Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Konstrukcje szklane w ekspozycjach elementów obiektów zabytkowych - przykłady krajowe

Lipiec M., Ogrodnik B., Sieniawska M., Zioberski J.L.

Wiadomości Konserwatorskie

2009

Nr 26

463-470

W referacie omówiono dwa przykłady zastosowania szkła o dużych rozpiętościach, pełniącego funkcje konstrukcyjne, do ekspozycji elementów zabytkowych w budynkach. Szkło, ze względu na swą przezierność i neutralność architektoniczną pozwala na zachowanie cennych elementów zabytkowych tak, że pozostają one wbudowane tam, gdzie je odkryto, mogą być elegancko wyeksponowane, a jednocześnie funkcja budynku nie jest w żadnym stopniu zaburzona. To rozwiązanie jakże częstych dylematów przy pracy z budynkami historycznymi: funkcjonalność nowoczesności - czy zachowanie historycznych wartości? Co poświęcić kosztem czego? Omówiona technologia w wielu przypadkach będzie rozwiązaniem zaspokajającym obie te potrzeby. A kluczowym argumentem może być jej łatwa dostępność i możliwość realizacji tu w Polsce.

The lecture describes two examples of the application, where a wide range glass is being used, as a structural component, in order to expose historic parts of the building. Glass, being transparent and architectural neutral allows preserving valuable historic elements especially that they remain inte- grated just as they were discovered, yet elegantly displayed, while at the same time none of the building's function is impaired. It is a solution for common dilemmas when working with a historic building: functionality of modern ways or rather preserving its historic value? Which will be scarified as a cost? The described technology in many cases will fulfils both of those needs equally. And the key argument could be its availability and capability for its realization here in Poland.

Stratygrafia dewońsko-karbońskiej serii węglanowej w rejonie Rajbrotu i Tarnawy

Matyja H., Tomaś A., Lipiec M., Turnau E.

Prace Państwowego Instytutu Geologicznego

2001

T. 174

33--60

Zintegrowane badania biostratygraficzne, polegające na równoczesnym badaniu tych samych profilów przy pomocy konodontów, otwornic i palinomorf, aczkolwiek nie dały w pełni satysfakcjonujących wyników, pozwoliły na datowanie granic jednostek litostratygraficznych wyróżnionych przez Narkiewicza (2001), na dość wiarygodną wzajemną korelację profilów, przynajmniej na poziomie chronostratygraficznym, na oszacowanie rozmiaru lokalnych luk erozyjnych, a w przyszłości stać się mogą podstawą do szerszych korelacji na skalę regionalną. Początek sedymentacji węglanowych osadów dewońskich przypada w analizowanym obszarze na przełom wczesnego i środkowego dewonu, na pogranicze emsu i eiflu. W obrębie serii węglanowej stwierdzono obecność niewielkiej miąższości osadów środkowego dewonu, prawdopodobnie franu (jego obecności można się jedynie domyślać na podstawie położenia w profilach, brak jest natomiast, jak na razie, datowań biostratygraficznych), relatywnie dużej miąższości datowanych osadów famenu oraz turneju i wizenu: hastaru i iworu, prawdopodobnie również czadu i arundu, a także dobrze datowanego holkeru. Granica między dewonem a karbonem przebiega w obrębie jednej jednostki litostratygraficznej, kompleksu wapieni gruzłowych i ziarnistych, ale jej natura — ciągłość sedymentacji między dewonem a karbonem z objawami spłycenia, jak to ma miejsce w części profilów na świecie, czy też luka erozyjna — pozostaje nadal nieznana. Sedymentacja osadów węglanowych karbonu trwała w badanym obszarze od końca emsu lub początku eiflu aż do wizenu, co najmniej po holker, natomiast sedymentacja osadów klastycznych rozpoczęła się być może już w asbie, a na pewno w namurze, prawdopodobnie w arnsbergu—w dobie triangulus-knoxi (TK), jak wynika z badań Trzepierczyńskiej (2001). Obserwowana luka o tektoniczno-erozyjnym charakterze obejmuje więc późny wizen, asb i brigant. W żadnym z badanych trzech profilów nie znaleziono osadów tego wieku, natomiast w najwyższych partiach serii węglanowej w profilu Tarnawa 1, wydatowanych na podstawie otwornic jako wyższy turnej — iwor, zona Tournayella (Cf2), znalezione zostały w odwróconym porządku stratygraficznym, w niewielkim stopniu wymieszane, zespoły miospor identyfikujące wspomniane brakujące piętra najwyższej części wizenu, niżej miospory dolnej części brigantu (zona VF), wyżej asbu (zony TC i NM). W dolnych partiach osadów klastycznych w profilu Tarnawa 1, datowanych jako namur (prawdopodobnie arnsberg), notowane są również liczne i zróżnicowane taksonomicznie miospory, reprezentujące poziomy TC i NM asbu oraz poziom VF brigantu. Taki zapis stratygraficzny na pograniczu serii węglanowej i klastycznej w profilu Tarnawa 1 sugeruje dość skomplikowany scenariusz procesów i zdarzeń geologicznych, jakie mogły mieć miejsce w tym niewielkim obszarze pod koniec wizenu i na początku namuru: (1) depozycję osadów węglanowych prawdopodobnie aż po holker; (2) śródwizeński epizod tektoniczno-erozyjny, w wyniku którego usuwane mogły być węglanowe osady holkeru, arundu, czadu i części iworu; (3) prawdopodobnie depozycję niewielkiej miąższości klastycznych osadów asbu, brigantu i pendleju; (4) późnowizeński epizod tektoniczno-erozyjny, w wyniku którego usuwane być mogły sukcesywnie klastyczne osady pendleju, brigantu i asbu i (5)uruchomienie sedymentacji w namurze - prawdopodobnie w Arnsbergu.

The subdivision in lithostratigraphical units presently used (Narkiewicz 2001) is schematically shown on Figure 4. Biostratigraphy of the Devonian and Carboniferous in the Tarnawa-Rajbrot area has been established using conodonts and foraminifers and palynomorphs. The three microfossil groups used in conjunction can facilitate better precision in dating and correlating of sequences. Unfortunately, for most of the Devonian and Lower Carboniferous limestone succession, the miospores recovered tend to be too much oxidized and poorly preserved to be useful. They are routinely used in the siliciclastic part of the sequence. Unfortunately, the biostratigraphic evidence is too much incomplete to firmly establish the boundary between the lithostratigraphic units as well as between the Devonian and Carboniferous successions (see Figure 4). Marly dolostones and limestones with bioturbations (DWMB) spans the Middle Devonian, limestones, dolomicrites and dolosparites (WDD) include part of the Middle Devonian, probably Frasnian and part of the Famennian. Nodular and grained limestones unit (WGZ) include the uppermost part of Famennian and part of the Tournaisian (up to the isosticha-Upper crenulata conodont Zone). The Devonian-Carboniferous boundary runs within this lithostratigraphic units but its nature remains unknown. Marly horizon (PM) spans the uppermost isosticha-Upper crenulata-Lower typicus conodont zones (Tournaisian - Ivorian), grained limestones (WZ) include upper part of the Tournaisian (Ivorian to Arundian), and upper limestones and marls unit (WGM) belong to the Viséan (Holkerian, Cf5 foraminifer Zone). Using the integrated results of conodont, foraminifer and palinomorph studies it is possible to conclude that the limestone succession spans the Middle and Upper Devonian, Tournaisian and much of the Viséan, up to the Holkerian. The siliciclastic sedimentation starts certainly at the begining of the Namurian (see Trzepierczyńska, 2001), maybe earlier (during the ?Asbian). There is a significant hiatus at the erosional boundary between the carbonate and clastic sequences which may span the late Asbian and Brigantian. Deposits of this age have been found in none of the three borehole sections. The uppermost t parts of the carbonate series of the Tarnawa 1 borehole, dated by foraminifers as the Upper Tournaisian Ivorian, Tournayella Zone, yielded miospore assemblages, which point to the above-mentioned missing stages of the uppermost Viséan, but occurring in a reverse stratigraphic order (lower in the sections younger miospores of the Brigantian VF zone, above in the section older miospores of the Asbian TC and NM zones). In the lower parts of the clastic sequence of the Tarnawa 1 borehole, dated as the Namurian (probably Arnsbergian), abundant and taxonomically diverse miospores representing the Asbian TC and NM, as well as Brigantian VF Zone, were also found. Such a stratigraphic record of the carbonate/clastic transition zone from the Tarnawa 1 borehole section suggests a fairly complicated succession of events, that may have taken place over this small area at the end of Viséan and beginning of the Namurian: (1) carbonate sedimentation, probably until the Holkerian (by analogy to the Rajbrot 2 borehole section); (2) Mid-Viséantectonic-erosional event that may have caused the removal of the Holkerian, Arundian, Chadian and a part of Ivorian deposits; (3) probable deposition of small thickness Asbian, Brigantian and Pendleian clastics; (4) Late-Viséan tectonic-erosional event which might have resulted in the removal of Pendleian, Brigantian and Asbian clastics; (5) renewal of deposition in the Namurian, probably Arnsbergian. Ivorian to Arundian), and upper limestones and marls unit (WGM) belong to the Viséan (Holkerian, Cf5 foraminifer Zone). Using the integrated results of conodont, foraminifer and palinomorph studies it is possible to conclude that the limestone succession spans the Middle and Upper Devonian, Tournaisian and much of the Viséan, up to the Holkerian. The siliciclastic sedimentation starts certainly at the begining of the Namurian (see Trzepierczyńska, 2001), maybe earlier (during the ?Asbian). There is a significant hiatus at the erosional boundary between the carbonate and clastic sequences which may span the late Asbian and Brigantian. Deposits of this age have been found in none of the three borehole sections. The uppermost tparts of the carbonate series of theTarnawa 1 borehole, dated by foraminifers as the Upper Tournaisian Ivorian, Tournayella Zone, yielded miospore assemblages, which point to the above-mentioned missing stages of the uppermost Viséan, but occurring in a reverse stratigraphic order (lower in the sections younger miospores of the Brigantian VF zone, above in the section older miospores of the Asbian TC and NM zones). In the lower parts of the clastic sequence of the Tarnawa 1 borehole, dated as the Namurian (probably Arnsbergian), abundant and taxonomically diverse miospores representing the Asbian TC and NM, as well as Brigantian VF Zone, were also found. Such a stratigraphic record of the carbonate/clastic transition zone from the Tarnawa 1 borehole section suggests a fairly complicated succession of events, that may have taken place over this small area at the end of Viséan and beginning of the Namurian: (1) carbonate sedimentation, probably until the Holkerian (by analogy to the Rajbrot 2 borehole section); (2) Mid-Viséantectonic-erosional event that may have caused the removal of the Holkerian, Arundian, Chadian and a part of Ivorian deposits; (3) probable deposition of small thickness Asbian, Brigantian and Pendleian clastics; (4) Late-Viséan tectonic-erosional event which might have resulted in the removal of Pendleian, Brigantian and Asbian clastics; (5) renewal of deposition in the Namurian, probably Arnsbergian.