Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Problem bezpieczeństwa polski północnej po II wojnie światowej

Łach W. B.

Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych im. gen. T. Kościuszki

2011

Nr 3

258-274

Uwaga w niniejszym artykule skupiona została przede wszystkim na analizie znaczenia północnego obszaru Polski w systemie bezpieczeństwa kraju po zakończeniu II wojny światowej. Wyodrębnienie tego obszaru z całego systemu obronnego państwa wynikało z jego specyfiki, będące efektem włączenia części byłych Prus Wschodnich do Polski i sąsiedztwa ze Związkiem Radzieckim. W ujęciu polskiej administracji państwowej obszar ten obejmował ówczesne województwo olsztyńskie oraz część województwa gdańskiego na wschód od Wisły i województwa białostockiego, posiadającego granicę z Obwodem Kaliningradzkim. W podziale wojskowym kraju był to obszar administracyjnie podległy Warszawskiemu Okręgowi Wojskowemu i Pomorskiemu Okręgowi Wojskowemu. Cezura czasowa określona została uwarunkowaniami wynikającymi z ustalenia i ostatecznego wytyczenia granicy północnej w 1957 r., kiedy Polska i Związek Radziecki podpisały układ o ustaleniu istniejącej polsko – radzieckiej granicy państwowej, przylegającej do Morza Bałtyckiego (5 marca 1957 r.). W artykule m.in. określono warunki polityczno-wojskowe, w jakich doszło do ukształtowania granicy północnej Polski, przeprowadzono ich ocenę operacyjną oraz określono miejsce obszaru północnego Polski w systemie bezpieczeństwa kraju. Na ten temat brakuje literatury przedmiotu. Najwięcej materiałów źródłowych znajduje się w Centralnym Archiwum Wojskowym i Archiwum Straży Granicznej w Kętrzynie. Polska Północna zawsze stanowiła ważny obszar operacyjny, natomiast jego słabość obronna, przy ówczesnym istniejącym układzie politycznym, była spotęgowana sąsiedztwem Związku Radzieckiego. Problem obrony granicy północnej był trudnym dylematem o powiększającym się, z upływem lat, stopniu trudności. Złożyło się na to wiele czynników, które uzewnętrzniły się w sposób najbardziej widoczny właśnie na płaszczyźnie problemów obronnych w tym obszarze.

This article focuses predominantly on analysing the role of the northern area of Poland in the security system of Poland following World War II. The separation of the area from the national defence system of the country resulted from the specific nature of incorporating a part of the former Eastern Prussia into Poland and its neighbourhood with the Soviet Union. In view of the Polish national administration, the area included the Olsztyn Voivodeship and part of the Gdansk Voivodeship east of the Vistula and the Bialystok Voivodeship bordering the Kaliningrad District. According to the military division of the country, the area was part of the Warsaw Military District and the Pomeranian Military District. The time frame was determined by the establishment and ultimate designation of the northern border in 1957, when Poland and the Soviet Union signed a treaty regarding the marking of the existing national border between Poland and the Soviet Union adhering to the Baltic Sea (5 March 1957). The article examines the political and military circumstances in which Poland’s northern border was determined, it assesses it operationally and determines the status of the northern area of Poland in the country’s security system. The subject has not been widely examined and literary sources are scarce. Most of the materials can be found in the Central Military Archives and the Border Guard Archives in Kętrzyn. Northern Poland has always been a key operational area, yet its defensive weakness, in the former political arrangement, was greatly affected by the proximity of the Soviet Union. The problem of defending Poland’s northern border was a dilemma that was increasingly growing in difficulty over the years. There were a large number of factors causing it, and it was in the sphere of defence that they manifested themselves most visibly.