Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Źródliska z martwicą wapienną w dolinie potoku Jamne w Gorcach

Krause R., Smieja A., Smieja-Król B., Stebel A., Loch J, Jainta E

Inżynieria Ekologiczna

|

2015

|

Nr 41

36--45

PL

W pracy scharakteryzowano siedlisko przyrodnicze źródliska wapienne ze zbiorowiskami Cratoneurion commutati (kod siedliska Natura 2000: 7220) zlokalizowane w granicach obszaru Natura 2000 Ostoja Gorczańska PLH120018, w górnej części doliny potoku Jamne. Opisano roślinność oraz podstawowe parametry siedliskowe takie jak: wysokość n.p.m., ekspozycja, nachylenie terenu, nasłonecznienie, rodzaj podłoża, sposób przepływu wody oraz wydajność wypływu (szacunkowo). W miejscach gdzie była możliwość poboru wody określono jej temperaturę, pH, przewodność elektrolityczną (PE), zawartość wapnia i magnezu (metodą absorpcyjnej spektrometrii atomowej (ASA)). Badane źródliska to obiekty o niewielkich powierzchniach (0,7–80 m2), cechujące się dużym zróżnicowaniem pod względem intensywności wytrącania się martwicy wapiennej, a także stopnia wykształcenia roślinności.

EN

The study gives a detail characteristic of a hard water springs habitat with the communities of Cratoneurion commutati (habitat code of Nature 2000: 7220), localized within Nature 2000 protected area Ostoja Gorczańska PLH120018, in an upper part of the valley of Jamne creek. The vegetation is described along with the main habitat parameters, namely: altitude, exposition, slope gradient, insolation, type of bedrock, water flow regime and the spring outflow efficiency. The temperature, pH, electrical conductivity were measured in the field, the concentrations of Ca and Mg in spring water were measured by Atomic Absorption Spectroscopy (AAS). The investigated headwater areas are small (0.7–80 m2) and highly differentiated by the intensity of calcareous tufa precipitation and the degree of plant cover development.

2

Pozyskiwanie biogazu w procesie suchej fermentacji – opłacalność

Krause R.

Czysta Energia

|

2009

|

Nr 9

51-51

3

Die Farbgebung des Bauhausgebäudes in Dessu

Krause R.

Architectus

|

2000

|

Nr 1(7)

123-132

PL

Niewiele wiadomo o zewnętrznej i wewnętrznej kolorystyce budowli Bauhausu. Najważniejszym źródłem jest osiem planów kolorystycznych, które sporządził kierownik pracowni malarstwa ściennego, Hinnerk Scheper, oraz trzy kolorowe diapozytywy, wykonane zapewne w czasie oddawania budynku do użytku, tj. w końcu 1926 r. Wprawdzie projekty Scheppera były wymieniane w literaturze i często reprodukowane, traktowano je jednak tylko opisowo. Po bliższej analizie okazuje się jednak, że wbrew dotychczasowym sądom, po części słabo czytelne projekty zostały zrealizowane z niewidoma tylko zmianami. Określenie założeń projektów kolorystycznych budowli Bauhausu sprawia trudności. Niewiele wiadomo o wczesnych pracach Schepera. W krótkim tekście, załączonym do barwnego planu orien-tacyjnego wyraził Scheper swe poglądy dotyczące kolorystyki budowli Bauhausu. Układ kompleksu budowli powinien być uczytelniony przez kolor, a więc podczas gdy w pomieszczeniach użytko-wanych przez Bauhaus powierzchnie stropów, ale nie spodnie powierzchnie żelbetowych podciągów, miały być pomalowane, to w części kompleksu użytkowanej przez Szkołę Rzemiosł zostały podkreślone kolorem spodnie powierzchnie żelbetowych belek, ale nie powierzchnie stropów. W ten sposób, w tym budynku Bauhaus i Szkoła Rzemiosł zostały kolorystycznie odróżnione. Przyporządkowanie koloru do powierzchni stropów i dolnych płaszczyzn żelbetowych belek pozostaje w związku z dążeniem Schepera do zróżnicowania powierzchni niosących i wypełniają-cych, co miało doprowadzić do jasnego wyrażenia architektonicznych napięć. Głoszone przez Schepera założenia przyporządkowania kolorystycznego są ściśle związane z teoretycznymi postulatami klasycznego modernizmu dotyczącymi architektury. Zastosowanie koloru białego, szarego, czarnego i czerwonego na zewnątrz budowli oraz żółtego, czerwonego i niebieskiego we wnętrzu, ma głębokie uzasadnienie w teorii barw. Na elewacjach budynku kolor czerwony, zastosowany obok bieli, odgrywa znaczącą rolę. Czerwone kwadraty powierzchni ścian na wschodniej elewacji Szkoły Rzemiosł pozostają w bliskim związku z poglądami Kandinsky'ego na kolor i formę. Czerwień ma według Kandinsky'ego swój odpowiednik w formie kwadratu. Scheper niewątpliwie znał to przyporządkowanie. Prawdopodobnie również zastosowanie na zewnętrznych powierzchniach ścian ciepłych i chłodnych odcieni czerwieni i koloru różowego pozostaje w związku z teorią koloru Kandin-sky'ego. Bazujące na barwach podstawowych projekty wnętrz mają prawdopodobnie związek z holenderską grupą De Stijl, wobec czego należy przypuszczać, że na koncepcje kolorystyczne Schepera mieli także wpływ malarze z kręgu Bauhausu. Scheper uczynił z barw podstawowych istotę swoich projektów kolorystycznych dla wnętrz budowli Bauhausu. Powiązanie kolorystyki z teoretycznymi założeniami architektury i malarstwa jest charakterystyczną cechą architektury klasycznego modernizmu i uwidacznia się na przykładzie kompleksu budowli Bauhausu w Dessau w nadzwyczaj wyrazistej postaci. Ilustracje przedstawiają projekty kolorystyczne budowli Bauhausu w Dessau Hinnerka Schepera (rys. 1-6).

EN

Not much is known about the colouring of the Bauhause building. The most important source are the eight colouring plans made by Hinnerk Scheper, the manager of the wall painting studio, as well as three coloured diapositives most probably made when the building was handed over for use, i. e. near the end of 1926. Although Scheper's projects were mentioned in literature and were often reproduced, they were, however, treated only discriptively. Nevertheless, after a more accurate analysis it becomes evident that, in spite of hitherto existing opinions, the partly not too legible projects were carried out with only a few changes. The definition of the colouring assumptions of the Bauhause building is difficult. Not much is known about Scheper's earlier works. In a short text added to the coloured orientation plan, Scheper expressed his views in relation to the colouring of the Bauhause building. The system of the building complex should be made readable through colour, i.e. while in the accommodations used by the Bauhause the surfaces of ceilings but not the under-surfaces of ferroconcrete bims, were to be painted, in the part of the complex used by the School of Crafts colour was used on the under-surfaces of ferroconcrete beams but not on the surfaces of ceilings. In this manner, the Bauhause and the School of Crafts were distinguished in the building through the application of colour. Allotting colour to the surfaces of ceilings and the lower planes of ferroconcrete beams remains in relation to Scheper's aim of differentiating the carrying and fdling surfaces, which was to lead to a clear determination of architectonic tensions. The assumptions of allotting colour, proclaimed by Scheper, are closely bound with theoretical postulates of classical modernism related to archi-tecture. The use of white, gray, black and red colour on the exterior of the building, as well as yellow, red and blue in the interior, has a deep justification in the theory of hues. The red colour on building elevations, used beside white, plays a meaningful role. The red squares of wall surfaces on the east elevation of the School of Crafts remain in close relation to Kandinsky's views on colour and form. According to Kandinsky, red has its counterpart in the form of a square. Scheper undoubtedly knew this allotment. Most probably, the use of warm and cool tones of red and pink on the exterior surfaces of walls is bound with Kandinsky's theory of colour. Basing on fundamental hues, the projects of interiors are probably connected with the Dutch group of De Stijl, and so it ought to be assumed that Scheper's colouring concepts were also influenced by painters of the Bauhause circle. The essence of his colouring projects for interiors of the Bauhaus building Scheper created from fundamental hues. The connection of colouring with theoretical assumptions of architecture and painting is a characteristic feature of classic modernism architecture and is evidenced on the example of the Bauhaus building complex in Dessau, in a most expressive form. The illustrations present colouring projects of the Bauhaus building in Dessau (figs. 1-6), by Hinnerk Scheper.