Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Professor Andrzej Duda in memoriam

Penczek S., Lewinski P., Pretula J., Socka M.

Polimery

|

2017

|

T. 62, nr 4

239--253

PL

Przedstawiono najważniejsze osiągnięcia naukowe Profesora Andrzeja Dudy, wieloletniego Kierownika Zakładu Chemii Polimerów Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych Polskiej Akademii Nauk. Profesor Duda opublikował ponad 100 prac naukowych, wygłosił kilkadziesiąt wykładów na zaproszenie, w tym także wykłady plenarne na prestiżowych konferencjach międzynarodowych. W niniejszym, krótkim omówieniu prac Profesora skupiliśmy się przede wszystkim na dwóch zagadnieniach, spośród których szczególnie pierwsze było według naszego przekonania głównym osiągnięciem, rozwiązującym ważny problem dotyczący kopolimeryzacji monomerów chiralnych. Profesor Duda, po raz pierwszy w chemii polimerów, ustalił że polimeryzacja chiralnych monomerów przebiega niezmiennie wobec katalizatorów achiralnych oraz chiralnych o takim samym znaku jak znak monomeru, natomiast zastosowanie katalizatora o odwrotnej chiralności pozwala na znaczne zmniejszenie szybkości polimeryzacji. Jest to zjawisko o zasadniczym znaczeniu w kopolimeryzacji, szczególnie kiedy chiralny monomer jest znacznie bardziej reaktywny niż drugi komonomer. Mniej szczegółowo omówiono inne osiągnięcia Profesora Andrzeja Dudy, dodano też pełną bibliografię Jego prac.

EN

This paper is describing major scientific achievements of the recently late Professor Andrzej Duda, Chairman of the Department of Polymer Chemistry of The Centre of Molecular and Macromolecular Studies of Polish Academy of Sciences. Professor Duda published over 100 scientific papers and has given several dozens of plenary and invited lectures at the scientific symposia. However, in the present paper, we are mostly describing accomplishment that all of us, and also Professor, have considered as his seminal work, that solved a long time controversial subject. Namely, how to influence reactivities of chiral monomers, using chiral catalysts. Professor Duda had shown, and this subject is mostly described, that reactivity of a chiral monomer can be unchanged (when compared with an achiral catalyst) when polymerized with catalyst of the same chirality and may be many times depressed (the feature highly valuable in several instances) when polymerized with a catalyst with an opposite chirality. This feature is very important in the copolymerization processes, when chiral monomer is much more reactive than the other comonomer. Besides, some other contributions of Professor Duda to Polymer Sciences are also, although briefly mentioned. Full list of papers is given in the second part of the paper.

2

Polimery z odnawialnych surowców, polimery biodegradowalne

Penczek S., Pretula J., Lewiński P.

Polimery

|

2013

|

T. 58, nr 11-12

835--846

PL

Artykuł stanowi rozszerzoną wersję wystąpienia otwierającego, w ramach projektu BIOGRATEX, Seminarium na Politechnice Łódzkiej, w kierowanej przez Prof. Izabellę Krucińską, Katedrze Materiałoznawstwa, Towaroznawstwa i Metrologii Włókienniczej. Celem artykułu nie jest wyczerpujące omówienie zapowiedzianych w tytule problemów. Artykuł zapoznaje natomiast czytelnika z tematyką związaną z polimerami odnawialnymi i biodegradowalnymi wskazując na brak spójności w stosowanej terminologii. Przedstawia perspektywy zużycia surowców kopalnych oraz możliwości wykorzystania w syntezie polimerów surowców pozyskiwanych ze źródeł odnawialnych.

EN

This paper is an extended version of the presentation at the opening session of the Seminar (BIOGRATEX Project) at the Lodz University of Technology, the Department of Material and Commodity Sciences and Textile Metrology, chaired by Professor Izabella Krucińska. It is not intention of this paper to give an extensive coverage of the subject indicated in the title. Instead, it wishes to present this subject to the more general audience and to show the research opportunities in Poland. Besides, the differences existing in the terminology and nomenclature in the area of biobased/biodegradable polymers are discussed in detail. The prospect of running out of traditional fossil raw materials is shown and the potential use of the materials from renewable resources for synthesis of polymers is presented.

3

Coupled pertraction-pervaporation process as facilitated by poly(propylene glycol) and its derivatives

Wódzki R., Światkowski M., Pretula J.

Zeszyty Naukowe. Chemia / Politechnika Śląska

|

2001

|

z. 146

239-242

PL

Poli(glikol propylenowy) o masie cząsteczkowej 400 (1a) i 2000 (1b), oraz jego pochodne jonowe, tj. poli[fosforan poli(oksypropylenu)], odpowiednio (2a) i (2b), o masie cząsteczkowej 10000 zastosowano jako makrojonofory do pertrakcji kationów w hybrydowym układzie membranowym MHS z przepływową membraną ciekłą (FLM). W celu podtrzymania długotrwałego i stabilnego działania membrany oraz właściwości przenośnika, woda akumulowana w FLM poddawana była perwaporacji. Podstawą oceny działania układu MHS[FLM-PV] były strumienie kationów Zn2+, Cu2+, Mg2+, Ca2+, K+, Na+ oraz odpowiednie współczynniki separacji.

4

Models of Biomacromolecules and Other Useful Structures Based on the Poly(alkylene phosphate) Chains

Penczek W., Pretula J., Kałużyński K.

Polish Journal of Chemistry

|

2001

|

Vol. 75, nr 8

1171-1181

EN

Poly(alkylene phosphate) backbones are at the basis of two important classes of biomacromolecules, nucleic and teichoic acids. Both are known to strongly bind metal cations; teichoic acids interact specifically with Ca2+ and Mg2+ cations transporting these cations in the biological milieu. This review describes the work of this laboratory directed towards synthesis of the backbones interaction with cations and some applications in nonbiological systems, although related to the ability to interact with cations. Thus, poly(alkylene phosphates) are described as liquid membranes and in the form of block copolymers as regulating crystal growth by interacting with cations rich surface. Moreover, poly(alkylene phosphates) function as strong acids: cationation of polyaniline (doping) leading to the intermolecular complex, in which poly(pentamethylene phosphate) specifically recognize the distance between the nitrogen atoms in polyaniline.