The fatigue crack growth rate can be explained using features of the surface of a structure. Among other methods, linear regression can be used to explain crack growth velocity. Nonlinear transformations of fracture surface texture features may be useful as explanatory variables. Nonetheless, the number of derived explanatory variables increases very quickly, and it is very important to select only few of the best performing ones and prevent overfitting at the same time. To perform selection of the explanatory variables, it is necessary to assess quality of the given sub-model. We use fractographic data to study performance of different information criteria and statistical tests as means of the sub-model quality measurement. Furthermore, to address overfitting, we provide recommendations based on a cross-validation analysis. Among other conclusions, we suggest the Bayesian Information Criterion, which favours sub-models fitting the data considerably well and does not lose the capability to generalize at the same time.
A specimen modeling welded joints in steam turbine rotor was fractured by a fatigue crack in the section of material P9 (EN 12070). Fracture surface was documented by SEM, material microstructure close under it by a light microscope, both in the same magnification 500x. Images covering the range of crack rates from about 2 to 20 (am/cycle were analyzed. Fourier decomposition was used to find characteristic dimensions of image textures in both image sets. Due to the mechanism of crack growth, fracture surface is anisotropic and must be analyzed with respect to direction. Three fatigue-independent characteristic dimensions were identified in fracture morphology. Within microstructure, the substructure of martensitic laths could be related to these dimensions. It was analyzed locally in 176 places. Two interpretations of mutual relations were proposed, giving significant agreement of characteristic dimensions in both sets of images.
PL
Próbki modelowe połączeń spawanych w wirnikach turbin parowych były łamane w warunkach zmęczenia w części materiału P9 (EN 12070). Powierzchnię przełomów dokumentowano za pomocą skaningowej mikroskopii elektronowej, strukturę materiału w jego pobliżu rejestrowano za pomocą mikroskopii świetlnej, zawsze przy powiększeniu 500x. Analizowano obrazy obejmujące prędkości rozwoju szczeliny od 2 do 20 |um/cykl. W celu określenia wymiaru charakterystycznego tekstury obrazów w obu zbiorach stosowano dekompozycję Fouriera. Z powodu mechanizmu rozprzestrzeniania się szczeliny, powierzchnia przełomu wykazuje cechy anizotropowe i musi być analizowana z uwzględnieniem kierunku. Zidentyfikowano trzy, niezależne od warunków zmęczenia, wymiary charakterystyczne morfologii przełomów. Do tych wymiarów można odnieść substrukturę martenzytu listwowego. Lokalnie analizowano 176 miejsc. Zaproponowano dwie interpretacje wzajemnych związków, wykazując istotną zgodność wymiarów charakterystycznych w obu zbiorach obrazów.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.