Aim: The purpose of this study was to investigate the impact on aviation operations caused by four free-living species of mammals, which dwell on Polish civil airports property. Method: Raw data from official records of the State Commission for Aircraft Accident Investigations was used to identify the influence of animals on flight operations at 7 Polish civil airports. An analysis was performed on 117 flight disruption incidents involving: deer, hares, foxes and boars during the years 2006-2009. The evaluation focused on the time of day and season. Results: Roe deer and hares were the species, which disrupted aviation operations with the highest frequency. Most incidents occurred during landings and the largest number of incidents took place during winter (34.2%), especially in the month of January. The lowest number of incidents were recorded during autumn (12.5%). Roe deer and foxes disrupted flight operations most frequently during winter and in case of hares, disruptions took place mostly during spring, especially in April. Disruption by roe deer herds was most frequent during the autumn-winter period compared with spring-summer. Roe deer and hares were also the species, which most often collided with aircraft. The greatest number of collisions with aircraft occurred during spring (March-May). However, the highest frequency of serious collisions between deer and aircraft occurred during winter. The majority (66.7%) of analysed collisions with animals took place during landings. Apart from the risks, some benefits were identified with the presence of red foxes at airports, linked to their potential interaction with birds. Animal carcases, which are not removed from runways, attract carrion eaters and can escalate the level of disruption caused at airports. Therefore, it is important to remove carcases from runways in accordance with FOD procedures. Conclusions: The study revealed that, in contrast with birds, mammals pose the biggest threat at airports during winter. Mammals disrupted landings more frequently than take-offs. This study identifies misconceptions and difficulties encountered during attempts to reduce the impact of animals on airport flight operations.
PL
Cel: Celem badań było poznanie środowiskowych aspektów wpływu 4 gatunków wolnożyjących ssaków na operacje lotnicze realizowane na polskich lotniskach cywilnych. Metoda: Nieprzetworzone dane z protokołów Państwowej Komisji Badania Wypadków Lotniczych wykorzystano do określenia wpływu ssaków na operacje lotnicze na 7 cywilnych lotniskach w Polsce. Analizowano 117 przypadków zakłócenia operacji lotniczych przez: sarny, jelenie, zające szaraki, lisy oraz dziki na lotniskach cywilnych w latach 2006-2009. Analiz dokonywano w kontekście dobowym oraz w kontekście miesięcznym. Wyniki: Sarny i zające były gatunkami które z największą frekwencją zakłócały operacje lotnicze. Pośród analizowanych operacji, zwierzęta zakłócały najczęściej lądowania. Najwięcej operacji lotniczych zostało zakłóconych zimą (34,2%), szczególnie w styczniu. Najmniej takich przypadków zanotowano jesienią (12,5%). Sarny i lisy zakłócały operacje lotnicze najczęściej zimą, gdy w przypadku zajęcy miało to miejsce najczęściej wiosną, szczególnie w kwietniu. Zakłócenia ze strony stad saren były częstsze w okresie jesienno-zimowym w porównaniu z okresem wiosenno-letnim. Gatunkami najczęściej zderzającymi się z samolotami były: sarny i zające. Do największej liczby kolizji ze zwierzętami doszło wiosną w okresie (marzec-maj). Jednakże zimą dochodziło najczęściej do najbardziej niebezpiecznych dla samolotów kolizji z sarnami. Większość (66,7%) analizowanych kolizji ze zwierzętami miała miejsce podczas lądowań. Poza zagrożeniami zidentyfikowano także korzyści z obecności lisów na lotniskach, z uwagi na ich interakcje z ptakami. Przyczyną wzrostu zagrożenia dla operacji realizowanych na lotniskach stanowią także nieusunięte ciała ssaków na drogach startowych, ponieważ zwabiają zwierzęta zjadające padlinę. W tym kontekście duże znaczenie ma usuwanie padliny z dróg startowych w ramach procedury FOD. Wnioski: Badania wykazały, że w przeciwieństwie do ptaków, największe zagrożenie ze strony ssaków odnotowywane jest w okresie zimowym. Ssaki zakłócały częściej operacje lądowania w porównaniu z operacjami startu. Praca wskazuje na błędy oraz trudności, jakie napotkano podczas prób ograniczania odziaływania ssaków na operacje wykonywane w portach lotniczych.
Problem bezpieczeństwa lotów jest niezmiernie istotną kwestią funkcjonowania lotnictwa. Jak wskazują wnioski z przeprowadzonych analiz jednym z czynników, który wpływa negatywnie na bezpieczeństwo lotów, jest potencjalna możliwość kolizji statków powietrznych z ptakami, szczególnie na lotnisku i w jego pobliżu. Pomimo stosowania różnorodnych metod, mających na celu minimalizowanie możliwości kolizji statków powietrznych z ptakami, okazuje się, że oferowane sposoby nie dają oczekiwanych rezultatów. Przykładem tego jest z pewnością ostatni wypadek zderzenia samolotu pasażerskiego Airbus ze stadem bernikli kanadyjskich (Branta canadensis) i na szczęście pomyślnego lądowania na rzece Hudson. Dlatego rozważany problem w dalszym ciągu jest otwarty i wymaga kontynuacji badań. Artykuł zawiera wyniki badań przeprowadzonych na lotnisku w Dęblinie dotyczących niniejszej problematyki.
EN
In the functioning of aviation one of the most important issue seems to be the flight safety. As it was proved by conclusions from different analyses, which were carried out, one of the factor that is significant for flight safety is potential threat of bird strike, especially at the airfield and its vicinity. Despite the fact that a lot of methods were developed to lessen this threat, it turns out that they are not sufficient enough to bring appropriate results. For example, the last collision between Airbus and flock of Canada Geese and happy landing on Hudson River. That is why the problem is still topical and needs to be covered by a series of researches. The paper presents results of studies concerning bird-strikes to aircraft conducted at the airfield in Dęblin.
3
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
The study aimed to evaluate the role of the Rook Corvus frugilegus in the long-distance seed dispersal in agricultural landscape. According to the literature, Rooks feed in the distance 0.3-1 km from the breeding colonies and 10-40 km from winter communal roosts, and these can be also the potential seed dispersal distances. We concentrated on the dispersal of diaspores of ornitochorous species and weeds (called non-ornitochorous) taken probably incidentally during foraging for other edible plant material. The contents of 528 pellets was analysed, 304 were collected at six sites of breeding colonies located in five rural parks and in one park on the city outskirts, and 224 under three winter roosts in the cities. Seeds representing 45 taxa were found, the most important groups among them are: ornitochorous species (10 taxa), non-ornitochorous (27 taxa, mainly weeds and ruderal species) and cereals (4 species). The mean number of seeds varied between 221 and 442 seeds per 100 pellets in the case of breeding colonies, and between 102 and 347 for wintering roosts. Fruits of ornitochorous species are an important element of the diet of the Rook: Cerasus avium and Fragaria sp. during breeding season and Vitis sp., Sorbus aucuparia and Sambucus nigra during winter. Nonornitochorous species are present in pellets in lower numbers and frequencies than ornitochorous ones and they can be divided into two groups: those transported during breeding season (mainly Stellaria media) and those during winter (Setaria sp. and Echinochloa crus-galli). We estimated that the number of non-ornitochorous seeds transported by birds from the biggest observed winter roosts can exceed 400 thousands seeds per month. The value is much lower in the case of the biggest breeding colony: approximately 16 thousands of propagules. We also checked if species found in pellets can germinate in natural conditions under the studied colonies. Viable individuals of 15 nonornitochorous and of one ornitochorous species were found there, and it was observed that disturbances of soil surface promote germination of some analysed species. @eng
Celem niniejszego artykułu jest zapoznanie z tym, co naprawdę stało się w Czarnobylu, czy musiało dojść do tej katastrofy i jakie były rzeczywiste jej rozmiary, a także, jakie są długofalowe skutki tego wydarzenia i związany z tym wpływ na rozwój energetyki jądrowej na świecie. Dziś, po prawie 24 latach, można już w miarę obiektywnie ocenić to wydarzenie i zastanowić się, czego nas ono nauczyło i jaki miało wpływ na lepsze i bezpieczniejsze stosowanie reaktorów jądrowych do produkcji energii elektrycznej.
5
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Mercury concentration levels in kidneys of 46 individuals of 13 species of birds of prey have been determined. The greatest mean concentration of mercury in kidneys was found in White-tailed Eagle Haliaeetus albicilla 1.54 mg/kg d.m. however the maximum concentration of mercury in kidney was determined in a Eurasian Buzzards Buteo buteo: 4.54 mg/kg d.m. The level of mercury concentration in kidneys of young individuals of raptors was lesser than in adults. In the light of research carried out birds of prey feeding and hunting birds accumulated less mercury in their kidneys in comparison with species whose diet was based on small mammals. Birds of prey bound with the agricultural landscape of north-east Poland seem to accumulate more mercury in kidneys as compared with raptors who originate from other parts of Poland.
PL
Zbadano poziomy stężeń rtęci w nerkach 46 osobników z 13 gatunków ptaków drapieżnych. Największe średnie stężenie rtęci, wynoszące 1,54 mg/kg suchej masy, oznaczono w nerkach bielika Haliaeetus albicilla. Natomiast maksymalne stężenie wynoszące 4,54 mg/kg suchej masy stwierdzono u myszołowa Buteo buteo Wykazano również, że osobniki młode mają mniejsze koncentracje rtęci w nerkach w porównaniu z dorosłymi ptakami. Przeprowadzone badania pozwoliły ustalić, że drapieżniki polujące na ptaki kumulują w nerkach mniejsze ilości rtęci niż drapieżniki o diecie składającej się z drobnych ssaków. Drapieżniki związane z obszarami rolniczymi północno-wschodniej Polski kumulowały w nerkach większe ilości rtęci w porównaniu z ptakami z innych części Polski.
6
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
General species amount, diversity and frequency of saprophytic and potentially pathogenic for homoeothermic organisms fungal species were studied in 7 nests and pellets of Montagu's Harrier (Circus pygargus) from pit bogs of Calcereous Marshes near Chełm (Poland). It was found that examined nests exhibited the environmental properties promoting a great diversity and frequency of Micromycetes communities. Mitosporic fungi were the most representative taxonomic groups among these communities. In ecophysiological aspect, the fungal communities found in nests belonged mostly to ubiquitous fungi (polyphags) including cellulolytic species, while keratinolytic species were less abundant. On the other side, both ubiquitous and keratinolytic species were isolated from pellets. Among characterized fungi, the most common were: Trichoderma viride in nests and Doratomyces stemonites in pellets. The two tested sources were found to be settled by typically saprophytic but also potentially pathogenic fungi, including Aspergillus fumigatus, Scopulariopsis brevicaulis, Chrysosporium tropicum and Ch. georgii. Water content, pH and temperature during nestling affected the profile of fungal species in nests and pellets, which was demonstrated by the presence of hydrophilic, alkalitolerant and thermotolerant species isolated from examined material.
PL
Zbadano ogólną liczebność, skład i frekwencję gatunków grzybów saprotroficznych i potencjalnie chorobotwórczych dla organizmów stałocieplnych w 7 gniazdach oraz wypluwkach błotniaka łąkowego (Circus pygargus) występującego na torfowiskach węglanowych koło Chełma (Polska). Badane gniazda okazały się mikrosiedliskiem kształtującym dużą różnorodność oraz wysoką liczebność zbiorowisk Micronycetes. Do najliczniejszych grup taksonomicznych należały grzyby mitosporowe. Pod względem okofizjologicznym badane zbiorowiska grzybów gniazdowych zdominowane były przez grzyby ubikwistyczne (polifagi), w tym celulolityczne. Grzyby keratynofilne były mniej liczne Wypluwki obok grzybów ubikwistycznych cechowały się wysokim udziałem grzybów keratynofilnych. W obrębie wyodrębnionych sów najwyższą frekwencją odznaczały się Trichoderma viride w gniazdach oraz Doratomyces stemonites na wypluwkach. Obok gatunków typowo saprotroficznych gniazda oraz wypluwki zasiedlały potencjalnie chorobotwórcze, w tym Aspergillus fumigatus i Scopulariopsis brevicaulis oraz sporium tropicum i Ch. georgii. W obrębie wyodrębnionych gatunków spotykano gatunki hydrofilne, alkalotolerancyjne oraz termotolerancyjne, co miało związek z zawartością wody, pH oraz temperaturą podczas lęgów.
Niniejsze opracowanie zawiera wnioski z początkowego etapu badań, wykonywanych w ramach projektu badawczego - własnego, na temat: „Zagrożenia i metody ochrony statków powietrznych przed zderzeniami z ptakami w aspekcie sytuacji ornitologicznej lotniska wojskowego w Dęblinie", nr N3O5 - 0/0007/32 finansowanego ze środków MNiSW.
8
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
The study aimed to describe the seed pool accumulated in the nest material of Magpie Pica pica, and to determine the importance of this mechanism of seed dispersal for such ecological processes as colonization of new habitats and expansion of alien plants. The seedling germination and seed extraction methods were used to determine seed abundance in the soil layer, the inner layer, and in the lining of 9 nests collected in three types of agricultural landscape: the first with domination of arable fields; the second with similar shares of arable fields and other landscape elements such as meadows of different types, shrubs, tree clumps and rushes; and the third with domination of lowland hay meadows. In all the nests, considerable numbers of diaspores were found (from 26 to 371 seeds per nest, belonging to more than 80 taxa). The main plant groups found in the nests are species connected with field roads, weeds and ruderal species, but also meadow and brushwood species were found there. The soil was gathered by birds from habitats with low vegetation cover and large areas of bare soil. Although the structure of seed pool of nests suggests that soil was mainly collected in the close vicinity of the nests. future location, this mechanism of seed dispersal can probably be involved in long distance dispersal. Seeds of two rare kenophytes: Erucastrum gallicum (Willd.) O. E. Schulz and Diplotaxis tenuifolia (L.) DC were found in the material of nests localized more than 100 m away from their closest populations. It can be assumed that this mechanism of seed dispersal can play a potential role in the expansion of alien plants and colonisation of new habitats.
9
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Lead concentration levels in skeletons of 57 individuals of 15 species of diurnal birds of prey and owls have been determined. The greatest mean concentration of lead in skeletons was exhibited by the Great Spotted Eagle Aquila clanga: 44.8 mg/kg (d.m.). In 23 individuals from 11 species the concentration of lead was determined at >10 mg/kg, which indicates elevated and potentially toxic, long-term exposure to lead over the lifetime of the bird. The highest percentage of individuals with lead levels of >10 mg/kg was established for: Great Spotted Eagle, Eurasian Buzzard Buteo buteo, Eurasian Marsh Harrier Circus aeruginosus and Rough-legged Buzzards Buteo lagopus. Raptors, who often use game animals as food resources show the highest determined lead concentration levels.
PL
Zbadano poziomy stężeń ołowiu w szkieletach 57 osobników z 15 gatunków ptaków szponiastych i sów. Największe średnie stężenie ołowiu stwierdzono w kościach orlika grubodziobego Aquila clanga: 44,8 mg/kg (s.m.). W 23 osobnikach pochodzących z 11 gatunków stężenia ołowiu określono jako >10 mg/kg, co wskazuje na występowanie- podwyższonego, potencjalnie toksycznego długotrwałego narażenia na ołów. Największy procent osobników przekraczających ten poziom skażenia ołowiem (>10 mg/kg) stwierdzono w przypadku orlika grubodziobego Aquila clanga, myszołowa Buteo buteo, błotniaka stawowego Circus aeruginosus i myszołowa włochatego Buteo lagopus. Drapieżniki, wykorzystujące zwierzynę łowną jako źródło pokarmu, wykazywały największe poziomy stężeń ołowiu w kościach.
10
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
The radionuclides and heavy metal concentration levels were studied in eggshells and bones of grey herons, mute swan, marsh harriers and montagu's harriers, nesting in SE Poland. Relatively high concentrations of Zn and Cr are found in eggshells of all investigated species. A considerably high Pb concentration is observed in eggshells of mute swan which is most likely connected with the presence of load bullets shot by hunters on foraging areas of waterfowls. Study confirmed importance of zinc and manganese for development of bones in young birds. There is no simple correlation between metal concentration in eggshells and bones of young grey heron. It was found low activities of 137Cs and natural 40K isotope in bones and eggshells, as well as a lack of correlation of these two isotope concentrations. Concentration of 137Cs was lower than observed in plants of nesting areas of studied birds.
PL
Badano poziomy kumulacji radionuklidów i metali ciężkich w skorupkach jaj oraz kościach u czapli siwej, łabędzia niemego, błotniaka stawowego i błotniaka łąkowego gniazdujących w południowo-wschodniej Polsce. Relatywnie duże koncentracje Zn i Cr zostały znalezione w skorupkach jaj badanych ptaków. Zauważalne koncentracje ołowiu, wykryte w skorupkach jaj łabędzi na niektórych stanowiskach pozostają w ścisłej relacji do obecności kul ołowianych wystrzelonych podczas polowań przez myśliwych na żerowiskach ptaków kaczkowatych. Badania potwierdziły rolę Mn i Zn w procesie rozwoju kości młodych ptaków. Wykazano brak korelacji pomiędzy koncentracjami metali w skorupkach a koncentracjami w kościach młodych czapli siwych. Stwierdzono niewielkie aktywności 137Cs i naturalnego izotopu 40K (ok. 1 Bq/kg) w kościach i skorupkach jaj badanych ptaków, jak również brak korelacji pomiędzy stężeniami tych dwu izotopów. Stężenia 137Cs były do 50 razy mniejsze niż stężenia tego izotopu w roślinach na terenach gniazdowania badanych ptaków.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.