Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Synergy of contemporary architecture and materials science

Rychkov P., Lushnikova N.

Budownictwo i Architektura

|

2017

|

Vol. 16, nr 1

109--118

EN

The article gives coverage on the levels of synergetic interaction between architecture and materials science. There are discussed some main benefits and challenges of such kind of synergism. There are separated different levels of synergy. Upon analysis of the industrial and postindustrial age achievements in both of the areas, there can be determined three main levels of synergetic interrelations: inspiration, application, participation. As novel materials and selection tools develop and the area of their possible architectural application increases, the synergistic effects are predicted to strengthen.

PL

Artykuł daje zasięg na poziomie synergicznego współdziałania architektury i inżynierii materiałowej. Omówiono niektóre główne korzyści i problemy związane z takim synergizmem. Różne poziomy synergii są podzielone w zależności od różnych kryteriów. Po analizie osiągnięć materialnych społeczeństwa przemysłowego i poprzemysłowego można określić trzy główne poziomy synergicznych powiązań: inspiracja, aplikacja, partycypacja. Ponieważ nowe materiały i narzędzia selekcji tych materiałów są zwiększone i obszar możliwych zastosowań architektonicznych wzrastają, efekty synergiczne również przewiduje wzmocnienie.

2

Niemirów na Podolu – zapomniany eksperyment urbanistyczny doby stanisławowskiej

Rychkov P.

Kwartalnik Architektury i Urbanistyki

|

2015

|

T. 60, z. 2

5--22

PL

Czasy ostatniego króla polskiego Stanisława Augusta Poniatowskiego (1764–1795) sprzyjały nowym przedsięwzięciom urbanistycznym. Inicjatywy króla powołały do życia kilka śmiałych projektów, zachęcając do podobnej działalności ambitnych magnatów. Najbardziej odległą od stolicy realizacją jednorodnego zamysłu urbanistycznego była przebudowa podolskiego miasteczka Niemirowa – obecnie centrum rejonowego obwodu winnickiego na Ukrainie. Przebudowa struktury całego miasta była możliwa dzięki udziałowi Wincentego Potockiego, podkomorzego wielkiego koronnego. W końcu lat 70. i na początku 80. XVIII wieku nadano regularny układ przestrzenny miastu, zgodnie ze współczesnymi ideami klasycyzującego urbanizmu. Niestety w ciągu dwóch następnych stuleci charakterystyczne elementy tego projektu uległy stopniowemu zatarciu. Na podstawie mało znanych źródeł archiwalnych podjęto zatem próbę wyjaśnienia historycznych dziejów tego swoistego zabytku sztuki urbanistycznej, dotychczas mało znanego i nieobecnego w studiach nad miastem.

EN

The reign of the last king of Poland, Stanisław August Poniatowski (1764–1795) was a time when new ideas were welcomed and eagerly embraced in urban planning. The monarch supported a number of bold projects and encouraged similar initiatives among the more ambitious of the nobles. Of all the towns where a uniform planning scheme was implemented, the most distant from the capital was the town of Nemyriv in today’s Vinnytsia Oblast in Ukraine. The entire structure of the town was transformed owing to the involvement of Wincenty Potocki, Grand Chamberlain of the Crown. In late 1770s and early 1780s, the town was given a regular spatial arrangement, in line with the then popular ideas of classicist urbanism. Sadly, the centuries which followed have gradually obliterated the characteristic elements of the design. On the basis of little known archive sources, the author makes an attempt at tracking the fate of this one-of-a-kind urban work of art, so far quite neglected in urban studies.

3

Renowacja drewnianej cerkwi św. Ioanna w Zaborolu pod Równem w kontekscie nurtów neowernakularnych

Rychkov P., Smolińska O.

Budownictwo i Architektura

|

2015

|

Vol. 14, nr 3

225--234

PL

W architektonicznym dziedzictwie Wołynia ważne miejsce należy сerkwiom drewnianym, które są wyrazistymi wzorami wernakularnej kultury budowlanej. W tym samym czasie nowoczesne doświadczenie w renowacji takich cerkwi wykazuje tendencję do nietolerancyjnej wymiany wykończenia oryginalnego na nowoczesny PCV siding. Takie problematyczne zjawisko można określić jako trend neowernakularny, który ostro aktualizuje problem zachowania autentyczności takich zabytków. Na przykładzie cerkwi św. Ioanna Chrzciciela w siole Zaborol pobliżu Równego przeanalizowano negatywne konsekwencje takich działań renowacyjnych. Akcentowano potrzebę zapobiegania i kontroli tego procesu.

EN

In Volhynian architectural heritage the prominent place belongs to wooden churches which are outstanding examples of old vernacular building culture. At the same time a modern renovation of such churches tends to replacing of original exterior wooden planking with PVC siding. This problematic phenomenon can be characterized as neo-venacular trend. It actualizes the problem of preserving the authenticity of such architectural monuments. The example of the St. John the Baptist Church in the Zaborol village near Rivne demonstrates the negative consequences of such renovating work. The need to prevent and control this process is accentuated.

4

Konkurs 1928 roku na projekty cerkwi prawosławnych w Drugiej Rzeczypospolitej: w poszukiwaniu nowej identyczności architektonicznej

Rychkov P., Mykhaylyshyn O.

Budownictwo i Architektura

|

2013

|

Vol. 12, nr 4

189--204

PL

Przebywanie ziem polskich w Imperium Rosyjskim uwarunkowało intensywne budownictwo cerkiewne w stylu „moskiewsko-bizantyjskim”. Po odrodzeniu II Rzeczypospolitej w 1918 r. nowe władze podejmują próby sformułowania takich „terapeutycznych” trendów dla architektury cerkiewnej, które nie miałyby żadnych symbolicznych skojarzeń z imperialną sztuką budowaną. W tym celu, w r. 1927 ogłoszono konkurs na projekty przyszłych cerkwi prawosławnych z nowymi wymogami funkcjonalnymi i kompozycyjnymi. W artykule omówiono warunki tego konkursu i jego wyniki.

EN

Staying of Polish lands in the Russian Empire was accompanied by active construction of Orthodox churches in “Moscow-Byzantine” style. After regeneration of II Rzeczpospolita its authorities try to generate such new trends in church architecture, which would not have symbolic associations with imperial building art. With this purpose in 1927, it was announced competition for the projects of future Orthodox churches with new functional and compositional requirements. The article discusses the conditions of this competition and its results.

5

Klasztor oo. Bernardynów w Dubnie w świetle mało znanych źródeł archiwalnych

Rychkov P.

Budownictwo i Architektura

|

2013

|

Vol. 12, nr 4

205--217

PL

Pierwsza poł. XVII w. odznacza się aktywnym budownictwem kościołów i klasztorów katolickich na „kresach” wschodnich Rzeczypospolitej. Jednym z nowo powstałych założeń był klasztor oo. Bernardynów w Dubnie na Wołyniu, fundowany przez ostatniego przedstawiciela ukraińskiego książęcego rodu Ostrogskich Janusza Ostrogskiego, nawróconego na obrządek łaciński. W związku z prowadzonymi remontami i przebudowami mającymi miejsce w XVII- XX wieku, klasztorny kompleks przetrwał do naszych czasów ze znacznymi stratami swej formy architektonicznej. Historyczne informacje dotyczące zabytku, uzupełniają mało znane źródła archiwalne, odnalezione przez autora w archiwach Petersburga i Kijowa. Pozwalają one pełniej odkryć i ocenić stylistykę tego zespołu i wykonać jego graficzną rekonstrukcję do stanu, w którym był przed początkiem wielostopniowej przebudowy na sobór prawosławny, wykonanej przez władze rosyjskie w końcu lat 1870-ch.

EN

The first half of the17th century is characterized by active building of new catholic churches and monasteries on the east territories (“kresach”) of the Polish Commonwelth. One of the most noticeable foundlings, Bernardine monastery in Dubno town in Volhynia, was initiated by Janusz Ostrogski, the last representative of this Ukrainian princely family, which was turned to the catholic faith. Unfortunately after a few repairs and alterations during 18 – 20th centuries this monastery complex reached to our time with the considerable losses of its architectural image. Available historical information on this known architectural monument is substantially supplemented by the little-known sources, which was opened by author in the archive’s collections of Petersburg and Kyiv. They allow completer to imagine and to estimate style of this architectural complex and than to prepare its graphic reconstruction in that state, in which he existed before the beginning of its scale alteration on the Orthodox church carried out by Russian power in 1875-1876.

6

Kartografia miasta Równego z XVIII i XIX wieku

Rychkov P.

Kwartalnik Architektury i Urbanistyki

|

2011

|

T. 56, z. 1

3-26

PL

Pierwsza wzmianka o mieście Równe (po polsku Równe, po rosyjsku Rovno) jako małej osadzie rolniczej datuje się na rok 1283, jednak miejscowości tej nadano status wolnego miasta na prawie magdeburskim dopiero w 1493r. Rozwój przestrzenny miasta w tym okresie jest nieznany, jednak na pewno Równe posiadało drewniany zamek położony na wyspie otoczony ufortyfikowaną częścią miejską. Kolejne dwa stulecia były destrukcyjne dla miasta z powodu nieustannego zaangażowania w działania wojenne. W XVIII w. w miejscu starego zamku książę Lubomirski wybudował nowy pałac z rozległym parkiem otaczającym go od południa. Wg polskiego autora T. Steckiego, pierwszy plan miasta został opracowany przez niejakiego Toushera, jednak jego lokalizacja nie jest znana, prawdopodobnie uległ on zgubieniu. Niemniej jednak detale urbanistyczne starego miasta są widoczne na pierwszym utrwalonym planie miasta przygotowanym w końcu XVIII w. krótko po włączeniu miasta do Imperium Rosyjskiego. Najbogatszym w szczegóły jest plan zatytułowany "Plan du Chateau, Jardins, Parc & d'une partie de la Ville de Rowno" [Plan zamku, ogrodu, parku i części miasta Równe] opracowany przez architekta J.J.Bourguignona. Plany miasta opracowane później w XIX w. w oparciu o regularne formy, ukazują rozwój przestrzenny miasta, a tym samym stopniowy upadek starego pałacu książęcego wraz z otaczającym go parkiem. Ważnymi czynnikami w planowaniu rozwoju miasta w drugiej połowie XIX w. były przede wszystkim budowa drogi tranzytowej Kijow-Równe-Brześć, a następnie linii kolejowej Zdołbunów-Równe-Łuck. Dawna kartografia miasta pozwala na śledzenie jego historycznej ewolucji.

EN

The first mention of Rivne (in Polish Rivne, in Russian Rovno) as a small rural settlement appears as early as 1283, but the status of a free town, according to the Magdeburg charter, was only granted in 1493. Its spatial development in these times is unknown but obviously the town had as a core an island-located wooden castle as well as an adjoined and also fortified city-part. The next two centuries was destructive for the town because of its permanent involvement in military events. In the 18th century in place of the old castle, Prince Lubomirski built a new palace, and a large park was on territory adjoining from the south. The very first town plan, as stated polish author T. Stecki, was made by a certain Tousher, but now its location is unknown, it appears that it was lost. Nevertheless details of the old town-planning are visible on the first preserved town-plans created at the end of the 18th century, soon after incorporating this town in the Russian Empire. The most informing among them is a plan under the title "Plan du Chateau, Jardins, Parc & d'une partie de la Ville de Rowno" made by architect J.J.Bourguignon. Design plans of the city, created later in the 19th c. on the basis of regular patterns, demonstrate spatial development of the city and at the same time, they show a gradual decline of the old princely palace with its parkland. The important factors of the town planning development in the 2nd half of the 19th century became, at first, the building of the Kyiv-Rivne-Brest transit road, and then the Zdolbunov-Rivne-Lutsk railway. Hence old cartography of the city enables us to trace its historical evolution.

7

Kharkov as a Capital of Soviet-Ukrainian Constructivism

Rychkov P.

Teka Komisji Architektury, Urbanistyki i Studiów Krajobrazowych

|

2008

|

T. 4, cz. A

116--133

EN

Today it is clear us, that Soviet Constructivism should be considered not only as an essential fusion of architecture and Bolshevik’s policy, whose leaders at- tempted to balance the “hunger situation” with “a good new regime”. In the world-wide context it should be also considered as an interesting site for hard fundamental debates on relationship between tradition and innovation, between historicism and modernism. In the last sense, the origin and death of Kharkov Constructivism demonstrate itself as an outstanding phenomenon not only in Ukrainian architectural heritage but also in the world context. The failure of Soviet Constructivism at the begin 1930-ies means also, that the modern archi tectural paradigm in the USSR has fallen under the powerful extra-professional influences. But the posterior failure of Stalin’s monumentality as a regressive “wedding-cake style” proved in the middle of 1950-ies, that there are no impene trable and eternal borders in the architectural evolution.