Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 10

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
2
Content available remote Integracja europejskiego rynku gazu. nowe wyzwania – szanse i zagrożenia
PL
Energetyka jest tym obszarem współpracy europejskiej od którego, rzec można, rozpoczęła się integracja. Precyzyjniej rzecz ujmując – jednym z pierwszych poddanych dobrowolnie przyjętym wspólnym zasadom i regulacjom1) obszarem gospodarczym był przemysł wydobycia węgla, stanowiącego wówczas podstawowy surowiec energetyczny. Wraz z rozwojem technicznym, technologicznym, terytorialnym poszerzaniem zasięgu sieci energetycznych (elektryfikacja, gazyfikacja), rozwojem społecznym i gospodarczym, energetyczne systemy krajowe „przybliżyły się” do siebie i okazało się, że wspólnotowy rynek energii elektrycznej i gazu staje się coraz bardziej realny. Dodatkowo koncepcja unbundlingu, umożliwiającego demonopolizację pewnych obszarów rynku energii i rozwój konkurencji stała się nowym impulsem intensyfikującym wysiłki na rzecz integracji. Niezbędne okazały się europejskie regulacje, stanowiące rodzaj wspólnego mianownika ponad którym dojść miało do uzgodnienia kształtu i zasad obowiązujących na europejskim rynku energii elektrycznej i gazu. Blisko dziesięć lat po przyjęciu przez Parlament Europejski i Radę dyrektyw2) w sprawie wspólnych zasad wewnętrznego rynku energii elektrycznej, osiem lat po objęciu zaleceniami dyrektywy3) zasad wewnętrznego rynku gazu i trzy lata po tym, jak prorynkowe rozwiązania obu tych dyrektyw wzmocniono i poszerzono w ich nowych wersjach4), trudno wskazać na znaczące sukcesy w procesie tworzenia wspólnotowego rynku energii, a zarówno energia elektryczna jak i gaz są nadal nielicznymi przypadkami dóbr, których swoboda przepływu na obszarze unijnym pozostawia wiele do życzenia. Polska wraz z akcesją do Unii Europejskiej zobowiązała się do stosowania wspólnotowego dorobku prawnego (aquis communautaire),wktórym w odniesieniu do rynku gazu szczególne miejsce zajmuje implementowana do krajowego porządku prawnego Dyrektywa 2003/55/WE oraz wiążące bezpośrednio kraje członkowskie UE Rozporządzenie 1775/2005/WE5) w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego. Przystępując do Unii Europejskiej powiedziała więc Polska „tak” idei integracji europejskich krajowych systemów gazowniczych.
4
Content available remote Regionalne rynki gazu - nowe inicjatywy ERGEG
PL
Gdy jesienią 2004 r. podejmowano na elektroenergetycznym Forum Florenckim decyzję o powołaniu regionalnych Mini Forów towarzyszył temu optymizm, że oto dokonuje się w Europie istotny krok w kierunku budowy wspólnego rynku energii elektrycznej. Nie brakło jednak i innych opinii – od przekonania o niewystarczającej „mocy sprawczej” Mini Forów (przypomnijmy, że uczestnikami byli operatorzy sieci przesyłowych i krajowi regulatorzy z danego regionu, pod przewodnictwem Komisji Europejskiej) - po niepokój, że rozwój współpracy regionalnej doprowadzi do „polaryzacji” przyjmowanych rozwiązań, a w konsekwencji nie będzie możliwe stworzenie wspólnego rynku europejskiego. Coś musiało być w tym przekonaniu, bo po roku doświadczeń podjęto decyzję o zmianie formuły współpracy regionalnej – zmieniono sposób organizacji pracy, powierzając regulatorom funkcję koordynatora zapewniającego efektywność prac i „kompatybilność” przyjmowanych rozwiązań, umożliwiającą dalszą integrację rynku energii elektrycznej[1]. Szczególną rolę powierzono krajom członkowskim, bowiem bez wsparcia politycznego i współpracy w zakresie stanowienia lub zmian prawa nie może być mowy o rozwoju współpracy międzysystemowej, nawet pomimo najlepszej woli i wysiłków wszystkich zaangażowanych stron. Przedstawiciele sektora gazu, który w całej Europie rozwija się „w krok za” rynkiem energii elektrycznej (przy czym w niektórych częściach Europy kroki te mają niezwykle pokaźne rozmiary ...) zaczerpnęli z nienajlepszych doświadczeń kolegów „elektroenergetyków” i planując prace związane z budową europejskiego rynku gazu, postanowili przejść od razu do tej bardziej efektywnej i bardziej sformalizowanej struktury organizacyjnej rynków regionalnych. Poniższy tekst poświęcony został genezie i specyfice regulacyjnych inicjatyw regionalnych dla unijnego sektora gazu oraz pierwszym doświadczeniom z udziału Polski w rynku „południowo-południowo-wschodnim”.
5
Content available remote Przepis na odbiorcę, czy dla odbiorcy?
6
Content available remote Dwunaste spotkanie europejskiego Forum Regulacji Sektora Energii Elektrycznej
PL
Dwunasta runda Forum Florenckiego odbyła się 1-2 września 2005 roku w mieście, z którym wiążą się początki tej instytucji – platformy dyskusji i wymiany opinii między uczestnikami rynku energii elektrycznej – powracając po kilkuletniej przerwie z Rzymu do Florencji. Uczestnikami Forum byli przedstawiciele Komisji Europejskiej (DG TREN, DG COMP), krajów członkowskich (ministerstw właściwych w sprawach sektora energii elektrycznej), CEER/ERGEG, krajowych organów regulacyjnych oraz międzynarodowych stowarzyszeń przemysłowych i konsumenckich1]. W Forum uczestniczyli także przedstawiciele krajów niebędących członkami UE, zainteresowanych przyszłym uczestnictwem w europejskim rynku energii elektrycznej (w tym przedstawiciel Szwajcarii). We wstępnym wystąpieniu przedstawiciela Prezydencji Brytyjskiej wskazano, że głównym problemem europejskiego rynku energii elektrycznej są wysokie i szybko rosnące ceny. Pojawiają się także coraz częstsze głosy wskazujące na istnienie prostego związku między procesami liberalizacji a wzrostem cen i tym samym kwestionujące sens liberalizacji rynku energii.
PL
W dniu 10 grudnia 2003 r. Komisja Europejska przedstawiła pakiet projektów nowych aktów prawnych1), obejmujących środki zmierzające do zwiększenia bezpieczeństwa dostaw i poprawy funkcjonowania wewnętrznego rynku energii. W dokumentach tych nacisk położony został na stronę popytową – poprawę efektywności wykorzystania energii i rozwój narzędzi zarządzania popytem, jeśli zaś idzie o podaż – obiektywnie istniejące potrzeby inwestycyjne (główne w zakresie połączeń międzysystemowych) powinny być realizowane zgodnie z uzgodnionymi na szczeblu europejskim planami i priorytetami polityki Unii Europejskiej. Zaproponowane rozwiązania oznaczają nowe obowiązki, nie ograniczając przy tym wolności uczestników budowanego rynku – tworzą ramy, w których swobodnie mogą się poruszać przedsiębiorcy i dzięki którym odbiorcy nie będą narażeni na przerwy w dostawie energii lub jej złą jakość. W niniejszym tekście zawarte zostało omówienie projektów poszczególnych aktów prawnych, wchodzących w skład tego pakietu.
9
Content available remote Procedury koncesyjne
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.