The aim of the study was to evaluate effectiveness of rehabilitation in patients before and after rACL, based on stabilographic indicators. Methods: The research group was comprised of 31 men aged 20–57 with anterior cruciate ligament injury, qualified for reconstruction surgery. A measurement of static stabilometric indicators and muscle strength was taken twice for each patient – before surgery and after 6 months. To assess stabilographic indicators the stabilographic platform was used and to asses muscle strength a dynamometer was used. In order to assess knee function the Lysholm scale and VAS scale were used. Results: The rehabilitation programme improved static stability of the knee in the frontal plane, which is manifested by a significant shortening of the SPML path length. Rehabilitation proceedings should focus on improving static stability of the knee joint in the sagittal plane, because the results obtained indicate only a slight shortening of the SPAP length. The results of the Lysholm and VAS scales point to a positive influence of the applied rehabilitation. Conclusion: Inclusion into rehabilitation diagnostic tools to assess stabilometric indicators enables for effective verification of rehabilitation proceedings focused on restoring body posture control before and after the rACL.
W artykule przedstawione zostały wyniki badań własnych, dotyczące analizy stanowisk pracy pilota i pilota-instruktora śmigłowca wojskowego. Autor opisuje i interpretuje te wyniki, podkreślając przede wszystkim istotne statystycznie różnice pomiędzy ocenami badanych pilotów dotyczącymi obu tych stanowisk. Interesuje go przy tym wykorzystanie efektów tych analiz w procesie doboru treści kształcenia humanistycznego w WSOSP. Formułuje w związku z tym tezę, że to właśnie przeprowadzone analizy stanowisk są najlepszym wskaźnikiem, jakie treści kształcenia - nie tylko humanistycznego są niezbędne w procesie przygotowania zawodowego absolwenta WSOSP - pilota i pilota-instruktora śmigłowca wojskowego. Szczególnym walorem, takiego sposobu doboru treści kształcenia lotniczego oraz konstruowania na tej podstawie programu poszczególnych przedmiotów realizowanych w ramach studiów lotniczych, jest włączanie samego środowiska lotniczego do procesu jego tworzenia. Powstaje w związku z tym swoiste poczucie sprawstwa w grupie najważniejszej z punktu widzenia realizacji procesu szkolenia lotniczego, tzn. pilotów i pilotów-instruktorów śmigłowców wojskowych. Jest to poczucie, które wzmacnia zaangażowanie tej grupy osób w cały proces lotniczego przygotowania zawodowego naszych podchorążych-pilotów oraz zbliża do siebie teoretyczną i praktyczną stronę realizowanego w WSOSP procesu kształcenia i szkolenia lotniczego.
Autor w artykule podejmuje szczególnie ważny w kontekście następujących przemian w wojskowych uczelniach zawodowych problem systematycznego doskonalenia wojskowych nauczycieli akademickich. Dokonując diagnozy aktualnie realizowanego procesu kształcenia w wojskowych uczelniach zawodowych zwraca uwagę na najważniejsze jego mankamenty, proponując zarazem możliwe sposoby ich ograniczania lub eliminowania. Formułuje przy tym tezę, że to właśnie zmiana kryteriów doboru i oceny wojskowych nauczycieli akademickich jest współcześnie najlepszym gwarantem poprawy efektywności kształcenia w wojskowych uczelniach zawodowych. W artykule znajdujemy w związku z tym propozycję modelu wojskowego nauczyciela akademickiego przełomu wieków, który - zdaniem autora - może decydować o prawdziwie jakościowych zmianach procesu kształcenia w tych uczelniach.
W artykule przedstawione zostały najważniejsze oceny, obowiązującego aktualnie w uczelni lotniczej modelu osobowo-zawodowego absolwenta WSOSP. Autor proponuje również niezbędne zmiany w dotychczasowym modelu, które mogłyby znacznie poprawić efektywność procesu kształcenia lotniczego. Zwraca przy tym uwagę na potrzebę systemowych rozwiązań, dotyczących jego organizacji i realizacji. Szczególnie akcentuje też rolę systematycznego dostosowywania się do zmian w technice lotniczej oraz obrazu potencjalnego pola walki. W tym ostatnim kontekście podkreśla znaczenie stałego prowadzenia badań wśród różnych grup wiekowych personelu latającego, jako źródła praktycznej wiedzy o zmieniającym się obrazie współczesnego pilota wojskowego, a więc i kandydata zamierzającego pełnić w przyszłości tę rolę.
5
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
W artykule przedstawiono podstawy teoretyczne konstruowania programu kształcenia pilotów śmigłowców dla potrzeb Sił Powietrznych RP. Zdefiniowano model osobowo-zawodowy absolwenta uczelni, określono pełnione przez niego role na pierwszym stanowisku pracy, przedstawiono holistyczną interpretację procesu dydaktycznego oraz całość zilustrowano programem kształcenia o konstrukcji modułowej. Zdaniem autorów przyjęta koncepcja konstruowania programow kształcenia jest uniwersalna i może być stosowana we wszystkich wyższych uczelniach zawodowych.
EN
Theoretical basics of designing the education programme for helicopter pilots trained for Polish Republics Air Forces needs are represented in the paper. A personal-professional model of an academy graduate is defined, duties he performs at his first job are qualified, holistic interpretation of education process is presented and the subject altogether is illustrated with the modular construction education programme. In authors'opinion the assumed conception of education programmers designing is a universal one and may be put into practice in all technical academies.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.