the PN-EN 993-5: 2001 standard to be satisfied by test samples of formed refractory materials has been checked specially with respect to surface quality and selection of cutting tools. A schamotte straight connection pipe of the BS grade was used to prepare cylindrical in shape, both polished and non-polished samples, and cubes cut out with segment or smooth disks. The influence of the sample preparation route for compressive strength tests on the parameters of Weibull distribution was determined. The largest values of Weibull modulus were measured in the case of the cubes cut of with the smooth disk. The necessity of following the requirements of the PN-EN 993-5: 2001 standard according to the test sample preparation has been confirmed.

12

Metody analizy termicznej w laboratorium badań materiałów ogniotrwałych

Gerle A., Podwórny J.

Laboratorium - Przegląd Ogólnopolski

|

2012

|

nr 9-10

54--58

PL

Na przykładzie metod badawczych wykorzystywanych w Laboratorium Badań Materiałów Ogniotrwałych, działającym w ramach Oddziału Materiałów Ogniotrwałych ICiMB, opisano stosowane metody analizy termicznej oraz aparaturę wykorzystywaną w badaniach materiałów ogniotrwałych.

EN

Refractory Materials Research Laboratory which is part of the Refractory Materials Division ICiMB was used as the example to describe thermal analysis methods and equipment used for testing refractory materials.

13

Badania porównawcze odporności na wstrząsy cieplne materiału magnezytowego

Gerle A., Wałęga-Chwastek H., Kalarus A.

Prace Instytutu Ceramiki i Materiałów Budowlanych

|

2011

|

R. 4, nr 7

37-53

PL

Odporność na wstrząsy cieplne decyduje o wyborze materiału w przypadku jego użytkowania w warunkach, w których występuje gradient temperatury. Obejmuje to wyroby stosowane w procesach wysokotemperaturowych, prowadzonych zarówno w sposób okresowy, jak i ciągły. Odporność na wstrząsy cieplne określana jest w sposób empiryczny poprzez umowną ocenę skutków wywołanych przez bezpośrednie poddawanie wyrobów cyklicznym zmianom temperatury. W celu oznaczania odporności na wstrząsy cieplne zostało opracowanych wiele metod pomiarowych, umożliwiających szacowanie efektywnego czasu pracy wyrobu w warunkach zmiennej temperatury. Metoda pomiarowa jest tym doskonalsza, im warunki badania bardziej odwzorowują autentyczne warunki pracy badanego materiału. Wymóg ten jest jednak bardzo trudny, a wręcz niemożliwy do spełnienia w warunkach laboratoryjnych. W niniejszej pracy dokonano przeglądu metod oznaczania odporności na wstrząsy cieplne materiałów ogniotrwałych. Wzięto pod uwagę zarówno metody znormalizowane, jak i nieznormalizowane opisane w dostępnej literaturze. Opisane metody porównano i wskazano najistotniejsze różnice w metodyce oraz sposobie prezentacji wyniku badania oraz omówiono słabe strony tych metod. Zaprezentowano wyniki porównawczych badań odporności na wstrząsy cieplne materiału magnezytowego uzyskane w dwóch niezależnych laboratoriach. Badania zostały przeprowadzone według wcześniej określonej metodyki i miały na celu ustalenie wpływu warunków przeprowadzenia badania na wynik końcowy.

EN

Thermal shock resistance determines the choice of material for applications in temperature gradient conditions. This includes products used in batch and continuous high temperature processes. Thermal shock resistance is determined empirically by evaluation of the effects of direct sample treatment by cyclic changes of temperature. There have been developed many methods of thermal shock resistance determination. This methods allow to determine the effective time of the product live under conditions of variable temperature. The measuring method is the more accurate when the more test conditions are closer to real working conditions of the testes material. This requirement is very difficult or even impossible to meet in the laboratory. This paper presents the review of the methods for the thermal shock resistance testing of refractory materials. Both the standardised and not standardised methods described in the literature are presented. These methods were compared and identified the most important differences in methodology and presentation of the test results. The weaknesses of the presented methods were discussed. The results of comparative tests of thermal shock resistance of magnesite material obtained in two independent laboratories were presented. Tests were carried out according to predetermined methodology. The tests aimed to determine the influence of test conditions on the result.