Sepiolite and the sepiolite-based materials were studied in terms of carbon dioxide adsorption. The pore structure and the surface characterization of the obtained materials were specified based on adsorption-desorption isotherms of nitrogen measured at –196°C and carbon dioxide at 0°C. The specifi c surface area (SSA) was calculated accord-ing to the BET equation. The pore volume was estimated using the DFT method. Pristine sepiolite has shown the following value of SSA and CO2 uptake at 0°C – 105 m2/g and 0.27 mmol/g, respectively. The highest value of these parameters was found for material obtained by KOH activation of mixture sepiolite and molasses (MSEP2) – 676 m2/g and 1.49 mmol/g. Sample MSEP2 also indicated the highest value of total pore volume and micropores volume with a diameter up to 0.8 nm.
The presented work describes the autoxidation of alpha-pinene for the first time using a catalyst based on activated carbon from biomass with introduced Fe. The raw material for the preparation of the carbon material was waste orange peel, which was activated with a KOH solution. The following instrumental methods characterized the obtained catalyst (Fe/O_AC):N2 adsorption at 77 K, XRD, UV, SEM, TEM, X-ray microanalysis, and catalytic studies. It was shown that the Fe/O_AC catalyst was very active in the autoxidation of alpha-pinene. The main reaction products were: alpha-pinene oxide, verbenone, verbenol, and campholenic aldehyde.
3
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Nanokrystaliczne katalizatory żelazowe do syntezy amoniaku o różnej zawartości tlenku potasu (0,1% mas. i 0,65% mas.) azotowano amoniakiem w różniczkowym reaktorze rurowym. Proces azotowania prowadzono pod ciśnieniem atmosferycznym w temp. 475°C. W końcowym etapie procesu azotowania ustalił się stan stacjonarny, w którym zachodziła tylko reakcja katalitycznego rozkładu amoniaku, osiągając na powierzchni próbki o większej zawartości tlenku potasu większą szybkość przy mniejszym stopniu zaazotowania i niższym potencjale azotującym. Przy 6-krotnym obniżeniu zawartości tlenku potasu w katalizatorze jego względna powierzchnia aktywna zmalała 2-krotnie.
EN
Two samples of the title catalyst with varying K₂O content (0.10 and 0.65%) were treated with NH₃ in a tubular reactor (1 atm, 475°C) equipped with a system enabling both thermogravimetric measurements and gas phase anal. to compare the nitriding course. Decreasing the K₂O content in the catalyst resulted in an increase in the nitriding degree.
4
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Przedstawiono syntezę porowatych materiałów węglowych ze sfer węglowych produkowanych z melasy. Otrzymane materiały scharakteryzowano metodami: adsorpcji azotu w temp. – 196°C, adsorpcji ditlenku węgla w temp. 0°C oraz skaningowej mikroskopii elektronowej.
EN
Aq. solns. of molasses with a sucrose concn. of 1 mol/L were heated in an autoclave at 200°C and under autogenous pressure of 10 bar for 12 h. The obtained carbonizates were activated with KOH using 1:1 and 1:2 mass ratio of carbon material to KOH under N₂ atm. at 750°C. Their structural parameters and CO₂ adsorption isotherms were detd.
5
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Przedstawiono syntezę mikroporowatych pianek węglowych z nanosfer węglowych produkowanych z przyjaznej środowisku sacharozy. Otrzymane materiały scharakteryzowano metodą adsorpcji azotu w temp. -196°C oraz SEM. Stwierdzono, że otrzymane pianki węglowe były dobrymi adsorbentami CO₂. Najwyższa adsorpcja pod ciśnieniem 1 bar w temp. 0°C wyniosła 6,34 mmol/g, a w 25°C 4,38 mmol/g.
EN
Aq. solns. of sucrose (concn. 0.5-1.0 mol/L) were heated either in an autoclave at 200°C and 12 bar for 12 h or in a microwave reactor at 160°C and 40 bar for 0,4 h. Then the carbonizates were activated sep. (750°C, N atmosphere, KOH in a mass ratio of 2:1 in relations to carbonaceous material) to compare their CO₂ adsorption capacity. The methods used and sucrose concn. had a significant impact on the amt. of the adsorbed gas. The highest adsorption value was achieved after carbonization in autoclave at the sucrose concn. 0.5 mol/L. The use of more concd. sucrose solns. in each of the tested methods resulted in a decrease in the adsorption capacity of the tested materials.
Titanium dioxide is the most important photocatalyst used in the processes of the photocatalytic water treatment. Unfortunately, preparation of this material is energy consuming and requires application of toxic reagents, which is unfriendly to the environment. In this studies, TiO2 materials were biosynthesized using extracts form shamrock and walnut leafs to replace harmful compounds. Different TiO2 precursors were used: 1) titanium tetraizopropoxide (TTIP), 2) an intermediate product from titanium dioxide technological line in Grupa Azoty Zakłady Chemiczne “Police” SA. To prepare titanium dioxide, the individual extract was mixed with distilled water and titania precursor. The photocatalytic properties of prepared materials were tested in the reaction of decomposition of the model compound Acid Red 18, being an organic azo dye. The results revealed that the material prepared with TTIP shows the highest activity from all studied materials and decomposed the dye in 55 min. Application of various plant extracts has no much impact on the photoactivity of TiO2 photocatalyst — both materials decomposed Acid Red 18 in 55 min. Prepared materials were characterized by X-ray diffraction, nitrogen adsorption/ desorption process, diffuse reflectance UVVis and FTIR spectroscopy. Summarizing, each prepared material showed high photocatalytic activity so this preparation method seems to be appropriate for synthesis of active titania photocatalyst.
PL
Fotokataliza jest jedną z metod oczyszczania wody, która w ostatnich latach wzbudza coraz większe zainteresowanie naukowców, gdyż w większości przypadków powoduje rozkład zanieczyszczeń do wody, ditlenku węgla oraz kwasów nieorganicznych. Spośród wielu typów stosowanych fotokatalizatorów najczęściej badany jest ditlenek tytanu (TiO2), ponieważ charakteryzuje się dużą fotoaktywnością i stabilnością chemiczną, dobrymi właściwościami optycznymi, a co najważniejsze jest tani i łatwo dostępny. Niestety wytwarzanie tego materiału wymaga dużych nakładów energetycznych i zastosowania szkodliwych związków, co jest niekorzystne dla środowiska. Dlatego poszukuje się nowych, efektywnych i przyjaznych dla środowiska metod wytwarzania zarówno TiO2, jak i innych półprzewodników. Odpowiednią do tego metodą wydaje się biosynteza z użyciem ekstraktów roślinnych, ponieważ jest prosta, bezpieczna i przyjazna środowisku. W artykule przedstawiono nową metodę preparatyki TiO2: biosyntezę z użyciem ekstraktów z koniczyny białej i z liści orzecha włoskiego. W celu porównania użyto różnych prekursorów ditlenku tytanu: 1) tatraizopropanolanu tytanu (TTIP), 2) półproduktu z linii produkcyjnej TiO2 Zakładów Chemicznych „Police” SA: nieoczyszczonego (IP(A)) oraz płukanego wodą amoniakalną i wodą destylowaną (IP(W)). Właściwości fotokatalityczne wytworzonych materiałów sprawdzono, przeprowadzając szereg reakcji rozkładu związku modelowego: pąsu kwasowego (AR18), który jest barwnikiem azowym stosowanym głównie w przemyśle tekstylnym.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.