Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Prawne i normatywne zasady obmiaru powierzchni użytkowej budynków i ich części

Benduch P., Butryn K.

Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich

|

2018

|

nr I/1

225--238

PL

Pole powierzchni użytkowej jest istotnym atrybutem przestrzennym budynków i lokali. Zakres wykorzystania tej informacji jest bardzo szeroki. Powierzchnia użytkowa powinna być zatem wyznaczana w sposób wiarygodny i możliwe jednoznaczny. Ważnym czynnikiem decydującym o poprawnym jej obliczeniu jest przyjęcie odpowiedniej metodologii obmiaru. Niniejszy artykuł stanowi kontynuację podjętych przez autorów rozważań dotyczących problematyki określania pola powierzchni użytkowej. Omówione, a następnie porównane zostają zasady obmiaru wskazane w obowiązujących przepisach prawa oraz stosownych Polskich Normach. Przeprowadzone rozważania poparto przykładami praktycznymi. Odwołano się także do orzecznictwa sądów administracyjnych. Wskazano wątpliwości, które najczęściej pojawiają się podczas wykonywania obmiaru powierzchni użytkowej. Przeanalizowano również problem dobrowolności stosowania Polskich Norm.

EN

Usable floor area is an essential spatial attribute of buildings and premises. This information is widely used. Usable floor area should therefore be specified in a reliable and possibly unambiguous manner. An important factor determining its correct calculation is adopting a proper methodology of quantity surveying. This paper comprises further analysis undertaken by authors on the issue of determining usable floor area. Quantity survey principles specified in the applicable laws and the relevant Polish Standards were discussed and then compared. The considerations were supported by practical examples. The authors also referred to the case-law of the administrative courts and pointed to the doubts which most frequently arise during the quantity surveying of usable floor area. The problem of voluntary application of Polish Standards was analyzed as well.

2

Selected Problems of Valuation of Built-Up Real Properties without Considering Their Components

Benduch P., Butryn K.

Geomatics and Environmental Engineering

|

2018

|

Vol. 12, no. 4

17--31

EN

The Act of August 21, 1997, on Real Estate Management lays down a series of procedures for which a property appraiser is required to estimate the value of a property built up on the theoretical assumption that the land is undeveloped, thus excluding the components of the property. Determining the value of such land using a comparative approach methodology has many problems associated with the correct selection of similar properties, especially in the areas of compact urban development and areas for which a local spatial management plan does not apply. This article points to problems related to determining the value of built-up properties that assume that they are undeveloped land. The procedures for managing real estate that require such a valuation are presented in a synthetic manner. For the selected procedures, the practical difficulties were identified. The authors draw attention to the relevance of the issue in the context of its financial implications, especially in view of the introduction of universal taxation of real estate.

PL

Przepisy prawa w zakresie gospodarki nieruchomościami określają szereg procedur, na których potrzeby rzeczoznawca majątkowy zobowiązany jest do szacowania wartości nieruchomości zabudowanych przy teoretycznym założeniu, iż stanowią one grunty niezabudowane, tj. bez uwzględniania części składowych nieruchomości. Określenie wartości takich gruntów z wykorzystaniem metodologii podejścia porównawczego przysparza licznych problemów związanych z prawidłowym doborem nieruchomości podobnych, szczególnie w wypadku obszarów o zwartej zabudowie śródmiejskiej oraz obszarów, w odniesieniu do których nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Artykuł wskazuje na problemy związane z ustalaniem wartości nieruchomości zabudowanych przy założeniu, że stanowią one grunty niezabudowane. W sposób syntetyczny przedstawiono procedury gospodarowania nieruchomościami wymagające przeprowadzenia takiej wyceny. Wskazano trudności praktyczne przy stosowaniu wybranych procedur. Autorzy zwracają uwagę na istotność omawianego zagadnienia w kontekście jego skutków finansowych, szczególnie w perspektywie wprowadzenia powszechnej taksacji nieruchomości.

3

Selected Issues of Establishing and Functioning of the Transmission Easement

Butryn K., Preweda E.

Geomatics and Environmental Engineering

|

2016

|

Vol. 10, no. 1

33--44

PL

Instytucja służebności przesyłu, wprowadzona od 3 sierpnia 2008 r. na mocy nowelizacji kodeksu cywilnego, jest obecnie najczęściej stosowaną formą prawną umożliwiającą przedsiębiorcy przesyłowemu korzystanie z cudzych nieruchomości. Praktyczne zastosowanie tej instytucji napotyka jednak w praktyce szereg problemów prawnych. Celem opracowania jest przybliżenie wybranych aspektów świadczących o skomplikowaniu tworu służebności przesyłu. Służebność przesyłu ustanawiana jest na nieruchomości, która w myśl kodeksu cywilnego stanowi rodzaj rzeczy. Ustanowienie służebności powoduje w praktyce ograniczenie, w pewnym zakresie, prawa własności nieruchomości. Znaczna część nieruchomości oddana jest jednak w użytkowanie wieczyste, które jest prawem. Pojawia się zatem wątpliwość, czy służebnością przesyłu może zostać obciążone prawo, nie rzecz. W opracowaniu dokonano przeglądu orzecznictwa wskazującego na możliwość ustanowienia służebności przesyłu na nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste, chyba że umowa oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste stanowi inaczej. Rzadko poruszanym, jednak bardzo ważnym problemem jest ustanowienie służebności przesyłu dla urządzeń nieprzebiegających fi zycznie przez nieruchomość, która ma zostać obciążona, a tylko oddziałujących na prawo własności. Orzecznictwo wskazuje na brak podstaw do ustanawiania w takim przypadku służebności przesyłu. W praktyce jednak posadowienie urządzeń przesyłowych na sąsiedniej nieruchomości powoduje istotne ograniczenia w wykonywaniu prawa własności, za które, w przypadku nieustanowienia służebności przesyłu, właściciel nie otrzyma należnego odszkodowania.

EN

The institution of transmission easements, introduced from 3 August 2008 by an amending the Civil Code, is currently the most widely used legal form that allows entrepreneurs by transmission for the use of someone else’s property. The practical application of this institution faces a number of legal problems. The purpose of this paper is to bring certain aspects of a provider’s complexity solution for this issue. Transmission easement is established on the property, which, under the Civil Code, is a kind of thing immobility. The establishment of easements causes in practice limitation, to some extent, ownership of real estate. A large part of the property, however, is devoted to perpetual usufruct, which is kind of the law. It is therefore questionable whether the transmission easement can be charged as the right, not the thing. The paper reviews the case law, pointing to the possibility of establishing transmission easement on the property donated in perpetual usufruct, unless the contract makes the property the lease provides otherwise. Rarely mentioned, but very important issue is to establish a transmission easement for devices which do not go physically by the property to be charged and only affect the right of ownership. Case law indicates there is no basis to establish the transmission easement in this case. In practice, however foundation of transmission equipment on the neighboring property causing significant limitations in exercise of the right to property, for which, in the case of not establishing transmission easement, the owner does not receive due compensation.

4

An Analysis of Arrangements of the Local Spatial Management Plans in the Context of Determining Coverage of Transmission Easements – the Example of the City of Krakow

Butryn K.

Geomatics and Environmental Engineering

|

2016

|

Vol. 10, no. 3

49--60

PL

Jednym z podstawowych problemów związanych z ustanawianiem i funkcjonowaniem instytucji służebności przesyłu jest określenie jej przestrzennego zasięgu, czyli powierzchni pasa służebności przesyłu. Wobec braku ustawowej regulacji w praktyce stosowane są różne podejścia określenia areału pasa służebności, w tym wykorzystanie ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W niniejszym opracowaniu przeanalizowano ustalenia obowiązujących miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego na terenie miasta Krakowa w kontekście zapisów dotyczących stref oddziaływania urządzeń przesyłowych. W odniesieniu do każdego z rodzajów sieci uzbrojenia terenu zauważyć można typowe kierunki kształtowania obszarów oddziaływania urządzeń przesyłowych. Podejście polegające na określeniu w ramach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego strefy ochronnej w zależności od parametrów technicznych poszczególnej sieci przeważa w przypadku sieci energetycznych, wodociągowych i ciepłowniczych. Propozycja ustanowienia strefy ochronnej zależnej od innych ustaleń planu, np. z uwzględnieniem odległości do obiektów różnego typu czy podstawowego przeznaczenia gruntu, przeważa w przypadku kanalizacji. Jeśli chodzi o sieci gazowe, wyraźnie najczęściej wybieranym kierunkiem jest ustanowienie strefy ochronnej w nawiązaniu do przepisów odrębnych. Przegląd dokumentów planistycznych z obszaru Krakowa wskazuje, że na obszarach lokalizacji urządzeń przesyłowych, które mogą oddziaływać na otoczenie, MPZP zwykle ustala zasięg obszaru oddziaływania obiektu, co może zostać wzięte pod uwagę przy ustanawiania prawa służebności przesyłu. Jednocześnie MPZP pokrywają niespełna połowę obszaru miasta, a wśród nich przeciętnie tylko mniej więcej połowa odnosi się do przedmiotowego zagadnienia, co powoduje, iż przeważający obszar miasta nie jest objęty ustalaniami planistycznymi dotyczącymi stref ochronnych wokół urządzeń przesyłowych.

EN

One of the basic problems associated with the establishment and functioning of transmission easements is to determine the spatial extent, that is, the transmission easement zones. In the absence of statutory regulation, in practice there are various approaches to determine range of easement zone, including the use of the arrangements of the local spatial management plans. This study analyzes the arrangements of the obligatory local spatial management plans in the city of Krakow, in the context of provisions relating to the impact zones of transmission equipment. For each type of network utilities, there can be observed typical trends shaping the areas of influence of transmission equipment. The approach of defining the local spatial management plan protection zone depending on the technical parameters of the particular networks prevails for power grids, water supply and heating. The proposal to establish a protection zone dependent on other arrangements of plan e.g. based on the distance to objects of different types and the basic purpose of the land prevails in the case of sewage. For gas networks, clearly the most frequently chosen direction is to establish a protection zone in reference to the separate regulations. An overview of planning documents from Krakow indicates that the areas the location of transmission facilities, which may affect the environment, local development plan usually sets range impact area of the object, which can be taken into account when legislating transmission easement. At the same time local plans cover less than half of the city area, among them an average of only about half relates to the subject matter, which means that in most parts of the city there is a lack of planning arrangements for the protection zones around transmission equipment.