Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Comparative study of phenol degradation with a wild-type and genetically modified P. vesicularis (pBR322). plasmid stability and fame profiling

Mrozik A., Swędzioł Ż., Miga S.

Environment Protection Engineering

|

2015

|

Vol. 41, nr 1

137--155

EN

It was evidenced that P. vesicularis is an efficient degrader of phenol but does not have a reporter system for monitoring bacterial survival in the environment. Therefore, P. vesicularis (pBR322) has been constructed. In this study we experimentally confirmed that introduction of plasmid pBR322 into P. vesicularis did not change its ability to degrade phenol in liquid media and after its inoculation into sterile soil. Moreover, it has been shown that plasmid pBR322 was stable in P. vesicularis during all experiments. Additionally, the pattern of fatty acid methyl esters for P. vesicularis (pBR322) looked similar to that of P. vesicularis under phenol exposure. Some fatty acids, especially branched and cyclopropane ones were sensitive markers of phenol utilization. These findings indicate that P. vesicularis (pBR322) due to the presence of plasmid could be used instead of P. vesicularis in bioaugmentation of phenol-contaminated areas.

2

Przydatność genetycznie modyfikowanych mikroorganizmów do bioremediacji zanieczyszczonych środowisk

Wasilkowski D., Swędzioł Ż, Mrozik A.

Chemik

|

2012

|

Vol. 66, nr 8

817-826

PL

Inżynieria genetyczna, będąca nowoczesną technologią, pozwala na projektowanie mikroorganizmów zdolnych do rozkładu określonego typu zanieczyszczeń. Konstruowanie GMMs na potrzeby bioremediacji jest możliwe dzięki poznaniu mechanizmów degradacji związków toksycznych, szlaków metabolicznych, enzymów katabolicznych oraz odpowiednich genów. Do detekcji i wizualizacji GMMs w środowisku służą różne metody molekularne: FISH, in situ PCR, DGGE, TGGE, T-RFLP, ARDRA oraz markery selekcyjne (lux, gfp, lacZ, xylE). W celu zminimalizowania ryzyka wynikającego z uwolnienia GMMs do środowiska stosowane są pewne bariery genetyczne. Mają one na celu ograniczenie przeżywalności rekombinantów oraz transferu genów do mikroorganizmów autochtonicznych. W artykule omówiono zasady projektowania GMMs oraz przedstawiono przykłady ich praktycznego wykorzystania w bioremediacji zanieczyszczonych środowisk.

EN

Genetic engineering is a modern technology, which Allowi to design microorganisms capable of degrading specific contaminants. The construction of GMMs for bioremediation purposes is possible because many degradative pathways, enzyme and their respective genes are known and biochemical reactions are well understood. For selection and identification of GMMs in the environment many molecular techniques were developed. They include FISH, in situ PCR, DGGE, TGGE, T-RFLP, ARDRA and marker genes (lux, gfp, lacZ, xylE). In order to reduce potential risk of the use of GMMs in the environment some genetic barriers were created. They limit survival of the recombinants and gene transfer into autochthonous microorganisms. In this review the construction and practical applications of GMMs in bioremediation studies are discussed.

3

Bioaugmentacja gleby skażonej fenolem z użyciem szczepu Pseudomonas vesicularis (pBR322)

Mrozik A., Swędzioł Ż.

Ekologia i Technika

|

2010

|

R. 18, nr 2

87-93

PL

Celem pracy było zbadanie rozkładu fenolu w dwóch glebach (L1 i L2), różniących się zawartością materii organicznej, poddanych bioaugmentacji z użyciem szczepu Pseudomonas vesicularis (pBR322). Przeprowadzone obserwacje biodegradacyjne wykazały, że w poddanej bioaugmentacji glebie leśnej (L1) zawierającej 34,68% materii organicznej, rozkład fenolu w stężeniu 1,7 mg g-1 gleby zachodził w ciągu 8 dni, natomiast w piaszczystej glebie leśnej (L2) o niskiej zawartości materii organicznej (2,03%) w ciągu 12 dni. Jednocześnie stwierdzono, że P. vesicularis (pBR322) oraz bakterie heterotroficzne lepiej przeżywały w skażonej fenolem glebie L1 niż w L2. W 8 dniu inkubacji w glebie L1 oznaczono około 80% wprowadzonej liczby komórek zarówno P. vesicularis (pBR322) jak i początkowej liczby bakterii hetero-troficznych, natomiast w glebie L2 w 12 dniu było to odpowiednio 66% i 75%. Potwierdzono także stabilność wprowadzonego do inokulowanych komórek P. vesicularis plazmidu pBR322 w trakcie badań biodegradacyjnych.

EN

The aim of this study was to investigate phenol degradation in two soils (LI and L2) varying in organie matter content and bioaugmented using Pseudomonas vesicularis (pBR322) strain. The biodegradation experiments showed that phenol was degraded in bioaugmented forest soil (LI) containing the high amount of organic matter (34.68%) within 8 days, whereas in sandy forest soil (L2) with low organic matter content (2.03%) - within 12 days. Moreover, it was found that in phenol-contaminated LI soil, introduced P. vesicularis (pBR322) cells and heterotrophic bacteria survived better than in L2 soil. On day 8 about 80% of inoculated cells as well as the initial number of heterotrophic bacteria was determined in phenol contaminated LI soil, whereas in L2 soil on day 12 about 66% and 75%, respectively. It was also confirmed that plasmid pBR322 in P. vesicularis cells was stable during whole experimental period.