Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
EN
This article studies the implications of the Fourth Energy Package and relevant EU Directives for households and explores their potential benefits in Ukraine. Understanding the effects of energy policies on the residential sector is crucial for promoting sustainability amidst global energy and climate challenges. Methods of descriptive legal studies and investment analysis are used to examine the primary EU legislation on renewable energy communities and citizens’ groups, focusing on their applicability to homes and renewable energy cooperatives. The analysis of Ukraine’s experiences with the adoption of green power and incentives have revealed challenges for small solar home installations operating without the feed-in tariff. Introducing net-billing makes projects unfeasible without such a tariff, and even selling electricity through aggregators on the intraday market does not help. Consequently, the payback period for small installations with batteries becomes unreasonably long (exceeding twenty-five years), while larger facilities have shorter payback terms (fifteen to seventeen years). These findings highlight the need for careful consideration of household green-power policies. Implementing the Fourth Energy Package in Ukraine requires measures to address the financial feasibility of small solar installations, particularly those lacking feed-in tariff support. Expanding legislative provisions to include consumers of green power, especially those in multi-apartment buildings, can enhance their participation in the electricity producers’ market. Moreover, raising household electricity prices may be necessary to support sustainable energy practices. Overall, this study underscores the importance of evidence-based policymaking for successful power transitions in homes and the broader energy sector.
PL
Niniejszy artykuł analizuje konsekwencje Czwartego Pakietu Energetycznego i odpowiednich dyrektyw UE dla gospodarstw domowych oraz bada ich potencjalne korzyści na Ukrainie. Zrozumienie wpływu polityki energetycznej na sektor mieszkaniowy ma kluczowe znaczenie dla promowania zrównoważonego rozwoju w obliczu globalnych wyzwań energetycznych i klimatycznych. Metody opisowych badań prawnych i analizy inwestycji zostały wykorzystane do zbadania pierwotnego prawodawstwa UE dotyczącego odnawialnych źródeł energii dla społeczności i lokalnych grup konsumenckich, koncentrując się na ich zastosowaniu do gospodarstw domowych i spółdzielni energii odnawialnej. Analiza ukraińskich doświadczeń związanych z przyjęciem zielonej energii i ulg ujawniła wyzwania dla małych domowych instalacji słonecznych działających bez taryfy gwarantowanej. Wprowadzenie rozliczeń netto czyni projekty niewykonalnymi bez takiej taryfy, a nawet sprzedaż energii elektrycznej za pośrednictwem agregatorów na rynku dnia bieżącego nie pomaga. W rezultacie okres zwrotu dla małych instalacji z akumulatorami staje się zbyt długi (przekracza dwadzieścia pięć lat), podczas gdy większe instalacje mają krótsze okresy zwrotu (od piętnastu do siedemnastu lat). Wyniki te podkreślają potrzebę starannego rozważenia polityki w zakresie zielonej energii dla gospodarstw domowych. Wdrożenie Czwartego Pakietu Energetycznego na Ukrainie wymaga podjęcia działań mających na celu zapewnienie efektywności finansowej małych instalacji solarnych, w szczególności tych, które nie otrzymują wsparcia w postaci taryf gwarantowanych. Rozszerzenie przepisów prawnych w celu uwzględnienia konsumentów zielonej energii, zwłaszcza tych w budynkach wielorodzinnych, może zwiększyć ich udział w rynku producentów energii elektrycznej. Co więcej, podniesienie cen energii elektrycznej dla gospodarstw domowych może być konieczne do wspierania zrównoważonych praktyk energetycznych. Ogólnie rzecz biorąc, niniejsze badanie podkreśla znaczenie kształtowania polityki opartej na dowodach dla udanej transformacji energetycznej w domach i szerszym sektorze energetycznym.
EN
The paper aims to consider the available policies for biomass output as a feedstock for further bioenergy production in post-war Ukraine in order to draw conclusions and learn lessons for the further deployment of bioenergy in Ukraine, and to define the number of jobs that bioenergy has enabled and could contribute in both Poland and Ukraine in the future. Poland has significant biomass potential, the lion’s share of which is agricultural crop waste, corn, and dedicated energy crops. Ukraine has a significant potential for the production and use of biogas and biomethane due to available feedstock and a developed gas supply system. The employment factor method was used to estimate the number of jobs in bioenergy in Poland and Ukraine. Assessments, which are the main result of the work, indicate that the number of jobs in agriculture for feedstock production for energy purposes may reach thirty-three thousand by 2030 in Poland and thirteen thousand in Ukraine. Agribiomass crop production for energy purposes in Poland is supported by the Common Agriculture Policy of the EU. Energy producers from biomass have priority access to the grid and qualify for feed-in tariffs, premiums and auctions, and special financial programs. In Ukraine, biomass energy producers may have a feed-in tariff for biomass and biogas and a 10% lower tariff for heat from biomass than the tariff for heat from natural gas. Despite the benefits of biomass, the installed capacities for its utilization remain insufficient due to the existing barriers in both countries. In the future, Ukraine will need to develop its agricultural biomass sector more actively than before in order to substitute natural gas and other energy carriers.
PL
Artykuł ma na celu rozważenie dostępnych polityk dotyczących produkcji biomasy jako surowca do dalszej produkcji bioenergii w powojennej Ukrainie w celu wyciągnięcia wniosków dla dalszego wdrażania bioenergii na Ukrainie oraz określenia liczby miejsc pracy, które bioenergia umożliwiła i mogłaby zapewnić kolejne w przyszłości zarówno w Polsce, jak i na Ukrainie. Polska posiada znaczny potencjał biomasy, którego lwią część stanowią odpady rolnicze, kukurydza i dedykowane uprawy energetyczne. Ukraina ma znaczący potencjał do produkcji i wykorzystania biogazu i biometanu ze względu na dostępne surowce i rozwinięty system dostaw gazu. Do oszacowania liczby miejsc pracy w sektorze bioenergii w Polsce i na Ukrainie wykorzystano metodę współczynnika zatrudnienia. Oszacowania, które są głównym wynikiem pracy, wskazują, że liczba miejsc pracy w rolnictwie przy produkcji surowców na cele energetyczne może wynieść trzydzieści trzy tysiące do 2030 roku w Polsce i trzynaście tysięcy na Ukrainie. Produkcja biomasy na cele energetyczne w Polsce jest wspierana przez Wspólną Politykę Rolną UE. Producenci energii z biomasy mają pierwszeństwo w dostępie do sieci i kwalifikują się do taryf gwarantowanych, premii i aukcji oraz specjalnych programów finansowych. Na Ukrainie producenci energii z biomasy mogą korzystać z taryfy gwarantowanej na biomasę i biogaz oraz 10% niższej taryfy na ciepło z biomasy niż taryfa na ciepło z gazu ziemnego. Pomimo korzyści płynących z biomasy, zainstalowane moce do jej wykorzystania pozostają niewystarczające ze względu na istniejące bariery w obu krajach. W przyszłości Ukraina będzie musiała aktywniej niż dotychczas rozwijać swój sektor biomasy rolniczej w celu zastąpienia gazu ziemnego i innych nośników energii.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.