Jak wojna w Ukrainie wpłynie na przyszły kształt struktur urbanistycznych? W przeszłości doktryny wojenne, a także rozwój taktyki i technologii wojskowych miały wpływ na kształt naszych miast. Dlatego należy uważnie studiować przebieg współczesnych wojen i konfliktów zbrojnych, by lepiej poznać ich naturę i w ten sposób potrafić lepiej zabezpieczyć przed nimi miasta i zamieszkującą je ludność. Musimy zrozumieć, w jaki sposób kwestie wojskowe powiązane są z przestrzenią i infrastrukturą naszych miast. W artykule przeanalizowano przebieg działań wojennych w Ukrainie, sposoby ataków na miasta i infrastrukturę, odporność poszczególnych typów zabudowy na bombardowanie z powietrza i ostrzał artyleryjski, a także ich właściwości ochronne. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że wymogi obrony cywilnej muszą znowu znaleźć odzwierciedlenie w planowaniu przestrzennym, urbanistyce i projektowaniu architektonicznym. Relacje istniejące pomiędzy gęstością zaludnienia, typami zabudowy, modelami przestrzennymi i infrastrukturą muszą ponownie zostać przemyślane i przeanalizowane pod kątem ich odporności, wytrzymałości i trwałości na zagrożenia militarne. Wydaje się, że zamiast miasta zwartego i intensywnie zabudowanego, policentryczny model mniejszego, rozproszonego, „15 minutowego” miasta, lepiej spełnia postulaty dotyczące zarówno komfortu życia, zrównoważonego rozwoju, jak i bezpieczeństwa mieszkańców i odporności struktur miejskich na wypadek wojny.
EN
What impact will the war in Ukraine have on urban structures? Historically military doctrines, tactics and technologies have shaped our cities. As such it is imperative that we better understand the nature of contemporary urban conflicts in order to prepare and protect our cities, to make them safer and more resilient. The article analyses the course of the war in Ukraine, the tactics employed to attack cities and infrastructure, the resistance of various building types to explosive munitions, as well as the degree of protection they offer to inhabitants. This study indicates that civil defence requirements must once again become an important element of urban planning. New defensive strategies must be developed. We need to improve our understanding of how military affairs intersects with civilian infrastructure in our cities. The relations between infrastructure, density and spatial components that make up the city model must be re-evaluated. It appears that polycentric, sparsely distributed, ‘15-minute’ cities are more in line with requirements regarding quality of life, sustainable development and resilience in comparison to large and dense urban structures.
The COVID-19 pandemic has exposed a specific paradox of contemporary urban planning. Cities that since the dawn of civilization have been considered the safest and most attractive human habitats turn into traps in a pandemic. For example New York, the most densely populated city in the United States, became the world’s epicentre of the pandemic in April 2020. Since 1992, successive teams governing the city stimulated proecological planning strategies. From a neglected city, threatened with crime and plagued by terrorism, they turned it into a green metropolis, a symbol of a city of the 21st century. One of the most important planning and urban achievements was the successful revitalization of the post-industrial waterfront piers of Brooklyn and Queens. The rapid growth of bicycle transport stimulated by the planning authorities and supported by the construction of a network of bicycle routes along the main streets and coastal promenades should be noted as well. The aim of this study is to investigate the effects of the planning transformations in New York on the course of the COVID-19 pandemic, and to answer the question whether they made the city more resilient and safer.
PL
Pandemia COVID-19 obnażyła swoisty paradoks współczesnej urbanistyki. Miasta, które od zarania cywilizacji były uważane za najbardziej bezpieczne i atrakcyjne siedliska ludzkie, podczas pandemii zmieniły się w pułapki. Nowy Jork, najgęściej zaludnione miasto USA, w kwietniu 2020 roku stał się światowym epicentrum pandemii. Specyfika Nowego Jorku wynika m.in. z faktu, że począwszy od 1992 roku władze prowadziły w miarę spójną politykę przestrzenną, co przyczyniło się do całkowitej zmiany wizerunku tej metropolii. Z miasta zaniedbanego, zagrożonego przestępczością działania te uczyniły zieloną metropolię, symbol miasta XXI wieku. Jednym z najważniejszych osiągnięć planistycznych i urbanistycznych była udana rewitalizacja poprzemysłowych nadbrzeży Manhattanu i sąsiadujących z nim nadbrzeży dzielnic Brooklyn i Queens. Odnotować należy także stymulowany przez planistów szybki rozwój komunikacji rowerowej. Celem niniejszej pracy jest zbadanie, jakie skutki dla przebiegu pandemii COVID-19 miały rezultaty tych przekształceń planistycznych dokonanych w Nowym Jorku w ciągu ostatniego trzydziestolecia, a także odpowiedź na pytanie, czy dzięki nim miasto stało się bezpieczniejsze i bardziej odporne.
W ciągu ostatniego ćwierćwiecza zaniedbane, poprzemysłowe nadbrzeża Nowego Jorku zostały przekształcone w pełne życia parki, place zabaw, bulwary i promenady. Wzdłuż udostępnionych dla publiczności nadbrzeży poprowadzone zostały ścieżki rowerowe i piesze, a brzegi East River spięła trasa popularnego tramwaju wodnego. W artykule omówiona zostanie historia, mechanizmy i skutki tego procesu, u źródeł którego leżą zręczna polityka władz miejskich i odpowiednio wykorzystywane narzędzia planistyczne.
EN
During the past quarter of a century, the neglected, post-industrial waterfront of New York has been transformed into lively parks, playgrounds, sports facilities and promenades. Bicycle and pedestrian routes have been built along wharfs, opening them to the public, while the banks of the East River have been connected by the local, highly popular ferries. This paper discusses the history, mechanisms and consequences of this process, the foundations of which were a skilful policy of the city authorities and proper use of urban planning tools.
4
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
The coronavirus COVID-19 outbreak and its immediate impact on all aspects of human life have changed the way we use public space in our cities. People have been forced to adopt social isolation measures and wear masks. Street life has ground to a halt and public transport use has plummeted, while social facilities such as restaurants, clubs and cinemas have been closed. The relationship between private and public space has been reversed: public space has become deserted while private space, one of luxury, has been available only to the richest. The behaviour and interactions between people in public space have also changed. The paper analyses the above phenomena and raises questions about the future of metropolitan public spaces after the COVID-19 pandemic.
W instalacjach przemysłowych oraz rurociągach ogólnego przeznaczenia powszechnie montowane są zasuwy. Ich zadaniem jest doprowadzanie lub odcinanie przepływu mediów, takich jak: woda i ścieki, para wodna, gazy, ropa, oleje, spaliny i inne. W zależności od konstrukcji instalacji, parametrów pracy i rodzaju medium montuje się je w pozycji poziomej lub pionowej poprzez połączenia kołnierzowe, kielichowe, gwintowe lub spawane. W zależności od napędu rozróżniamy zasuwy z napędem ręcznym, elektrycznym, pneumatycznym lub hydraulicznym, a ich sterowanie może być ręczne lub automatyczne. Prawidłowe wytworzenie, montaż i eksploatacja nie powinny stanowić zagrożenia dla osób i otoczenia. Jeśli jednak zasuwy są stosowane i eksploatowane niewłaściwie lub posiadają wady wytwórcze, mogą w skrajnych przypadkach stanowić ogromne zagrożenie. Artykuł poświęcony jest najczęściej spotykanym uszkodzeniom zasuw.
EN
Gate valves are elements commonly mounted in industrial installations and general purpose pipelines. Their objective is to deliver or cut off the flow of media, for example, water and wastewater, water vapour, petroleum, gas, oil, flue gas and others. Depending on the construction of the installation, operating parameters and medium, gate valves are mounted in a horizontal or vertical position by means of flange / socket / threaded or welded connections. Gate valves can have manual, electrical, pneumatic or hydraulic actuators. They can be operated manually or automatically. Their proper production, assembly and use should not cause any danger to people or the environment. However, if gate valves are used in an improper way or contain manufacturing defects, in extreme cases, they can create a huge hazard. The article focuses on the most common damage to gate valves.
Zaprezentowane w artykule badania naprawczych połączeń spawanych pozwoliły na ocenę stopnia degradacji materiałów oraz ich przydatności do poddania naprawie poprzez spawanie. Utrata trwałości elementów ciśnieniowych spowodowana jest przeważnie ich nieprawidłową eksploatacją, często w powiązaniu z wadami konstrukcyjnymi. Okazuje się jednak, że również procesy naprawcze wymagające spawania materiałów wpływają na nią w sposób bardzo istotny. Właśnie dlatego przy podejmowaniu decyzji o naprawie tak ważna jest odpowiednia diagnostyka materiałowa rurociągów parowych, zwłaszcza po przepracowaniu obliczeniowego czasu pracy, oraz znajomość stopnia degradacji struktury materiału. W artykule zaprezentowano wyniki badań materiałowych przykładowych naprawczych złączy spawanych, które zostały wykonane ze stali 13HMF (14MoV6-3) i 10H2M (10CrMo910).
EN
The paper presents the tests of repair welded joints which allowed an assessment of the degree of material degradation and their suitability to be repaired by welding. The loss of durability of pressure components is caused mainly by their incorrect use, frequently connected with construction defects. It turns out, however, that durability is also significantly affected by repair processes which require welding of materials. That’s why, when making a repair decision, proper material diagnostics of steam pipelines, especially after the design operating time, and knowledge of the degree of material structure degradation are of vital importance. The paper presents the results of material testing of exemplary repair welded joints made of 13HMF steel (14MoV6-3) and 10H2M steel (10CrMo910).
7
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
The article discusses the architectural tradition of Mombasa, a port city in East Africa. Starting from the 10th century AD, Mombasa was an important trade centre of the Swahili culture, which developed its own language, art, crafts and architecture, drawing on Arabic, Persian and Indian influences. Mombasa is currently undergoing strong urbanisation processes, which lead to its rapid expansion, spatial chaos and urban poverty. The local authorities facing these problems decided to improve the tourist appeal of the city through initiatives to make it cleaner and enhance its aesthetic values. In 2018, an administrative decree was issued that required the façades of downtown buildings to be painted blue and white. As a result, Mombasa became the most frequently photographed city in Africa.
PL
W artykule omówiona została tradycja architektoniczna Mombasy, portowego miasta położonego w Afryce Wschodniej. Od X w. n.e. Mombasa była ważnym ośrodkiem handlowym kultury Suahili, która wykształciła swój własny język, swoją sztukę, rzemiosło i architekturę, opartą o wzory pochodzące z Arabii, Persji i Indii. Obecnie Mombasa podlega silnym procesom urbanizacyjnym, czego skutkami jest proces gwałtownego rozrastania się miasta, chaos przestrzenny i bieda. Władze miasta, borykające się z tymi problemami, postanowiły zwiększyć jego atrakcyjność turystyczną, wdrażając inicjatywy zmierzające do poprawy stanu czystości i estetyki. W 2018 roku nakazano w trybie administracyjnym pomalowanie fasad śródmiejskich domów na biało i na niebiesko. W rezultacie Mombasa stała się najczęściej fotografowanym miastem w Afryce.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.