Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Analiza rozwoju skurczu autogenicznego zaczynów cementowych z CEM I 42,5R i CEM III/A 42,5N o różnym wskaźniku wodno/cementowym

Zieliński Adam, Kapeluszna Ewa

Cement Wapno Beton

2023

R. 28, nr 1

40--55

W technologii betonu cementy o dużej zawartości klinkieru portlandzkiego są coraz częściej zastępowane przez spoiwa wieloskładnikowe o mniejszym śladzie węglowym. Takimi spoiwami są m. in. cementy hutnicze, które z powodzeniem stosuje się w składzie betonów przeznaczonych do elementów masywnych, betonów samozagęszczalnych, jak również betonów dedykowanych elementom prefabrykowanym. Cementy hutnicze posiadają mniejszą dynamikę przyrostu wytrzymałości w stosunku do cementów portlandzkich oraz mniejsze ciepło hydratacji. Kompozyty z ich udziałem są bardziej odporne na występowanie naprężeń termicznych we wczesnym etapie dojrzewania betonu. W pracy przeprowadzano badania porównawcze rozwoju skurczu autogenicznego zaczynów cementowych wykonanych z CEM I 42,5R i CEM III/A 42,5N o zmiennym stosunku w/c wykorzystując metodę dylatometryczną na autorskim urządzaniu objętym patentem PL241667. Wykonano również badania konsystencji, czasów wiązania oraz wytrzymałości na ściskanie po 2, 7 i 28 dniach dojrzewania. Na podstawie przeprowadzonych analiz stwierdzono, że zaczyny cementowe z cementem hutniczym mają większy skurcz autogeniczny w okresie 28 dni w porównaniu do zaczynów z cementem portlandzkim. Reakcja pucolanowa granulowanego żużla wielkopiecowego ma wpływ na wzrost rejestrowanego skurczu autogenicznego. Zwiększanie wskaźnika wodno-cementowego wpływa na spowolnienie dynamiki rozwoju i wielkość skurczu autogenicznego. Wyniki badań wskazują na konieczność uwzględnienia skurczu autogenicznego podczas projektowania betonów wysokowartościowych zawierających cement hutniczy ze względu na zwiększoną podatność na mikrozarysowania skurczowe oraz dla zachowania trwałości materiału.

In concrete technology, cements with a high content of Portland clinker are increasingly being replaced by blended binders with a lower carbon footprint. Such binders include blastfurnace cements, which are successfully used in concretes designed for large-scale elements, self-compacting concretes, as well as for the precast concrete industry. Blast furnace cements exhibit lower strength gain relative to Portland cements and a lower heat of hydration. Composites that incorporate them are significantly more resistant to the occurrence of thermal stresses at the early stages of curing of concrete. This paper provides a comparative study of the development of autogenous shrinkage of cement pastes made from CEM I 42.5R and CEM III/A 42.5N with a variable w/c ratio using the dilatometric method on a proprietary instrument covered by the patent PL241667. Furthermore, tests on consistency, setting times and compressive strength were performed after 2, 7 and 28 days of curing. From the analyses carried out, it was found that cement pastes containing blast furnace cement show greater autogenous shrinkage over a period of 28 days compared to pastes containing Portland cement. The pozzolanic reaction of granulated blast furnace slag contributes to the increase in recorded autogenous shrinkage. An increase in the water-cement ratio has an impact on the decreased strength gain, and the value of autogenous shrinkage. The research results indicate the need to take autogenous shrinkage into account when designing high-performance concretes containing blast furnace cement due to the increased susceptibility to shrinkage microcracks and for the durability of the material.

Mikrostruktura i skład fazowy starych zaczynów cementowych

Nocuń-Wczelik Wiesława, Wiśniewska Joanna, Murzyn Paweł, Kapeluszna Ewa, Trybalska Barbara, Malata Grzegorz

Materiały Ceramiczne

2019

T. 71, nr 1

3--16

Badania zaczynów i zapraw dojrzewających przez wiele lat są istotne z tej przyczyny, że zachodzące w długiej perspektywie czasowej zmiany składu i struktury pod działaniem wielu czynników zewnętrznych i wewnętrznych stanowią potencjalne zagrożenie dla trwałości obiektów budowlanych, których czas życia jest określany na ogół na 50-100 lat. W pracy porównano skład fazowy i mikrostruktury zaczynów cementowych i belitowych dojrzewających 13-40 lat. Wykorzystano następujące techniki badawcze: rentgenowską analizę dyfraktometryczną (XRD), termiczną analizę różnicową z termograwimetrią i analizą gazów (DTA, TG, DTG, EGA), elektronową mikroskopię skaningową (SEM), mikroanalizę rentgenowską (EDS), analizę metodą elektronów wstecznie rozproszonych (BSE). Prześledzono zmiany zawartości wodorotlenku wapnia i stopnia karbonatyzacji w funkcji składu wyjściowych faz bezwodnych. Wskazano na wiele podobieństw łączących zaczyny cementowe („młodsze”) i zaczyn belitowy („starszy”).

Investigations of pastes and mortars stored for many years are important due to the fact that long-term changes in composition and structure under the action of many external and internal factors pose a potent threat to the durability of building objects whose life time is usually defined as 50-100 years. In this work, comparative studies of the phase composition and microstructure of cement and belite pastes maturing for 13 and 40 years respectively were carried out. The following techniques were applied: X-Ray diffraction (XRD), differential thermal analysis with thermogravimetric and evolved gas analyses (DTA, TG, DTG, EGA), scanning electron microscopy (SEM) and backscatter electrons imaging (BSE) with energy dispersive analysis (EDS). Changes of calcium hydroxide content and degree of carbonation were investigated as a function of the initial unhydrous phase composition. Many similarities between the cement pastes (“younger”) and belite paste (“older”) were indicated.