PL
 |
EN
Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
Content available Wpływ twardości wody na usuwanie związków humusowych metodą ultradźwiękową
Stępniak I.
Inżynieria i Ochrona Środowiska
|
2017
|
T. 20, nr 4
497--508
EN
The research aimed to determine the effect of water hardness on the efficiency of removing humic compounds by ultrasound method. This problem was considered in the context of the possibility of using ultrasounds for the treatment of waters containing the tested natural organic admixtures, which complicate water treatment processes. A solution of 10 mg/L humic substances (SH) was prepared from a sodium humic acid formulation. The solutions were prepared on the basis of deionized water, at five degrees of water hardness. The ultrasonic disintegrator VCX 750 with a frequency of 20 kHz and power of 750 W was used for sonification of the examined samples. The following ultrasonic parameters were used: sonication time of 1,5 and 10 minutes, vibration amplitude 20, 70 and 115 μm. The intensity of the ultrasonic field was sufficient to evoke the impact wave and form cavitation bubbles in the solution. Under these conditions, sonochemical oxidation processes occur, including the generation of free radicals responsible for reactions with high oxidation potential. The energy density determining the dose of ultrasound was from 5.9 to 509 kJ/L, depending on the ultrasonic parameters. To assess the impact of mechanical and chemical processes on SH removal from the water of different hardness, changes in the content of dissolved organic carbon (DOC) were studied. Based on the conducted tests, significant influence of water hardness on the effectiveness of removing humic substances by ultrasound was confirmed. Attention is paid to very hard alkaline water in which SH is dissociated, and Ca2+ cations inhibit radical formation. In this case, the sonochemical oxidation in the radical reactions was not intense. The influence of the vibration amplitude and the time of sonication decisive for the energy density introduced into the tested medium was also shown. Over 60% of the effectiveness of the process was recorded in samples of medium hard and hard water. The most favorable SH removal effect was found for hard water and it was 65% (t = 1min, A = 20 μm). In very hard water the process was less effective. The maximum parameters of the applied ultrasonic field did not substantially increase the effects of DOC reduction.
PL
Badania miały na celu określenie wpływu twardości wody na skuteczność usuwania związków humusowych metodą ultradźwiękową. Problem ten rozpatrywano w kontekście możliwości wykorzystania ultradźwięków do oczyszczania wód zawierających badane naturalne domieszki organiczne, które komplikują procesy uzdatniania wody. Roztwór substancji humusowych (SH) o stężeniu 10 mg/l sporządzono z preparatu soli sodowej kwasów humusowych. Roztwory przygotowano na bazie wody o różnych stopniach twardości. Do sonifikacji badanych próbek wykorzystano dezintegrator ultradźwiękowy VCX 750 częstotliwości 20 kHz i mocy 750 W. Do oceny wpływu procesów mechanicznych i sonochemicznych na usuwanie SH z wody o różnej twardości badano zmiany zawartości rozpuszczonego węgla organicznego (RWO). Na podstawie przeprowadzonych badań potwierdzono istotny wpływ twardości wody na skuteczność usuwania substancji humusowych metodą ultradźwiękową. Wykazano także wpływ amplitudy drgań i czasu nadźwiękawiania decydujących o gęstości energii wprowadzonej do badanego ośrodka. Ponad 60% skuteczności procesu notowano w próbkach wody o średniej twardości i twardej. Najkorzystniejszy efekt usuwania SH stwierdzono dla wody twardej i wynosił on 65% (t = 1 min, A = 20 μm). Zwrócono uwagę na wodę bardzo twardą alkaliczną, w której SH są zdysocjowane, a kationy Ca2+ inhibitują powstawanie rodników. W tym przypadku badany proces był mniej skuteczny. Maksymalne parametry stosowanego pola ultradźwiękowego zasadniczo nie zwiększały efektów obniżenia RWO.
2
Content available remote Trifluorooctan 1-butylo-3-metyloimidazoliowy jako czynnik przewodzący w stałych elektrolitach polimerowych
Dembna A., Andrzejewska E., Stępniak I.
Przemysł Chemiczny
|
2013
|
T. 92, nr 9
1582-1584
PL
Otrzymano stałe elektrolity polimerowe (SEP) zawierające 80% mas. cieczy jonowej trifluorooctanu 1-butylo-3-metyloimidazoliowiego ([BMIm] [ATf]) oraz 20% matrycy polimerowej na bazie di(met)akrylanów etoksylowanych bisfenoli A i F. SEP otrzymano in situ techniką fotopolimeryzacji. Uzyskane SEP wykazują znacznie większe wartości przewodności elektrolitycznej (1,1–1,6·10-2 S/cm) niż użyta w nich jako czynnik przewodzący IL (0,326·10-2 S/cm). Otrzymane SEP zastosowano jako elektrolit i separator w kondensatorze elektrochemicznym. Pojemności właściwe dla kondensatorów elektrochemicznych z SEP mieściły się w zakresie 50–70 F/g.
EN
1-Butyl-3-methylimidazolium trifluoroacetate ionic liq. and ethoxylated bisphenol F diacrylate and ethoxylated bisphenol A dimethacrylate crosslinking monomers (80:20 mass ratio) were used to prep. in situ solid polymer electrolytes by photopolymerization. Ionic cond. of the prepd. electrolyte 1.1–1.6·10-2 S/cm was significantly higher than the ionic cond. of the neat ionic liq. (0.326·10-2 S/cm). The specific capacity of electric double layer capacitors based on electrolyte was 50–70 F/g.
3
Content available remote Fotopolimeryzacja monometakrylanu glikolu polietylenowego w cieczach jonowych z kationem imidazoliowym
Andrzejewska E., Dembna A., Błędniak J., Stępniak I.
Przemysł Chemiczny
|
2013
|
T. 92, nr 9
1570-1572
PL
Zbadano wpływ sześciu cieczy jonowych (IL) z kationem imidazoliowym oraz fosforanu trikrezylu (TCP) jako rozcieńczalnika niejonowego, w stężeniu 50 i 70% mas. na przebieg fotopolimeryzacji monometakrylanu glikolu polietylenowego (PEGMM). Pomimo znacznego rozcieńczenia monomeru powodującego zanik efektu żelu, polimeryzacja w IL przebiegała z wyraźnym wzrostem szybkości, podczas gdy w przypadku polimeryzacji w TCP obserwowano jedynie zanik efektu żelu. Budowa anionu IL wywierała większy wpływ na przebieg fotopolimeryzacji niż długość podstawnika w kationie imidazoliowym. Efektywność przyspieszania polimeryzacji przez IL malała w szeregu: IL zawierające [BF4]- > IL zawierające [ATf]- > IL zawierające [NTf2]- i związana jest z wpływem tych cieczy zarówno na współczynnik szybkości propagacji, jak i terminacji.
EN
Six imidazolium ionic liqs. and a non-ionic tricresyl phosphate were used as diluents (50–70% by mass) for photopolymerization of poly(ethylene glycol) monomethacrylate to det. the reaction kinetics. An increase in the polymerization rate in the ionic liqs. was achieved despite a significant diln. of the monomer. In the nonionic diluent, only a redn. of the gel effect was obsd. Structure of the anions showed a stronger effect on the polymerization rate than the length of the imidazole ring substituents. The obsd. differences resulted from a different influence of the particular ionic liqs. on the increase of the propagation rate coeft. and decrease of the termination rate coeft.
4
Content available remote Trójskładnikowe stałe elektrolity polimerowe zawierające ciecze jonowe
Andrzejewska E., Dembna A., Stępniak I.
Przemysł Chemiczny
|
2010
|
T. 89, nr 11
1392-1395
5
Content available remote Fotopolimeryzacja: nowe badania, nowe materiały
Andrzejewska E., Marcinkowska A., Podgórska M., Stępniak I., Sądej M.
Polimery
|
2009
|
T. 54, nr 5
327-333
PL
Artykuł stanowi przegląd literaturowy dotyczący reakcji fotopolimeryzacji z wykorzystaniem monomerów sieciujących. Omówiono wyniki nowych badań przebiegu i kinetyki fotopolimeryzacji kompozycji wieloskładnikowych. Przedstawiono również możliwości otrzymywania techniką fotopolimeryzacji mieszanin polimerowych, nanokompozytów oraz stałych elektrolitów polimerowych. Zasygnalizowano kierunki zastosowań reakcji fotopolimeryzacji oraz uzyskanych na tej drodze materiałów polimerowych.
EN
The paper is a review concerning photopolymerization reaction with use of crosslinking monomers. The results of new investigations concerning the course and kinetics of photopolymerization of multicomponent compositions (Fig. 1-3) are discussed. The possibility of preparation of polymer blends, nanocomposites (Fig. 6, 7) or solid polymer electrolytes (Fig. 4, 5) via photopolymerization has been presented as well. The directions of applications of photopolymerization reaction and polymeric materials prepared in this way are also mentioned.
6
Content available remote Elektrolity polimerowe na bazie cieczy jonowych otrzymywane metodą polimeryzacji in situ
Andrzejewska E., Stępniak I.
Przemysł Chemiczny
|
2006
|
T. 85, nr 8-9
891-893
PL
Przedstawiono możliwości otrzymywania elektrolitów polimerowych zawierających ciecze jonowe metodą polimeryzacji. Dotychczasowe prace dotyczyły polimeryzacji rodnikowej cieczy jonowych zawierających grupy zdolne do polimeryzacji oraz roztworów monomer–ciecz jonowa. Uzyskane wartości przewodnictwa jonowego mieściły się w granicach 10-9 do 10-3 S/cm. Wskazano na możliwość zastosowania inicjowania fotochemicznego, umożliwiającego otrzymanie przewodzących folii w temperaturze otoczenia w czasie kilku minut. Przedstawiono krótko wyniki badań własnych przy zastosowaniu tej metody, otrzymując wartości przewodnictwa jonowego rzędu 10-4–10-2 S/cm.
EN
A review with 32 refs. covering electrolytes prepd. by radical polymn. of vinyl-substituted ionic liqs. or ionic liq.-monomer solns., ionic cond. 10-9 –10-3 S/cm, and photochem. initiation of polymn.
7
Content available remote Highly conductive solid polymer-(ionic liquid) electrolytes prepared by in situ photopolymerization
Andrzejewska E., Stępniak I.
Polimery
|
2006
|
T. 51, nr 11-12
859-861
EN
Solid polymer electrolytes containing ionic liquids (ILs) were prepared by the photopolymerization of monomer-IL homogenous mixtures. This methods enables the preparation of solid polymer electrolytes in reaction carried out at room temperature in the time of about 10 min. The appropriate selection of the substrate allowed to obtain the high ionic conductivity of the solid polymer electrolytes (of the order of 10-3 - 2ź10-2 S/cm), in some cases exceeding the conductivity of the ionic liquid used.
PL
W pracy zaproponowano metodę otrzymywania stałych elektrolitów polimerowych polegającą na fotopolimeryzacji mieszanin monomer-ciecz jonowa. Metoda ta pozwala na uzyskanie stałych elektrolitów polimerowych w wyniku reakcji przebiegającej w temperaturze pokojowej wstosunkowo krótkim czasie rzędu 10 min. Do wytworzenia matrycy polimerowej wybrano monomery oraz żywice (met)akrylowe. Stosowane ciecze jonowe podano w tabeli 1. Dzięki odpowiedniemu doborowi substratów uzyskano stałe elektrolity polimerowe o dużym przewodnictwie jonowym, rzędu 10-3 - 2ź10-2 S/cm (tabela 2), w niektórych przypadkach przekraczającym przewodnictwo zastosowanej cieczy jonowej.
8
Content available remote Elektrolity polimerowe : materiały z przyszłością
Stępniak I., Lewandowski A.
Przemysł Chemiczny
|
2001
|
T. 80, nr 9
395-397
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.