Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Hatshepsut Temple in Deir el-Bahari, Egypt – research and conservation work

Dziedzic Teresa

Architectus

|

2024

|

Nr 1 (77)

3--11

EN

Situated in the southern section of the Upper Terrace at Deir el-Bahari, the Hatshepsut chapel is the largest hall chapel in ancient Egyptian architecture. For over a century, archaeological and conservation efforts have been conducted at the temple and Hatshepsut chapel. Much of the research has never been published, while others are mentioned in the mission’s annual work reports. The research and conservation work at the site needs to be ordered and summarised. The article aims to aggregate and structure information on the research and conservation efforts undertaken at the Hatshepsut chapel. Over the last century, various archaeological and conservation missions have worked at the temple and contributed their findings to understand the site’s history better. However, much of the work has not been published and is only known from field notes or typescripts. The research presented in this paper highlights the limited knowledge about Hatshepsut’s chapel, particularly in terms of conservation. Egyptological, archaeological, and architectural research conducted in recent years, which is nearing completion, will provide an in-depth understanding of the largest chapel in ancient Egypt. Supplemented with relevant research, particularly in the preservation of stone and polychrome, a comprehensive conservation program can be developed, thus paving the way for the chapel reconstruction project.

PL

Kaplica Hatszepsut, największa istniejąca kaplica halowa w architekturze starożytnego Egiptu, jest położona w południowej części Tarasu Górnego świątyni w Deir el-Bahari. Przez ponad sto lat w świątyni i kaplicy Hatszepsut prowadzone były prace archeologiczne i konserwatorskie. Wiele z przeprowadzonych badań nie zostało nigdy opublikowanych, inne są wspomniane w corocznych raportach z pracy misji. Prowadzone na miejscu prace badawcze i konserwatorskie wymagają uszeregowania i podsumowania. Celem artykułu jest zebranie i uporządkowanie informacji o przeprowadzonych badaniach i ingerencjach konserwatorskich w kaplicy Hatszepsut. W ostatnich stu latach pracujące w świątyni misje archeologiczne i konserwatorskie dokładały swoją cegiełkę do badań pozwalających lepiej poznać i zrozumieć dzieje tego obiektu. Wiele przeprowadzonych prac nie zostało opublikowanych i znane są tylko z notatek terenowych lub maszynopisów. Zaprezentowane wyniki badań pozwalają zauważyć, w jak małym stopniu rozpoznana jest kaplica Hatszepsut, przede wszystkim pod względem konserwatorskim. Badania egiptologiczne, archeologiczne i architektoniczne prowadzone w ostatnich latach, będące na ukończeniu, pozwolą na dogłębne poznanie tej największej kaplicy starożytnego Egiptu. Uzupełnione o niezbędne badania, szczególnie z zakresu konserwacji kamienia i polichromii, umożliwią sporządzenie całościowego programu konserwatorskiego, a w dalszej kolejności – opracowanie projektu rekonstrukcji kaplicy.

2

Techniki budowlane starożytnego Egiptu na przykładzie świątyni Hatszepsut w Deir el-Bahari – wstęp do badań

Dziedzic Teresa

Wiadomości Konserwatorskie

|

2023

|

Nr 73

132--147

PL

Artykuł prezentuje zarys historii stosowanych technik i przebieg procesu budowlanego w świątyni Hatszepsut w Deir el-Bahari w Egipcie. Na wstępie opisano wygląd świątyni z XV wieku p.n.e. i przybliżono postać jej fundatorki. Następnie w oparciu o źródła, badania laboratoryjne i terenowe prześledzono podstawowe materiały i techniki budowlane wykorzystywane podczas wznoszenia świątyni i odniesiono je do aktualnego stanu badań. Wstępne analizy poszczególnych elementów konstrukcyjnych pozwoliły wykazać przywiązanie do tradycji, a jednocześnie nowatorskie na ówczesne czasy rozwiązania, jakie wykorzystali budowniczowie świątyni. Całość wraz z uwzględnieniem wyników badań starożytnych procesów budowlanych pozwala podjąć próbę poszerzenia wiedzy na temat historii budowy świątyni w okresie Nowego Państwa w Egipcie.

EN

This paper presents an outline of the history of the techniques used and the course of the building process in the Temple of Hatshepsut at Deir el-Bahari in Egypt. The introduction describes the appearance of the temple from the fifteenth century BC and discusses its founder. Then, based on the literature, laboratory and field studies, the basic building materials and techniques used during the construction of the temple were investigated and compared to the current state of research. Preliminary analyses of individual structural elements found and demonstrated attachment to tradition and, at the same time, solutions that were innovative for those times, used by the builders of the temple. The whole, together with the results of the study of ancient building processes, provides new insights into the history of the construction of the temple during the New Kingdom period in Egypt.

3

Details' wandering – transformations of architectural details and sgraffito of Grodno Castle in Zagórze Śląskie

Dziedzic Teresa

Architectus

|

2021

|

Nr 4 (68)

63--72

EN

The article attempted to trace the history of the creation and conservation as well as changes in the location of modern portals in Grodno castle (Kinsburg). The turbulent history of their transfer, assembly and restoration is closely related to the history of the castle in the last 200 years. Research based on the analysis of archival materials from the 19th and 20th centuries, which, however, only partially capture the subject of the portals, were supplemented with an analysis of iconography and the results of field research conducted between 2019 and 2021 by a team from the Faculty of Architecture of the Wrocław University of Science and Technology. The presented research results revealed the problem of determining the original location of several portals and the origin of their components. The condition of the portals requires an urgent conservation intervention. This article encourages undertaking more extensive research and analysis of the details of window and door dressings in Grodno Castle in Zagórze Śląskie.

PL

Tematem artykułu jest próba prześledzenia historii powstania i konserwacji oraz zmian w lokalizacji nowożytnych portali w zamku Grodno (Kinsburg). Burzliwa historia ich przenoszenia, składania i uzupełnień łączy się ściśle z historią zamku w okresie ostatnich 200 lat. Studia oparte na analizie archiwaliów pochodzących z XIX i XX w., które jednak w sposób cząstkowy ujmują problematykę portali, uzupełniono analizą ikonografii oraz wynikami badań terenowych, prowadzonych w latach 2019-2021 przez zespół z Wydziału Architektury PWr. Zaprezentowane wyniki badań pozwoliły ujawnić problem związany z ustaleniem pierwotnej lokalizacji kilku portali oraz pochodzenia ich elementów składowych. Stan zachowania portali zmusza do podjęcia pilnej ingerencji konserwatorskiej. Niniejszy artykuł jest przyczynkiem do podjęcia szerszych badań i analiz detalu obramowań okiennych i drzwiowych w zamku Grodno w Zagórzu Śląskim.

4

Petrographic, mineralogical, and climatic analyses, and risk maps for conservation strategies

Bartz Wojciech, Kościuk Jacek, Gąsior Maria, Dziedzic Teresa

Architectus

|

2020

|

Nr 2 (62)

135--149

EN

El Fuerte de Samaipata is a pre-Hispanic archaeological site in Bolivia that has been on the UNESCO World Heritage List. Its main part – the rock – is densely covered with a complex arrangement of terraces, platforms, water reservoirs, channels, and petroglyphs. The rapidly progressing erosion of the rock is making the petroglyphs less and less clear, and some are no longer recognisable. The main topic of this study is to indicate all risk factors conducive to erosion and to create risk maps identifying the most vulnerable areas that require immediate conservation intervention. Parallel mineralogical and petrographic studies show that the Samaipata rock is a quartz-rich, porous, well-sorted sandstone, classified as quartz arenite or subarcosic arenite. The cement of the rock is composed of quartz overgrowth and ubiquitous, pore-filling hematite-clay aggregates containing non-expanding kaolinite, illite, and expanding smectite. The rock exhibits different stages of weathering, from relatively fresh to strongly altered and heavily cracked. In comparison to fresh rock, the latter has cement enriched in clay minerals and is depleted in hematite due to weathering and the dissolution of the iron-bearing phase.

PL

El Fuerte de Samaipata to wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO prehiszpańskie stanowisko archeologiczne w Boliwii. Jego główna część to skała ze złożonym układem tarasów, platform, zbiorników wodnych, kanałów i petroglifów. Szybko postępująca erozja sprawia, że petroglify stają się coraz mniej wyraźne, a niektóre nie są już rozpoznawalne. Głównym tematem badań jest wskazanie wszystkich czynników ryzyka sprzyjających erozji oraz stworzenie map ryzyka identyfikujących najbardziej wrażliwe obszary wymagające natychmiastowej interwencji konserwatorskiej. Badania mineralogiczne i petrograficzne wskazują, że Samaipata to bogaty w kwarc, porowaty, dobrze posortowany piaskowiec, sklasyfikowany jako arenit kwarcowy lub arenit subarkozowy. Spoiwo składa się z przerostu kwarcu i wszechobecnych, wypełniających pory agregatów hematytowo-gliniastych zawierających nierozprężający się kaolinit, illit i rozszerzający się smektyt. Skała wykazuje różne etapy wietrzenia, od stosunkowo świeżego do mocno zmienionego i mocno spękanego. W porównaniu ze świeżą skałą ta ostatnia ma cement wzbogacony w minerały ilaste i jest zubożona w hematyt z powodu wietrzenia i rozpuszczenia fazy żelazonośnej.