Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Pomiary aktywności źródła Ir-192 przy użyciu zestawów elektrometrów z komorą studzienkową i komorami naparstkowymi (pomiary krosowe i pomiary aktywności)

Oborska-Kumaszyńska D., Matharu T., Northover D., Pater E.

Inżynier i Fizyk Medyczny

|

2016

|

Vol. 5, nr 1

29--37

PL

W artykule opisano pomiary wykonane w celu wyznaczenia aktywności źródła Ir-192 stosowanego w brachyterapii HDR. W pomiarach zastosowano różne zestawy elektrometrów z różnymi typami komór jonizacyjnych: elektrometr z komorą studzienkową, dwa elektrometry z komorami naparstkowymi typu Farmer i elektrometr z komorą NPL „secondary standard”. Pomiary wykonano w celu wyznaczenia współczynników kalibracyjnych dla komór naparstkowych typu Farmer (0,6 cm3) w wyniku porównania krosowego z komorą studzienkową i komorą NPL „secondary standard”. Porównano również wyniki dla pomiarów uzyskanych z różnych zestawów i obliczeń aktywności źródła, wykorzystując formułę obliczeniową dla RAKR. Uzyskane wyniki pozwalają uznać metody za ekwiwalentne, przy uznaniu większej niepewności pomiarowej dla komór typu Farmer. Pozwala to na wprowadzenie alternatywnej metody pomiarowej w stosunku do komory studzienkowej uznanej za standard pomiarowy dla źródeł radioaktywnych w brachyterapii.

EN

The article describes the measurements made to determine the activity of the Ir-192 source used in HDR brachytherapy. The different electrometers with different types of ionization chambers have been used: electrometer with well chamber, two electrometers with Farmer thimble chambers (0.6 cm3) and electrometer withNPL „secondary standard” chamber. Themeasurements have been done to determine the calibration coefficients for the Farmer chambers. It was donebasing on comparison of readings of the Framer chambers with the well chamber and NPL „secondary standard” chamber. The results of measurements have been alsocomparedforallmeasurement sets and calculations of source activity using the RAKR formula. Itresulted conclusion that all used methods can be considered as equivalent, recognizing the greater measurement uncertainty for Farmer chambers. This allows to introduce an alternative measurement methods instead well chamber, considered as a standard to measure the radioactive sources in brachytherapy.

2

Technika planowania boostu EBRT w leczeniu miejscowo zaawansowanego nowotworu szyjki macicy

Oborska-Kumaszyńska D., Matharu T.

Inżynier i Fizyk Medyczny

|

2015

|

Vol. 4, nr 4

217--223

PL

Standardowe leczenie miejscowo zaawansowanego nowotworu szyjki macicy jest realizowane za pomocą chemioterapii, teleradioterapii (EBRT), brachyterapii (BT). W przypadku teleradioterapii (EBRT) rutynowo stosowane są techniki konformalne o różnym stopniu złożoności. W leczeniu BT planowanie rozkładu dawki i jej raportowanie nadal opiera się na punktach dawek określonych w 2D. Grupa robocza z GEC-ESTRO opublikowała zalecenia [1, 2] dotyczące konturowania obszarów tarczowych GTV (Gross Tumour Volume), HR-CTV (High Risk Volume), IR-CTV (Intermidiate Risk Volume) i narządów ryzyka OAR (odbytnica, esica, jelita, pęcherz), jak również parametrów dawki raportowanej do tych objętości (DVH – D2cc, D1cc, D0.1cc dla OAR; w przypadku wykonania konturów ścian OAR D5cc, D10cc; natomiast D50, D90, D100 i V100 dla targetów). Główną zaletą tej metody jest możliwość dostosowania dawki podanej w BT zarówno w odniesieniu do objętości (3D) i czasu (4D). Na podstawie danych obrazowych TK i MR – wykonywanych przed każdym założeniem BT – możliwe jest dostosowanie dawki do anatomii każdego indywidualnego pacjenta, biorąc pod uwagę nie tylko położenie OAR, ale także regresję guzów, w wyniku poprzedzającej teleradioterapii i chemioterapii. Niemniej w praktyce klinicznej dalej utrzymywane jest równolegle z raportowaniem objętościowym raportowanie dawki w punktach A i B. Wynika to z konieczności oceny nowego podejścia procesowego w stosunku do protokołów 2D, ustalonych wiele lat temu i dla których zostały zebrane bardzo liczne/dobrze udokumentowane dowody skuteczności klinicznej wraz z obserwacją skutków ubocznych. Szczególną uwagę należy zwrócić na potencjalną potrzebę podania wyższej dawki (boost) w obszarze „choroby resztkowej” parametrium lub węzłów limfatycznych. W brachyterapii dawka na frakcję zdeponowana w ścianie bocznej może być znaczna. Dlatego w przypadku niskiego zaawansowania choroby nowotworowej (mały guz) lub całkowitej „odpowiedzi” na leczenie bez zajęcia chorobą ściany miednicy lub węzłów chłonnych nie jest wymagany boost EBRT. W przypadku powiększonych węzłów chłonnych taki boost powinien być wzięty pod uwagę w leczeniu pacjenta. Sumowanie dawek promieniowania jonizującego, zdeponowanych z EBRT i z BT, odbywa się przez obliczenie biologicznie równoważnej dawki dla frakcji 2 Gy (EQD2), stosując model liniowo-kwadratowy z α/β = 10 Gy dla efektów wczesnych dla tkanki zmienionej nowotworowo (GTV, HRV, IRV) i α/β = 3 Gy dla efektów późnych uszkodzenia tkanek zdrowych (OAR). Połowiczny czas naprawy dla obliczeń wynosi 1,5 godziny.

3

Audyt dozymetryczny w brachyterapii PDR : metodologia, układy pomiarowe i wyniki

Oborska-Kumaszyńska D., Palmer A., Matharu T.

Inżynier i Fizyk Medyczny

|

2014

|

Vol. 3, nr 1

49--52

PL

Audyty dozymetryczne prowadzone w radioterapii stanowią element procesu zapewniania jakości, który umożliwia potwierdzenie parametrów dozymetrycznych, parametrów geometrycznych systemów oraz dokładności podawania dawki. Zwykle są one prowadzone przez fizyków z jednostek zewnętrznych lub reprezentujących instytucje profesjonalistów (np. IPEM, NPL).