Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Ocena toksycznego oddziaływania wybranej cieczy jonowej względem przedstawicieli flory i fauny

Arendarczyk A, Grabińska-Sota E, Zgórska A

Inżynieria i Ochrona Środowiska

|

2012

|

T. 15, nr 3

225--236

PL

Analizowano wpływ chlorku 1-heksylo-3-metyloimidazoliowego, będącego komercyjnie dostępnym prekursorem cieczy jonowych. Przeprowadzone badania ekotoksykologiczne obejmowały oznaczenie wpływu testowanej substancji na wschody oraz wzrost korzenia i łodygi pszenicy (Triticum aestivum)i rzodkwi (Raphanus sativus). Przeprowadzono również ocenę toksyczności ostrej z wykorzystaniem organizmów zwierzęcych, słonowodnych skorupiaków Artemia salina, oraz toksyczności chronicznej z wykorzystaniem skorupiaków Heterocypris incongruens. Stwierdzono toksyczne oddziaływanie chlorku 1-heksylo-3-metyloimidazoliowego na zdolność kiełkowania obu roślin testowych, natomiast nie odnotowano efektu toksycznego względem takich parametrów, jak wzrost korzenia i łodygi pszenicy oraz rzodkwi. Badany związek sklasyfikowano jako nietoksyczny w stosunku do skorupiaków Artemia salina, natomiast w teście z wykorzystaniem H. incongruens wykazano jego toksyczny wpływ. WartośćEC50wyznaczona w tym teście wyniosła 1,984 mg•kg-1.

EN

This paper reports on a study of the toxicity of 1-hexyl-3-methylimidazolium chloride, a compound that is a precursor of the synthesis of imidazolium ionic liquids (ILs). The con-ducted studies included determination of its influence on emergence and growth of roots and stems of wheat (Triticum aestivum) and radish (Raphanus sdativus). Also the acute toxicity test of aqueous solutions using salt-water crustacean Artemia salina and chronic toxicity test of spiked sediment using crustacean Heterocypris incongruens were performed. The toxic effect of 1-hexyl-3-methylimidazolium chloride on the germination of both T. aestivum and R. sativus was observed. The obtained data indicated that the lowest tested concentration which caused a significant inhibition of T. aestivum germination was 0.001 g/kg d.s.w-1, while for R. sativus it was 0.01 g/kg d.s.w.−1. There was no toxic effect observed according to such parameters as root and stem growth of both wheat and radish. The EC 50 toxic index estimated in the test carried out with the use of Artemia salina was 560 mg dm-3 and the substance was classified as non-toxic. The lowest concentration of tested compound that caused significant differences of Artemia salina mortality in comparison to control was 0.1 g dm-3. In the test with H. incongruens the toxic effect of chloride ionic liquid was observed in all of tested concentrations. EC 50 value determined in this assay was 1.984 mg•kg-1. The results of the present study has proved that 1-hexyl-3-methylimidazolium chloride could be toxic to selected organisms and it is necessary to include the ecotoxicological data at the stage of designing of novel ionic liquids structure.

2

Toksyczność chlorku 1-heksylo-3-metyloimidazoliowego względem wybranych organizmów wodnych

Arendarczyk A., Zgórska A., Grabińska-Sota E.

Inżynieria i Ochrona Środowiska

|

2011

|

T. 14, nr 2

137-143

PL

Dokonano oceny potencjału toksykologicznego imidazoliowej cieczy jonowej o nazwie chlorek 1-heksylo-3-metyloimidazoliowy (CHM). Zakres badań ekotoksykologicznych obejmował przeprowadzenie testu toksyczności ostrej z wykorzystaniem skorupiaków słodkowodnych (Thamnocephalus platyurus) i testu toksyczności chronicznej z wykorzystaniem bakterii morskich (Vibrio fischeri). Wartości wskaźników ekotoksykologicznych wyznaczone w poszczególnych testach wyniosły odpowiednio: EC50 2,51 mg/dm3 (THAMNOTOXKIT FTM) i EC50/5min 15,30 mg/dm3 i EC50/15min 14,40 mg/dm3 (MICROTOX® Basic Test 81,9%). Na podstawie uzyskanych wyników związek sklasyfikowano jako toksyczny. W ramach badań dokonano również oceny wpływu korekty odczynu i napowietrzania na redukcję toksyczności roztworu CHM. Doświadczenie przeprowadzono zgodnie z metodyką US EPA/600/6-91/005F. Stwierdzono, że korekta odczynu roztworu CHM do poziomu 3 i 11, a także przeprowadzenie symultanicznego procesu korekty pH do 3 i napowietrzania wpływa na obniżenie toksyczności badanego związku.

EN

Ionic liquids (IL's) are defined as organic salts with low melting point. The reputation of those substances as green solvents (environmental friendly chemicals) is based primarily on their negligible vapor pressure. However, high solubility and stability of those substances in water can cause a serious concern about their toxic potential. Relatively little is still known about the toxicity of these substances as a class, especially when compared to conventional organic solvents. The aim of the study was to investigate the toxicity of imidazolium ionic liquid: 1-heksyl-3-methylimidazolium chloride (CHM) according to selected aquatic organisms: bioluminescent marine bacterium and crustacean. The results showed that CHM caused a harmful effect on tested organisms in the whole range of concentrations used in the tests. The estimated toxic index EC50 obtained 2.51 mg/dm3 according to Thamnocephalus platyurus and EC50/5min 15.30 mg/dm3, EC50/15min 14.40 mg/dm3 according to Vibrio fischeri. The CHM was classified as a toxic substance. Moreover, the toxicity of CHM samples with modified pH values and aeration has been measured. Modifications of CHM samples were based on U.S. EPA Protocol (Toxicity Identification Evaluation). Acute toxicity of each modification have been determined by using the MICROTOX® Basic Test 81.9% standard procedure. The results showed that upgrading pH value to 11 as well as diminishing samples pH to value 3 had an influence on samples' post-reaction toxicity. Both processes, pH correction and aeration, used individually caused a significant decrease of analyzed samples' toxicity expressed as toxic index's EC50 measured after 5 and 15 minutes of exposition. The toxic index values were increased from range 30% (pH 3) up to 100% (pH 11) according to non modified sample. The study showed that pH correction to value 3 connected with simultaneous aeration additionally decrease sample toxicity. The results of the present study has proved that 1-heksyl-3methylimidazolium chloride could be toxic to aquatic organisms and it is necessary to carry out the ecotoxicological risk of ionic liquids by the use of bioassays.

3

Toxicity assessment of hospital wastewater by the use of a biotest battery

Zgórska A., Arendarczyk A., Grabińska-Sota E.

Archives of Environmental Protection

|

2011

|

Vol. 37, no. 3

55-61

EN

In the paper toxicity assessment of hospital wastewaters samples was performed using direct-contact tests consisting of five species, which represent three different trophic levels of the food chain. IC_50 or EC_50 values were estimated for each tested organism: Pseudokirchneriella subcapitata IC_50/72h 18.77%, Daphnia magna EC_50/48h 20.76%, Thamnocephalus platyurus EC_50/24h 22.62%, Artemia salina EC_50/24h 59.87% and Vibrio fisheri EC_50/15min 46.17%. Toxic potential of hospital wastewater was described using a system of wastewater toxicity classification. The toxic units (TU) values estimated for each test indicate that hospital wastewaters are toxic (Class III). The variable results of the tests' sensitivity confirmed the need of application of microbiotests battery with organisms of different trophic levels.

PL

Do oceny potencjału toksykologicznego ścieków szpitalnych zastosowano baterię biotestów z wykorzystaniem pięciu gatunków reprezentujących trzy różne poziomy troficzne. Wartości wskaźników ekotoksykologicznych wyznaczone w poszczególnych testach wyniosły: test inhibicji wzrostu glonów Pseudokirchneriella subcapitata IC_50/72h 18,77%, testy toksyczności ostrej z wykorzystaniem skorupiaków Daphnia magna EC_50/48h 20,76%, Thamnocephalus platyurus EC_50/24h 22,62%, Artemia salina EC_50/24h 59,87% oraz test toksyczności chronicznej z wykorzystaniem bakterii morskich Vibrio fischeri EC_50/15min 46,17%. Dla każdego testu obliczono jednostki toksyczności TU, na podstawie których analizowane próby ścieków szpitalnych zaklasyfikowano jako toksyczne. Szeroki zakres otrzymanych wartości wskaźników ekotoksykologicznych wyznaczonych dla poszczególnych organizmów testowych, potwierdza konieczność stosowania rozbudowanej pod względem różnorodności organizmów baterii biotestów.