Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
PL
Niniejszy artykuł stanowi zaktualizowaną i rozszerzoną wersję opracowania o takim samym tytule, przygotowanego w 2006 r. przez Instytut na rzecz Ekorozwoju dla Fundacji Heinricha Bölla. Jednocześnie został on dostosowany do potrzeb prac nad Alternatywną Polityką Energetyczną Polski (APE), a w szczególności do identyfikowania problemów i dylematów związanych z rozwojem sektora energetycznego.
PL
Przeciwdziałanie globalnej zmianie klimatu to jedno z najpoważniejszych wyzwań ekologicznych XXI wieku. To także wyzwanie gospodarcze i polityczne. Nie da się bowiem zmniejszyć istotnie wielkości gazów szklarniowych (greenhouse gases - GHG) ze źródeł antropogennych odprowadzanych do atmosfery bez zmiany dotychczasowego modelu rozwoju gospodarczego. Celem skutecznego ograniczenia emisji gazów szklarniowych konieczne jest wprowadzenie nowych instrumentów polityki ekologicznej oraz wzrost znaczenia problematyki ochrony środowiska w procesie podejmowania decyzji gospodarczych. Początkiem działań politycznych zmierzających do ochrony klimatu było podpisanie w trakcie Szczytu Ziemi w Rio de Janeiro w 1992 roku Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu (United Nations Framework Convention on Climate Change - UNFCCC). Konwencja zobowiązała państwa wysoko rozwinięte do stabilizacji emisji gazów szklarniowych do 2000 roku na poziomie roku bazowego. Umowa ta była efektem daleko idącego kompromisu pomiędzy różnymi państwami i zawierała dość ogólne zapisy. Dodatkowo, jej skuteczność ograniczona została przez brak przepisów dotyczących sankcji za niewypełnianie zobowiązań. Strony szybko uznały, że postanowienia Konwencji nie są wystarczające do skutecznej ochrony klimatu. Dlatego bezpośrednio po jej wejściu w życie w 1994 roku rozpoczęto negocjacje mające na celu wprowadzenie dodatkowych zobowiązań dotyczących ograniczania emisji gazów szklarniowych. Efektem tych rozmów było przyjęcie w 1997 roku, w trakcie trzeciej Konferencji Stron Konwencji Klimatycznej Protokołu z Kioto do UNFCCC.
EN
One of the requirements of the Kyoto Protocol (KP) to the Climate Convention (KP, Articles 5, 7 and 8) is to establish the national registry which makes it possible to keep track of the current number of assigned amount units in possession of the Party providing for its ceiling of the emissions of greenhouse gases and of their flows between the Parties to the Convention. The registry is to cover both the number of the assigned units, emission reductions, sales of the allowances for emissions, avoided emissions and the sink effects. As a Party to the Protocol, Poland will have to establish such a national registry by 2008 at the latest. At the same time, work is underway in Poland on establishing the system of domestic as well as EU emission trading. The present paper try to answer some important questions: In which directions should the work to establish the registry proceed? What may be the nature of its links with the registry to be established as a result of the implementation of the EU Directive on Emissions Trading? What are its links with the register which would result from the work on the emissions trading system in Poland?
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.