The short-term performance (Martens hardness and indentation modulus) and the time-dependent creep behavior of polyamide 6 (PA 6) and two PA 6 nanocomposites containing 3.5 wt % montmorillonite (MMT) or 5 wt % halloysite nanotubes (HNT) were analyzed by different depth-sensing indentation techniques in the nano-, micro- and macro-range of loading as a function of applied load (0.08— 100 N) and temperature (-80—60 °C). Additionally, WAXD and DSC measurements were made to establish the morphology-property relationships of the investigated materials while taking into account the skin-core structure of the injection-moulded samples.
PL
Za pomocą techniki DSI (Depth Sensing Indentation), z zastosowaniem głębokości wciskania z zakresu nano, mikro oraz makro, analizowano zależność twardości indentacyjnej, twardości Martensa, modułu wciskania oraz pełzania pod obciążeniem nanokompozytów poliamidu 6 od temperatury (-80—60 °C) i przyłożonej siły (0,08—100 N). Badano nanokompozyty PA 6 napełnione montmorylonitem (3,5 % mas.) oraz nanorurkami haloizytu (5 % mas.). Dodatkowo przy użyciu technik WAXD oraz DSC oceniano wpływ morfologii badanych materiałów na ich właściwości, z uwzględnieniem efektu skin-core w próbkach otrzymanych metodą wtryskiwania.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
The paper summarizes our investigations performed with micro- and nanoindentation techniques and results presented in literature, concerning local mechanical behavior of welded joints [polyamide 6, polypropylene, polyethylene (high density and crosslinked polyethylene), poly(vinyl chloride)] and weld lines (polypropylene, polycarbonate, polystyrene) of amorphous and semicrystalline polymers. For amorphous polymers, minimum of hardness and indentation modulus in the joint are found or no change in the properties were stated, whereas for semicrystalline polymers, hardness and indentation modulus mostly pass through a maximum in the weld line, the welded joint or the heat-affected zones.
PL
W pracy podsumowano wyniki badań wykonanych metodą wciskania wgłębnika w zakresie mikro i nano oraz wyniki przedstawione w literaturze, dotyczące lokalnych właściwości złączy spawanych [poliamidu 6, polipropylenu, polietylenu (dużej gęstości i usieciowanego), poli(chlorku winylu)] i linii spoiny polimerów amorficznych i semikrystalicznych (polipropylenu, poliwęglanu, polistyrenu). W przypadku polimerów amorficznych wykazano w złączu minimum twardości i modułu sprężystości przy wciskaniu wgłębnika lub stwierdzono brak zmian tych właściwości. W przypadku polimerów semikrystalicznych twardość i moduł sprężystości osiągają maksimum w linii spoiny, złączu spawanym lub w strefach wpływu ciepła.
3
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
PC/ABS/PMMA blends with a varied content of PMMA were studied. TEM microscopy was employed to reveal the individual phases. Uniaxial tensile testing and instrumented macro-hardness indentation were carried out to quantify the hardness, indentation modulus, elastic and plastic deformation work during indentation, yield strain and stress values. The data was correlated with the morphology. In case PMMA is the minor phase, it tends to locate on the PC/SAN interface; whereas in case of being the major one, SAN plays the role of compatibilizer and encapsulates the PC particles. Good compatibility of the blends was confirmed by the results of mechanical testing, which revealed strain-controlled plasticity.
PL
Sporządzono mieszaniny poliwęglanu (PC) i kopolimeru akrylonitryl/butadien/styren (ABS) z różną zawartością poli(metakrylanu metylu) (PMMA). Metodą transmisyjnej mikroskopii elektronowej (TEM) zbadano morfologię próbek PC/ABS/PMMA, analizując strukturę fazową (rys. 1—3). W testach jednoosiowego rozciagania oceniano granicę plastyczności (sy) oraz wydłużenie względne przy granicy plastyczności (ey) (rys. 4, 5). Na podstawie badań twardości metodą Martensa określano wartości pracy odkształcenia sprężystego (Wel) i odkształcenia plastycznego (Wpl) wytworzonych próbek z udziałem PMMA. Stwierdzono, że w przypadku dużej zawartości poli(metakrylanu metylu) w mieszaninie z PC/ABS, kopolimer poli(styren-co-akrylonitryl) (składnik ABS) pełni w układzie rolę kompatybilizatora, przyczyniając sie do enkapsulacji cząstek PC, niewielka zaś ilość PMMA w mieszaninie powoduje międzyfazowe rozproszenie jego cząstek w układzie PC/ABS. Dobrą kompatybilność składników mieszaniny potwierdzają jej korzystne właściwości mechaniczne.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.