Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Conductive polymer based nanocomposite membranes for biomedical applications

Stodolak-Zych E., Chmielewska M., Jeleń P.

Engineering of Biomaterials

|

2017

|

Vol. 20, no. 139

2--7

EN

The aim of this work was to examine composite membranes obtained by means of phase inversion from a synthetic stable polymer – polyvinylidene difluoride (PVDF). The piezoelectric polymer was modified with 0.5-1wt% addition of commercial carbon fillers: graphite oxide (GO, 1wt%), multiwalled carbon nanotubes (CNT, 1wt%) and functionalized nanotubes (CNT-COOH, 0.5wt%). The membranes were obtained by solidification of nanocomposite solutions in coagulation bath (CH3OH). The obtained series of materials differed in surface porosity (P), electric conductivity (σ) and surface free energy (SFE). It was proved that presence of carbon nanoadditive influenced microstructure of the membranes: the mean size of pores in the membrane rose in the following order: GO→CNT→CNT-COOH. The very same system depicted the influence of the filler on the membrane structure: the increase in membrane crystallinity (λ) and the β phase share (FT Raman). From all the examined nanocomposite systems, the PVDF modified with 0.5wt% CNT-COOH displayed the most advantageous electric properties. These nanocomposite membrane (PVDF/CNT-COOH) could be used as a low-voltage electrodes in biomedical application. Yet, taking into account the other physicochemical, mechanical and structural properties, the membranes modified with 1wt% CNT and 1wt% GO were also interesting.

2

Carbon nanofibers for medical applications

Końko J., Chrzanowski M., Boguń M., Długoń E., Jeleń P., Krucińska I., Błażewicz M.

Engineering of Biomaterials

|

2016

|

Vol. 19, no. 138 spec. iss.

91

3

Problemy doboru i utrzymania opon maszyn roboczych ciężkich

Jeleń P.

Kruszywa : produkcja - transport - zastosowanie

|

2015

|

Nr 2

24--25

PL

Artykuł przedstawia sposoby właściwego doboru opon do maszyn przemysłowych, a także przekonuje, jak ważna jest dbałość o utrzymanie właściwego ciśnienia w oponach podczas ich eksploatacji.

4

Uskok Starego Julianowa w sowiogórskim kompleksie gnejsowym i sytuacja geologiczna w miejscu jego występowania (Pogórze Wałbrzyskie, Sudety Środkowe, południowa Polska)

Wala A., Wolska A., Jeleń P.

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego

|

2015

|

nr 463

77--115

PL

W opracowaniu przedstawiono stan rozpoznania struktury tektonicznej w rejonie Starego Julianowa i Dzieć-morowic, na podstawie wyników prac geologiczno-kartograficznychi badań geologicznych w podziemnych wyrobiskach kopalni Rusinów w Czerniku koło Starego Julianowa. Szczegółowo opisano znajdujący się na tym terenie uranonośny uskok, nazwany uskokiem Starego Julianowa (uStJ). Uskok występuje w sowiogórskim kompleksie gnejsowym na terenie Pogórza Wałbrzyskiego, w północno-zachodnim fragmencie sudeckiej części masywu gnejsowego Gór Sowich (Sudety Środkowe). Jest jednym z uskoków składających się na północną część szerokiej strefy dyslokacyjnej, ciągnącej się od Starego Julianowa po Zagórze Śląskie, będącej miejscem występowania mineralizacji z Dziećmorowic. Należy do „starszych” uskoków w rejonie Dziećmorowic, o kierunku NW-SE i o nachyleniu SW. Uskok jest zorientowany poprzecznie do makrofałdu, występującego na tym terenie. Na architekturę jego strefy uskokowej (fault zone) składają się dwie, różniące się wykształceniem, strefy deformacji. W miejscu głównego ślizgu występują skały uskokowe (fault rocks) z uranonośnymi soczewkami kalcytowymi, na etapie porudnym wtórnie ścinająco zdeformowane, stanowiące fault core tego uskoku. Jego damage zone stanowi przyuskokowa strefa deformacji kruchej, z przejawami mineralizacji kalcytowej i hydrotermalnymi przeobrażeniami gnejsów, szczególnie szeroko rozwinięta w spągowym skrzydle uskoku. Strefa głównego ślizgu – fault core stanowiła złoże uranu o nazwie Morowice i była w latach 1949–1952 rozpoznawana podziemnymi wyrobiskami górniczymi do głębokości 345 m i na długości 900 m. Wykształcenie uskoku i jego pozycja w strukturze tektonicznej rejonu przemawiają za uformowaniem się go na etapie waryscyjskiej ewolucji masywu sowiogórskiego

EN

The paper describes localization and architecture of a uranium-bearing fault, called the Stary Julianów Fault (uStJ). The fault studied occurs in a north-western fragment of the sudetic part of the Góry Sowie Gneiss Massif (MGS), in the area of the Wałbrzych Fo-othills, between Stary Julianów and Dziećmorowice. It is one of faults that make up the northern part of a broad dislocation zone extending from Stary Julianów to ZagórzeŚlaskie, in which the occurrence of hydrothermal mineralization, called mineralization from Dziećmorowice, was described. Information about the Stary Julianów Fault obtained during its exploration by underground workings to the depth of 345 m and the extension of 900 m, which were made in the years 1949–1952 in connection with uranium ore mining. The Stary Julianów Fault belongs to ‘older’ faults with direction NW-SE and it is oriented crosswise to macrofold which occurs in Julianów region. The archi-tecture of a fault zone of the Stary Julianów Fault consists of two parts: a fault core and a damage zone. The fault core is represented by narrow zone, composed of the fault rocks with the occurrence of uranium-bearing calcite lenses The damage zone is brittle deformation with instances of carbonate mineralization and hydrothermal alteration of gneisses. It is particularly wide developed in the east side of the Stary Julianów Fault. The architecture and position of the Stary Julianów Fault in the tectonic structure of the region suggests its formation during the Variscan evolution of the Góry Sowie Gneiss Massif.

5

Otrzymywanie czarnych szkieł na bazie silseskwioksanów drabinkowych

Sitarz M., Jeleń P., Długoń E., Kuczek E.

Materiały Ceramiczne

|

2012

|

T. 64, nr 3

371-373

PL

W pracy przedstawiono sposób otrzymywania homogenicznych czarnych szkieł na bazie silseskwioksanów drabinkowych. Przeprowadzone badania strukturalne (XRD, MIR) otrzymanych metodą zol-żel kserożeli wykazały, że charakteryzują się one budową drabinkową. W celu uzyskania czarnych szkieł otrzymane kserożele w formie litego materiału wypalono w atmosferze ochronnej w temp. 800°C (temperatura dobrana na podstawie badań DTA). Badania strukturalne (XRD, MIR) wykazały, że po wypaleniu otrzymano w pełni amorficzne czarne szkła.

EN

The paper presents a method for obtaining homogenous black glasses based on ladder-like silsesquioxanes. The structural research (XRD, MIR) of xerogels obtained by using a sol-gel method evidenced their ladder-like structure. In order to obtain black glasses, solid materials of dried xerogels were burned in an inert atmosphere at 800°C: the temperature was selected basing on DTA studies. Structural studies (MIR, XRD) after the burning shown that the resultant black glasses were fully amorphous.

6

Zastosowanie technik FTIR w badaniach nanokompozytów polimerowo-ceramicznych

Paluszkiewicz C., Stodolak E., Jeleń P.

Kompozyty

|

2010

|

R. 10, nr 1

64-69

PL

W pracy zbadano nanokompozytowe tworzywa polimerowo-ceramiczne, w których jako osnowę zastosowano biopolimer naturalny należący do grupy polisacharydów (chitosan, CS). Jako nanonapełanicz wykorzystano komercyjny glinokrzemian warstwowy - montmorylonit w dwóch odmianach: MMT-K5 i MMT-K10. Nanometryczne cząstki ceramiczne scharakteryzowano ze względu na powierzchnię rozwinięcia (BET), wielkość nanocząstek w roztworze rozpuszczalnika (DLS) i morfologię (TEM). Materiały wyjściowe: chitozan, MMT K5 i K10 poddano również analizie fourierowskiej spektroskopii w podczerwieni (FTIR) ze względu na późniejszy zakres badań otrzymanych na ich bazie tworzyw. Materiały nanokompozytowe otrzymano techniką odlewania, stosując kilkustopniową metodę dyspersji nanocząstek w matrycy. Udział nanonapełaniacza był stały i nie przekraczał 3% wag. MMT. Folie nanokompozytowe (CS/MMT-K5 i CS/MMT-K10) poddano badaniom FTIR. Materiałem odniesienia była niemodyfikowana folia CS. Widma badanych materiałów rejestrowano w zakresie środkowej podczerwieni techniką transmisyjną i refleksyjną techniką całkowitego wewnętrznego odbicia (ATR). Wykorzystując techniki FTIR, przedstawiono oddziaływania na granicy faz: nanocząstka a matryca biopolimerowa. Wykazano, że dzięki zastosowanym technikom FTIR można otrzymać informacje na temat rozłożenia nanonapełniacza w osnowie, jednorodności folii nanokompozytowej, skłonności nanonapełniacza do sedymentacji w trakcie procesu suszenia. Dobrane techniki badawcze pozwoliły na otrzymanie informacji uśrednionych (transmisja) oraz informacji z powierzchni tworzywa przy różnej głębokości penetracji (ATR z kryształem germanowym i diamentowym) i wielkości badanej powierzchni.

EN

The nanocomposites from renewable sources are considered to be a group of perspective materials. The main advantage of the nanocomposite materials based on natural biopolymers such as polysaccharides e.g. alginates or chitosane is their simple utilization and safe products of degradation. The additional advantage of nanocomposites based on chitosane and montmorylonite (MMT) is availability and low cost of the component materials. However, successful preparation of the nanocomposites still encounters many problems mainly related to proper dispersion of nano-fillers. High surface area, and high free surface energy are the cause of agglomeration of the nanoparticles, which then lose ability to create first-, and second-order interactions with a polymer matrix. In the result, the nano-filler becomes submicron or micron phase which because of its low fraction, not exceeding 10% (volume or weight), act as a defect weakening the polymer matrix. The situation between nanofillier and polymer matrix can be observed used the most popular measurement technique: thermal analyses (DSC, TG, DTA), microscopic methods such as: AFM, SEM, TEM, and spectroscopic methods; FTIR, Raman, XPS. In order to follow the structural changes in the nanocomposites materials a variety of investigative methods suitable for verification of complex phenomena taking place in the materials is utilized. The spectroscopy techniques FTIR can be relatively easily applied both to powder and foil samples on nanocomposite materials. Obtained result can be averaged in the case of transmission techniques or it may describe an area of a sample in the case of ATR technique. FTIR techniques enables better observation and interpretation of subtle changes taking place in the polymer matrix than XRD and SEM/EDS methods, especially when the investigated material is a nanocomposite polymer foil. In the work efforts of production of a series of nanocomposites based on natural chitosane and nano-clay (MMT) were taken. The nanocomposites materials was obtaining by casting method. Mechanical and ultrasound stirrer was used to better homogenization between nanoclay particles and biopolymer matrix. Two types of MMT (MMT-K5 and MMT-K10) with different particle size (DLS) and specific surface area (BET) were used. The nanoparticles morphology was examined with transmission electron microscopy (TEM). In each nanocomposite, the nano-filler amount was 3% wt. Dispersion of the nano-filler within the polymer matrix was investigated with the use of FTIR method (transmission mode, FTIR microscopy). FTIR measurements of the samples were carried out on the transmission mode in the region from 400 to 4000 cm-1 and ATR method in the region from 700 to 4000 cm-1. For the transmission mode powder samples were prepared in the form of potassium bromide (KBr), whereas the foils of the polymer samples were placed directly in the spectrometer. In the ATR method which allow to analyze the deep of penetration of the samples two different crystals were used: german and diament. In this way were observed how the clay (MMT-K5 or MMT-K10) influenced on the chemical structure of biopolymer chain.

7

Niezwykłe własności kwazikryształów

Jeleń P.

Postępy Fizyki

|

1999

|

T. 50, z. 6

297-305

EN

: This paper reviews various properties of quasicrystals, using experimental data from papers published in renowned scientific journals (1987 - 1994. The theory of a hierarchy of clusters is also presented.