This article discusses the various water harvesting techniques used in the oases of Boussemghoun, Moghrar and Tiout for more than nine centuries. Several hydrological assessments have been conducted in the three oases since 2002 including surveys and investigations with the local communities. The results obtained showed that after the decrease in discharge of the sources, the population had resources to various ancestral hydraulic infrastructures such as: well, foggara, and small dams (Essad). The water harvesting technique is specific to the region and depends on the hydrogeology and the topography. Traditional low-flow water-saving technologies preserve the environment, modern hydraulic techniques give more water but have a negative impact on the environment. The drying up of springs and lowering of water tables are the result of the population growing and the socio-economic development. They require more and more water. A compromise between traditional and modern techniques (or types of management) can solve this problem.
PL
W artykule omówiono są różne techniki gromadzenia wody stosowane w oazach Moghrar, Tiout i Boussemghoun od ponad dziewięciu stuleci. Przeprowadzono kilka analiz hydrologicznych w tych oazach od roku 2002, włączając w to sondaże i badania lokalnych społeczności. Uzyskane wyniki wskazują, że po zmniejszeniu dopływu ze źródeł, społeczność miała dostęp do dawnej infrastruktury hydraulicznej, takiej jak studnie, foggary czy niewielkie zapory (Essad). Technika gromadzenia wody jest specyficzna dla regionu i zależy od hydrogeologii i topografii. W przeciwieństwie do tradycyjnych oszczędnych technologii o małym przepływie, które chroniły środowisko, nowoczesne techniki dostarczają więcej wody, ale wywierają niekorzystny wpływ na środowisko. Wysychanie źródeł i otwartych zbiorników wodnych jest wynikiem zwiększającej się populacji i rozwoju socjo-ekonomicznego, które wymagają coraz więcej wody. Kompromis między tradycyjnymi i nowoczesnymi technikami mógłby rozwiązać ten problem.
In the past, rural society has always been able to implement some forms of community management of space, water and land that have served as a support for the survival of populations that are often too large for the available resources. The mountainous region of Béni-Snous offers a wide variety of strategies for water and soil fertility conservation management; it presents a form of adaptation of man to the strong physical constraints and thus constitutes a hydro-agricultural and cultural heritage which unfortunately has not yet aroused all the interest it deserves and of which one can be inspired. The ingenuity of these traditional systems, which have survived throughout history, challenges us to analyse and study these systems more seriously, particularly from the technical and organizational side. Our study was conducted in this context. The present work aims to evaluate the traditional systems of water and soil fertility conservation management, which are encountered on the mountains of Béni-Snous, which is characterized by a semi-arid climate. These systems represent a kind of creativity that is, at the same time, practical, organizational and social. The assessment of the state of water and soil management and conservation structures showed that 78% of them are currently functional and valorised. Given their importance, all mobilization and water management structures are still functional; they showed a good cost-effectiveness ratio.
PL
Społeczności wiejskie były w przeszłości zdolne wdrażać pewne formy zespołowego zarządzania przestrzenią, wodą i ziemią, które zwiększały zdolność przeżycia populacji z reguły zbyt licznej w stosunku do dostępnych zasobów. W górskim regionie Béni-Snous funkcjonują rozliczne strategie zarządzania ochroną wody i żyzności gleb. Region ten jest przykładem adaptacji człowieka do znacznych ograniczeń fizycznych i dlatego stanowi rolnicze i kulturowe dziedzictwo, które, niestety, nie doczekało się zainteresowania, na jakie zasługuje, i którym człowiek może się inspirować. Pomysłowość tradycyjnych systemów, które mają długą historię, skłania do analizowania i badania tych systemów, w szczególności w ich aspekcie technicznym i organizacyjnym. Badania prezentowane w niniejszej pracy były prowadzone w takim właśnie kontekście. Niniejsza praca miała na celu ocenę tradycyjnych systemów gospodarowania wodą i żyznością gleb, które spotyka się w górach Béni-Snous o półsuchym klimacie. Badane systemy reprezentują pewną kreatywność, rozumianą w sensie praktycznym, organizacyjnym i socjalnym. Ocena stanu gospodarki wodą i glebami oraz technicznych rozwiązań ochronnych wykazała, że 78% spośród tych rozwiązań funkcjonuje nadal i jest waloryzowane. Biorąc pod uwagę ich znaczenie, należy uznać, że wszystkie rozwiązania techniczne są nadal funkcjonalne, a stosunek kosztów do efektywności ich funkcjonowania jest dobry.
In Algeria, erosion and solid transport constitute a major constraint to the development of agriculture and to the management of hydrotechnical works (more than 20% are silted). Due to the irregular rains that characterize the Mediterranean semi-arid zones, the topography of the mountainous areas, the fragility of the soils, the absence of vegetation cover and the inappropriate cropping systems, the Sabaa Chioukh Mountains shows a dissected topography, frequent and violent floods. It is therefore absolutely important and crucial to assess, spatially and quantitatively, the effects of soil erosion in order to face the phenomenon and to propose the best strategies for conservation and land management. This study aims to map the soils erodibility, using remote sensing, and Geographic Information Systems (GIS) taking into account the soil types. In order to achieve the objective, we calculated the factors of the RUSLE equation. The results obtained showed that 26,760 ha i.e. 56.58% of our study area are exposed to an annual soil loss of 150 to 200 t∙ha–1. These areas are located in fersiallitic soils and vertisols and especially in non-cultivable areas which have high slope values.
PL
Erozja i transport zawiesiny stanowią w Algierii główne ograniczenie rozwoju rolnictwa i zarządzania infrastrukturą hydrotechniczną (ponad 20% urządzeń jest zamulonych). Z powodu nieregularnych opadów typowych dla półpustynnych obszarów śródziemnomorskich, topografii rejonów górskich, wrażliwości gleb, braku pokrywy roślinnej i niewłaściwych systemów upraw w górach Sebaa Chioukh o zróżnicowanej topografii występują częste i gwałtowne powodzie. Dlatego bezwzględnie konieczne jest dokonanie oceny (w skali przestrzennej i ilościowej) skutków erozji glebowej w celu zmierzenia się z tym zjawiskiem i zaproponowania najlepszej strategii ochrony i gospodarki przestrzennej. Przedstawione badania miały na celu wykonanie map erozyjności gleb z użyciem teledetekcji i systemu GIS z uwzględnieniem typów gleb. Aby to osiągnąć, obliczono współczynniki w równaniu RUSLE. Uzyskane wyniki dowodzą, że 26 760 ha, tzn. 56,58% obszaru badań, doświadcza rocznych strat gleby w ilości od 150 do 200 t∙ha–1. Obszar badań położony jest na glebach krzemionkowo-żelazistych i vertisolach występujących szczególnie na terenach niewykorzystywanych rolniczo o dużym stopniu nachylenia.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.