Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
EN
Patterns from studies in past urban morphologies have come under scrutiny recently due to the rise of authenticity in urban regeneration fields and the resurgences in the search for culturally-rooted, and sustainable, principles of urban design. Towards an improved place-making potential while complying with rising sustainable standards, the tropical region have a rich heritage of the Malay Nusantara pre-colonial ‘original’ urban patterns – which are essentially South East Asian riverine or maritime cities of the 15th to the 18th centuries straddling the Malay Peninsular and Borneo. This paper highlights the morphology studies of such centers, but focuses primarily on urban core patterns of cities such as Alor Setar (a city on the north of the Malay Peninsula), Kuala Kangsar (to the north-east, more towards inland), Melaka (a maritime city towards the south) and Pontianak, Kalimantan (west of Borneo) which layers of past patterns can be studied. It attempts to recreate an era which is known as ‘precolonial’ in the Malay world, whose urban grain and form still embraces ecological and ‘local’ principles and whose dense and compact forms are linked closely with rivers and seas. An attempt is then made to build a conceptual framework of urban design characteristics based on the findings; including features and strategies towards enhancing typical bioclimatic principles to encompass a range of visual and aesthetic concepts which embraces the notion of familiarity and cultural continuity arising from lessons learnt from vernacular forms and past settlements. As many of these sites have undergone sedimentation and development, the paper reconstructs the past based on historical data, maps and documents and then compares these reconstructed forms with those of colonial and post-colonial patterns. It is forwarded that the Malay urban core in pre-colonial times is distinctive for its natural growth and its ecological and climatic credentials, such as orientation and compactness, while the post-colonial patterns are more spread out and gridded configurations losing the original permeability.
PL
Zagadnienia dotyczące struktury przestrzennej miasta zaczęto ostatnio dokładniej badać z uwagi na wzrost zainteresowania autentycznym dziedzictwem kulturowym i turystyką oraz poszukiwanie zakorzenionych w kulturze, więc bardziej zrównoważonych, zasad planowania przestrzeni miejskiej. W aspekcie poprawy potencjału miejskiego w rejonach tropikalnych, w tym w rejonie Nusantara, szczególne zainteresowanie budzą przedkolonialne „oryginalne” układy urbanistyczne miast nadrzecznych lub nadmorskich Azji Południowo-Wschodniej, powstające od XV do XVIII wieku na Półwyspie Malajskim i Borneo. Praca ta rzuca światło na tego rodzaju badania, a skupia się przede wszystkim na takich miastach, jak: Alor Setar (zlokalizowane na północy Półwyspu Malajskiego), Kuala Kangsar (na północnym wschodzie, ale skierowane bardziej w stronę lądu), Malaka (nadmorskie miasto na południu) oraz Pontianak, Kalimantan (zachodnia część Borneo). Podjęto próbę odtworzenia ery zwanej ‘przedkolonialną’ w realiach Malajów, które są ściśle związane z rzekami i morzem. Podjęto próbę utworzenia ramowej koncepcji projektowania urbanistycznego, którego cechy są silnie związane z klimatem tropikalnym. Chodzi więc o wzmocnienie typowych zasad bioklimatycznych, w oparciu o które stworzono wizualizacje inspirowane rodzimymi formami dawnego osadnictwa. Zanim pojawiły się obce wpływy, malajskie centra miast w przeszłości związane były z wybrzeżem i nadbrzeżami rzek, później kolonizacja doprowadziła do rozerwania i fragmentacji. Ponieważ wiele z tych miejsc pokryły osady (sedymentacja), praca dokonuje rekonstrukcji w oparciu o dane historyczne, mapy i dokumenty, a następnie porównuje te rekonstrukcje z formami i układami urbanistycznymi z czasów kolonialnych. Wykazano, że malajski rdzeń miasta w czasach przedkolonialnych wyróżnia się naturalnym wzrostem oraz dostosowaniem do warunków ekologicznych i klimatycznych, dzięki układowi i spójności, podczas gdy wzory postkolonialne są bardziej rozprzestrzenione i tracą oryginalną przejrzystość.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.