Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Termomodernizacja budynków szpitali z okresu XX wieku – aspekty materiałowe i techniczne

Przesmycka Natalia, Życzyńska Anna, Strojny Rafał

Teka Komisji Architektury, Urbanistyki i Studiów Krajobrazowych

|

2023

|

T. 19, nr 2

35--45

PL

W ostatnich latach w Polsce powszechnie przeprowadzane są modernizacje szpitali powstałych w XX wieku, których celem jest przystosowanie do współczesnych wymagań. Najczęściej ich zakres obejmuje termomodernizację w skład której wchodzi docieplenie ścian, dachu oraz wymiana stolarki okiennej i drzwiowej. Przedmiotem badań były aspekty materiałowe i techniczne związane z termomodernizacją budynków szpitali z okresu XX wieku w województwie lubelskim w kontekście zmieniających się wartości współczynnika przenikania ciepła przegród budowlanych na przełomie lat. Dla badanych 23 obiektów z terenu województwa lubelskiego wykonane zostały między innymi audyty energetyczne przed i po termomodernizacji. Dokonano także analizy materiałów i technologii stosowanych przy budowie szpitali w poszczególnych okresach czasu. Badania wykazały, iż powszechnie stosowano do początku lat 70. technologię tradycyjną murowaną, którą następnie zastąpiły technologie uprzemysłowione, w tym prefabrykowane. W związku z wprowadzeniem wymagań izolacyjności cieplnej przegród budowlanych w latach 70. XX wieku, nastąpiły zmiany w stosunku do materiałów stosowanych w budowie szpitali, w tym konieczność stosowania materiałów termoizolacyjnych. W kolejnych dekadach wartości współczynnika przenikania ciepła stale zmieniały się, powodując konieczność stosowania materiałów izolacyjnych o lepszych parametrach. Prowadzone w ostatnich latach termomodernizacje szpitali pozwoliły na spełnienie wymagań co do wartości współczynnika przenikania ciepła, jednak najczęściej odnosiły się one do wartości obowiązującej w danym czasie. Nie zakładały one dłuższej perspektywy, uwzględniającej zmiany tego współczynnika w najbliższych latach. W związku z tym w okresie krótszym niż dekada, nie będą spełniały aktualnych wymagań dotyczących wymagań izolacji przegród budowlanych, a tym samym będą kwalifikowały się do ponownej termomodernizacji. Działanie takie w krótkiej pespektywie czasu jest opłacalne, jednak biorąc pod uwagę dalekowzroczny plan rozwoju szpitali, jest to nieekonomiczne rozwiązanie.

EN

In recent years, it has become commonplace in Poland to modernise hospitals built in the 20th century in order to adapt them to modern requirements. Most often, their scope includes thermo-modernisation which consists of insulation of walls, roof and replacement of windows and doors. The subject of this study was the material and technical aspects related to the thermomodernisation of 20th century hospital buildings in the Lubelskie voivodeship in the context of changing values of heat transfer coefficient of building partitions at the turn of the years. Among other things, energy audits before and after thermomodernisation were carried out for the investigated 23 facilities in the Lubelskie Voivodeship. An analysis was also made of the materials and technologies used in the construction of hospitals in particular periods of time. The research showed that traditional masonry technology was widely used until the early 1970s, which was then replaced by industrialised technologies, including prefabricated ones. With the introduction of thermal insulation requirements for the building envelope in the 1970s, there were changes to the materials used in hospital construction, including the need for thermal insulation materials. In the following decades, the values of the heat transfer coefficient have continuously changed, resulting in the need to use insulating materials with better performance. The thermomodernisation of hospitals carried out in recent years made it possible to meet the requirements for the heat transfer coefficient, but these mostly referred to the value in force at the time. They did not assume a longer perspective, taking into account changes in this coefficient in the coming years. As a result, in less than a decade, they will not meet the current requirements for the insulation of the building envelope and will therefore be eligible for thermomodernisation. Such an action is cost-effective in the short term, but given the far-sighted development plan of the hospitals, it is a wasteful solution.

2

Zużycie wody ciepłej i zimnej w latach 2011-2022 na przykładzie wybranych budynków wielorodzinnych

Hołota Ewa, Życzyńska Anna

Gaz, Woda i Technika Sanitarna

|

2023

|

Nr 11

17--25

PL

W artykule przedstawiono wyniki badań dotyczące zużycia wody zimnej i ciepłej w latach 2011-2022 oraz zużycia ciepła w celu przygotowania ciepłej wody w latach 2013-2022, w dziewięciu wielorodzinnych budynkach mieszkalnych. Każdy budynek ma indywidualny węzeł dwufunkcyjny oraz pompową instalację cyrkulacyjną. Budynki różnią się od siebie powierzchnią użytkową, liczbą lokali i liczbą zamieszkujących je osób. Celem badań było określenie wartości wskaźników jednostkowego zużycia wody zimnej (ZW), ciepłej (CW) i sumarycznej (ZW+CW), określenie udziału zużycia wody ciepłej w zużyciu sumarycznym, określenie wskaźnika jednostkowego zapotrzebowania na ciepłą wodę użytkową w odniesieniu do 1m2 powierzchni użytkowej oraz wskaźnika podgrzewania wody. Otrzymane wartości porównano z jednostkowym zużyciem wody w Polsce i w mieście, w którym te budynki są zlokalizowane oraz z wartościami zawartymi w aktualnie obowiązujących aktach prawnych i badaniach naukowych, prowadzonych w podobnym okresie. W latach 2011-2022 średnie jednostkowe zużycie wody we wszystkich budynkach wyniosło 90 dm3/(d·M), w tym zużycie wody zimnej 55 dm3/(d·M), wody ciepłej 35 dm3/(d·M). Średni procentowy udział zużycia ciepłej wody we wszystkich budynkach w analizowanym okresie wyniósł 41%. Średnie jednostkowe dobowe zapotrzebowanie na ciepłą wodę we wszystkich budynkach wyniosło 1,24 dm3/(d·m2), natomiast wskaźnik podgrzewania wody wyniósł 0,38 GJ/m3.

EN

This article presents the results of research on the cold and hot water consumption in the years 2011-2022 and on the consumption of heating for the preparation of hot water in the years 2013-2022 in nine multi-family residential buildings. Each building has an individual two-way district heating node and a pump circulation system. Buildings differ from each other in usable area, number of apartments, and number of inhabitants living there. The aim of the research was to determine: the indicators of specific consumption of cold (CW), hot (DHW) and total water (CW+DHW); the share of hot water consumption in total consumption; the indicator of the specific demand for hot water in relation to 1 m2 of usable area as well as the water heating indicator. The values obtained were compared with the specific water consumption in Poland and in the city where these buildings are located, and with the values of the current legal regulations and of scientific research carried out for a similar period of time. In 2011-2022, the average specific water consumption for all buildings was 90 dm3/(day·person), cold water consumption 55 dm3/(day·person), and hot water consumption 35 dm3/(day·person). The average percentage share of hot water consumption for all buildings in the analysed period was 41%. The average daily demand for hot water for all buildings was 1.24 dm3/(day·m2), while the water heating rate was 0.38 GJ/m3.

3

Modernisation of hospital buildings built in the 20th century in the context of architectural, functional and operational problems

Przesmycka Natalia, Strojny Rafał, Życzyńska Anna

Architectus

|

2023

|

Nr 2 (74)

59--67

EN

Hospital buildings are some of the most complex and fastest "ageing" building structures. The continuous development of technology and the need to adapt hospital buildings to modern needs leads to modernisation work. The aim of this research was to identify the problems associated with the modernisation of hospitals against the background of architectural, functional and operational issues arising from the changing utilisation and legal requirements for this type of facility. Among other things, it was examined what modernisation work had been carried out, what structures and technologies had been used in the hospitals surveyed (which has a significant impact on their susceptibility to changes related to adaptation to contemporary needs and functional requirements). A comparison was made between buildings selected from among all initially analysed hospital facilities in the Lubelskie Voivodeship. The types of modernisation works carried out in the last two decades and the most common problems were identified. The architecture and construction technologies of individual buildings were analysed. Based on the results of the research discussed, it is important to emphasise that when carrying out modernisation work in healthcare facilities, it is necessary to have a long-term plan taking into account the next stages of adaptation to growing needs and operational requirements. Not all buildings are susceptible to such changes, but in the current economic situation of the country and with today’s funding opportunities for public health facilities, as well as rising prices in the construction market, it is still more cost-effective to renovate and modernise existing facilities than to demolish them and build new ones.

PL

Budynki szpitali należą do jednych z najbardziej złożonych oraz najszybciej „starzejących się” obiektów budowlanych. Ciągły rozwój technologii oraz konieczność dostosowania budynków szpitali do współczesnych potrzeb prowadzi do prac modernizacyjnych. Celem badań było określenie problemów związanych z modernizacją szpitali na tle zagadnień architektonicznych, funkcjonalnych i eksploatacyjnych wynikających ze zmieniających się wymagań użytkowych i prawnych stawianych tego typu obiektom. Zbadano między innymi to, jakie prace modernizacyjne zostały wykonane, jakie konstrukcje i technologie stosowano w badanych szpitalach (co ma istotny wpływ na ich podatność na zmiany związane z adaptacją do współczesnych potrzeb i wymagań użytkowych). Porównano budynki wyłonione spośród przeanalizowanych wstępnie wszystkich obiektów szpitalnych na obszarze województwa lubelskiego. Określono rodzaje prac modernizacyjnych przeprowadzonych w ostatnich dwóch dekadach oraz najczęściej występujące problemy. Analizowano architekturę i technologie wznoszenia poszczególnych obiektów. Na podstawie wyników omówionych badań należy podkreślić, że przy prowadzeniu prac modernizacyjnych w obiektach służby zdrowia trzeba mieć dalekosiężny plan biorący pod uwagę kolejne etapy dostosowywania do rosnących potrzeb i wymagań eksploatacyjnych. Nie wszystkie budynki są na takie zmiany podatne, jednak w obecnej sytuacji ekonomicznej kraju i przy dzisiejszych możliwościach finansowania publicznych obiektów służby zdrowia, jak również rosnących cenach na rynku budowlanym, nadal bardziej opłacalne jest remontowanie i modernizowanie istniejących obiektów niż ich wyburzanie i wznoszenie nowych.