Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Existence of three solutions for impulsive nonlinear fractional boundary value problems

Heidarkhani S., Ferrara M., Caristi G., Salari A.

Opuscula Mathematica

|

2017

|

Vol. 37, no. 2

281--301

EN

In this work we present new criteria on the existence of three solutions for a class of impulsive nonlinear fractional boundary-value problems depending on two parameters. We use variational methods for smooth functionals defined on reflexive Banach spaces in order to achieve our results.

2

Remarks for one-dimensional fractional equations

Ferrara M., Bisci G. M.

Opuscula Mathematica

|

2014

|

Vol. 34, no. 4

691--698

EN

n this paper we study a class of one-dimensional Dirichlet boundary value problems involving the Caputo fractional derivatives. The existence of infinitely many solutions for this equations is obtained by exploiting a recent abstract result. Concrete examples of applications are presented.

3

More on one-commodity market games

Ferrara M.

Badania Operacyjne i Decyzje

|

2009

|

nr 2

29-37

EN

In this paper we present a new definition related to super-balanced games interpreted as a particular type of cooperative game with transferable utility (TU). A concept of solution is defined and an existence result is determined. The fundamental aim of the paper is to extend the results previously obtained by the same author.

PL

Teoria gier kooperacyjnych jest często używana do modelowania różnych scenariuszy ekonomicznych. Podstawowym pojęciem w modelowaniu tych scenariuszy jest pojęcie jądra jako rozwiązania takich gier. Niektóre specyficzne scenariusze modelowane były w ramach teorii gier kooperacyjnych/konkurencyjnych. Shapley i Shubik w 1969 roku otrzymali „grę rynkową” jako wynik modelowania ekonomii wymiany; Owen w 1975 roku wprowadził „grę produkcyjną”, która może służyć do badania problematyki produkcji w środowisku konkurencji ekonomicznej; zagadnienie alokacji kosztów było z kolei modelowane jako gra kooperacyjna przez różnych autorów (Bendali F. i in. [1], Gambarelli G. [4]) czy Granot D. i in. [5]). Nasze podejście dotyczy specyficznego rynku z kilkoma agentami, którzy handlują jednym dobrem. Każdy pakiet sprzedawanego przez agenta dobra posiada wartość społeczną, zawierającą odpowiednio inwestycje, koszty i spodziewane zyski. Dany agent może sprzedawać pakiet dobra po cenie, która odzwierciedla tę wartość. W pracy, która jest rozwinięciem niektórych wyników otrzymanych wcześniej przez Ferrarę [3], skupiamy swoją uwagę na problemie stabilności ceny negocjowanej przez superzrównoważone koalicje.