Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Relationship between crystalline structure of poly(3-hexylthiophene) blends and properties of organic thin-film transistors – a brief review

Chlebosz D., Janasz Ł., Pisula W., Kiersnowski A.

Polimery

|

2016

|

T. 61, nr 6

433--441

EN

Poly(3-hexythiophene) (P3HT) is one of the most extensively studied polymers for applications in organic thin-film transistors. Semicrystalline P3HT is a p-type semiconductor enabling applications in the unipolar organic field-effect transistors (OFETs). Blending P3HT with small molecular compounds can enhance the mobility of charge carriers in the OFET active layer. When small molecules reveal electron conductivity and their phase separation upon crystallization in the presence of P3HT results in formation of heterojunctions, the blends can be considered candidates for active layers in the ambipolar OFETs. Regardless of unipolar or ambipolar, the charge carrier transport always depends on the inherent properties of the polymer and small molecules as well as the crystalline structure and morphology (nanostructure) of the blends. This paper is a brief review of the recent findings regarding relationships between structure and properties of the active layers of P3HT and P3HT blends-based OFETs. Herein we discuss examples of blends of P3HT with, amongst others, perylene diimide derivatives, and discuss their OFET-related properties, like charge-carrier mobility, in relation to both crystalline structure of the blend components and blend morphology. Some key issues related to morphology control by changing layer formation conditions are also indicated in this paper.

PL

Poli(3-heksylotiofen) (P3HT) to semikrystaliczny polimer, charakteryzujący się przewodnictwem dziurowym (typu p), dzięki czemu jest stosowany w aktywnych warstwach organicznych tranzystorów polowych (ang. Organic Field-Effect Transistor, OFET). Badania prowadzone w ciągu ostatnich lat wykazały, że mieszanie P3HT z poliaromatycznymi substancjami małocząsteczkowymi może powodować zwiększenie ruchliwości nośników ładunku (dziur) w warstwie aktywnej OFET. Zastosowanie dwufazowych mieszanin P3HT z małocząsteczkowymi substancjami o przewodnictwie typu n (np. pochodnymi perylenodiimidów) umożliwia otrzymanie tranzystorów ambipolarnych, które można wykorzystać m.in. do wytworzenia układów komplementarnych. Niezależnie od rodzaju urządzenia – unipolarnego lub ambipolarnego – transport nośników ładunku zależy od właściwości użytych substancji oraz struktury krystalicznej i morfologii (nanostruktury) mieszanin. W niniejszej pracy, na podstawie przeglądu literatury, omówiono strukturę krystaliczną i morfologię przykładowych mieszanin P3HT. Ponadto, przedyskutowano relacje pomiędzy cechami strukturalnymi cienkich filmów otrzymanych z P3HT i jego mieszanin a właściwościami OFET.

2

Eksploatacja złóż gazu ziemnego w jej końcowej fazie w aspekcie postępowania z wodą złożową

Pisula W., Łachmanek J.

Bezpieczeństwo Pracy i Ochrona Środowiska w Górnictwie

|

2014

|

nr 4

8--14

PL

Poważnym problemem występującym w czasie eksploatacji złóż gazu ziemnego jest woda złożowa, która w miarę sczerpywania zasobów i spadku ciśnień złożowych powoduje zawadnianie się odwiertów. W związku z tym, stosuje się szereg metod wspomagania wynoszenia wody złożowej z odwiertów, m.in.: dawkowanie środków pieniących, użycie przewodów rurowych o małej średnicy, pompowanie wody złożowej, „latający tłok”, czy też sprężarki przyodwiertowe. Są to w większości przypadków jedyne sposoby na kontynuację wydobycia gazu z odwiertów w końcowej fazie eksploatacji złóż gazu ziemnego, co z kolei wpływa na racjonalne wykorzystanie zasobów.

EN

Among the major issues in exploitation of hydrocarbon beds, especially at the final stage of mining, is the high output of formation water from oil or gas wells. This dramatically affects the cost of the mining process and the life of producing wells with high water content. Various methods of deliquification are used in the gas wells with the output and pressure values that do not ensure continuous uplift of converging water. The simpliest and most popular one is well siphoning, i.e. periodic increasing of gas tapping from the well to the output value that secures uplift of formation water from the well bottom to the surface. Other methods in use include: (1) injection of a liquid foaming surfactant into the producing well; (2) application of plunging systems where the so-called piston or ram is used to uplift the liquid from the well; (3) water pumping with pumping sets through the lifting string, whereas the gas is mined through the void around the string; and (4) application of small-bore casings. This is just a handful of examples currently applied in oil and gas mining to support formation water lifting. The solutions effectively prolong exploitation from low-yielding watered gas wells, and more than once they have secured the wells from shutdown. The legal conditions of formation waters and their injection are regulated by (1) the Polish Act on Geological Survey and Mining [6] which establishes that all conditions for injection of mining deliquification and formation water into ground shall be defined in the mining resource exploitation license, and (2) the Regulation of the Polish Ministry of Economy [5] which states that formation water lifted with gas or oil requires treatment to remove the pollutants introduced during the process and can only be injected into deposits after treatment, and only in the manner defined in a project approved by the relevant mining facility operations manager, where each injection well shall have a separate project of this kind.

3

Structure and mechanical properties of biodegradable copolyesters and blends based on poly (butylenes terephthalate)

Kiersnowski A., Szymczak S., Serwadczak M., Szustakiewicz K., Pisula W., Pigłowski J.

Polish Journal of Applied Chemistry

|

2009

|

Vol. 53, nr 3

223-229

EN

The contribution presents results of the research on biodegradable systems based on poly(butylcnc tcrcphthalatc) (PBT) either melt-blended or copolymerizcd with poly( 1,4-butylene succinate) (PTMS) or poly(e-caprolactonc) (PCL). Syntheses of copolycsters were carried out in a twin-screw extruder using of dibutyltin dilaurate as a catalyst. DSC results indicated that the blends were phase-separated systems while copolymcrs were semicrystallinc homogenous materials. The x-ray diffraction was used to study the molecular and supramolecular structure of blends and copolycsters. The results of structural investigation were then correlated with mechanical properties and biodegradability of the obtained materials.

4

Preparation and characterization of copolyesters of poly(tetramethylene succinate) and poly(butylene terephthalate)

Pisula W., Pigłowski J., Kummerlöwe C.

Polimery

|

2006

|

T. 51, nr 5

341-350

EN

Polymer blends of poly(tetramethylene succinate) (PTMS), a biodegradable aliphatic polyester, and poly(butylene terephthalate) (PBT), a non-biodegradable polyester with aromatic elements, were prepared by melt mixing. Transesterification reactions between both polyesters were promoted by the addition of zinc acetate as a catalyst. The transesterification reaction was evaluated by FT-IR measurements combined with solubility tests and 1H NMR spectroscopy. The molecular structure of the copolyesters is influenced by the catalyst content and the initial blend composition. Thermal and mechanical properties and the morphology of the resulting material were characterized.

PL

Na drodze mieszania stopionych poliestrów: poli(bursztynianu butylenowego) (PTMS) i poli(tereftalanu butylenowego) (PBT) uzyskano mieszaniny o różnym składzie ilościowym. Obydwa polietery różnią się zasadniczo właściwościami. PTMS jest polimerem biodegradowalnym, podczas gdy PBT mimo podobieństwa w budowie, ze względu na obecność aromatycznego pierścienia w łańcuchu głównym, nie wykazuje tej cechy. W przypadku prostego mieszania uzyskuje się niejednordną mieszaninę, którą łatwo rozdzielić wykorzystując różnice w rozpuszczalności. Dodatek octanu cynku sprzyja reakcji transestryfikacji i uzyskaniu kopoliestru. Strukturę kopoliestru badano za pomocą FT-IR (rys. 1 i 2, tabela 2) oraz 1H NMR (rys. 3 i 4). Struktura mieszaniny silnie zależy od składu kompozycji (rys. 5 i 6). Przykładowo krystaliczność PBT w mieszaninie PBT/PTMS 80/20 otrzymanej w obecności katalizatora niewiele się zmienia i praktycznie zanika w mieszaninie PBT/PTMS 20/80. W pracy zamieszczono również właściwości termiczne (rys. 9 i 10, tabela 3), mechaniczne (rys. 14, tabela 4) oraz obrazy morfologii badanych mieszanin (rys. 11-13).

5

Metoda bezpośredniego suszenia, czyli jak zmniejszyć wagę i objętość osadów

Pisula W.

Ekotechnika

|

2004

|

nr 3

38-39

6

Aldec G2 - krok w przyszłość

Pisula W.

Ekotechnika

|

2003

|

nr 3

32-33