Faced with the challenges of sustainable groundwater resource management in the arid zone, the identification of reserves and their monitoring have become vital. This paper aims to identify the Turonian aquifer in the Cretaceous Béchar basin, and calculate its transmissivity, permeability and storage coefficient, as well as its evolution over time. This Turonian aquifer is characterized by marine limestones (gentle dip shelters 45° to the North and 5° to 10° to the South). Pumping tests revealed a transmissivity T of 10–4 to 10–2 m2·s–1, a permeability K of 10–6 to 10–4 m·s–1 and a storage coefficient S of approximately 10–3. Two piezometric campaigns, carried out between (1976–2018), show a converging and constant flow direction from the North–East to the South–West and from the North–West to the South–East towards the outlet of the basin. Decreased values were observed in the North and South–West borders due to isopiezometric lines. However, this water table is not in a stationary state, it shows seasonal and interannual fluctuations in relation to the variable rainfall and the exploitation rate. In terms of facies, the projection of the two hydrochemical campaigns, during 1976 and 2018 on the Piper diagram, did not show any significant evolution, they are concentrated in the chlorinated and sulphated calcium and magnesium facies.
This paper presents the groundwater modelling of Beni Abbes palm grove in Southwest Algeria. Beni Abbes oasis alluvial aquifer is part of the Saoura Valley aquifer system, including a loose slick contained in a Quaternary alluvial embankment that fills the Beni Abbes basin. To address local needs, industry and agriculture, groundwater has been intensively exploited in recent years. Groundwater of the Beni Abbes oasis in the Saoura Valley oasis chain, is composed of a complex system, whose layer of alluvial terraces ensures a vital role for a 40-hectare palm grove. Due to its architectural position in the local aquifer system, the alluvial aquifer is mainly fed by the Great Western Erg and sometimes by the Saoura River floods. Based on the hydrogeological, hydrochemical characterisation and hydrodynamic modelling of the alluvial aquifer system of the Beni Abbes oasis, the mathematical model of finite difference and finite difference at steady state leads to the estimation of the hydrodynamic parameters of the aquifer and the evaluation of the complete water balance. The main results of this study provide a better understanding of the geometry and functioning of this aquifer currently in a state of concern. Furthermore, it is necessary to undertake integrated water resource management in this oasis in order to ensure sustainable development.
PL
W pracy przedstawiono modelowanie wód podziemnych w gaju palmowym Beni Abbes w południowozachodniej Algierii. Aluwialny poziom wodonośny oazy Beni Abbes jest częścią systemu wód podziemnych doliny rzeki Saoura, łącznie z wodami zawartymi w czwartorzędowym aluwialnym obwałowaniu, które wypełnia basen Beni Abbes. Wody te w ostatnich latach były intensywnie eksploatowane, aby zaspokoić potrzeby ludności, przemysłu i rolnictwa. Wody gruntowe oazy Beni Abbes, jednego z elementów łańcucha oaz doliny Saoury, stanowią złożony system, którego warstwa aluwialnych tarasów spełnia kluczową rolę dla utrzymania 40-hektarowego gaju palmowego. Z powodu swojego usytuowania w lokalnym systemie poziomów wodonośnych poziom aluwialny jest zasilany z Wielkiej Pustyni Zachodniej, a czasami także przez wylewy rzeki Saoura. Wykorzystując dane hydrogeologiczne i hydrochemiczne, zbudowano model aluwialnego poziomu wodonośnego oazy Beni Abbes, który umożliwił ustalenie parametrów hydrodynamicznych poziomu i ocenę całkowitego bilansu wodnego. Wyniki tych badań pozwalają lepiej zrozumieć geometrię i funkcjonowanie poziomu wodonośnego, będącego obecnie w stanie zagrożenia. Niezbędne jest zorganizowanie zintegrowanego zarządzania zasobami wodnymi oazy, aby zapewnić jej zrównoważony rozwój.
The article analyses the water quality of the Lower Cretaceous aquifer in the Beni-Ounif syncline. To this end, 42 samples were taken for physico-chemical analysis and 28 for microbiological analysis in March, May and October 2017 from 14 sampling points. The results of physico-chemical analysis were processed by multi-variety statistical analysis methods: principal component analysis (PCA) and hierarchical cluster analysis (HCA) coupled to hydro chemical methods: Piper diagram. The PCA allowed us to explore the connections between physico-chemical parameters and similarities between samples and to identify the most appropriate physico-chemical elements to describe water quality. The HCA allowed us to classify the sampling points according to the similarity between them and thus reduce them for the next follow-up analysis. Waters of the syncline are characterized by medium to low mineralization (320 < EC < 7600 μS∙cm–1 and 200 < RS < 4020 mg∙dm–3) and hardness of between 22 and 123°f. Only 19% of the samples show NO3 concentrations exceeding the Algerian standards. Microbiologically, the study reports the presence of bacteria: coliforms (<8 CFU∙0.1 dm–3), Streptococcus D (<1100 CFU∙0.1 dm–3), Clostridium sulphito-reducer of vegetative form (<90 CFU∙0.02 dm–3) and sporulate (<4 CFU∙0.02 dm–3), total aerobic mesophilic flora at 22°C (<462 CFU∙0.001 dm–3) and at 37°C (<403 CFU∙0.001 dm–3). It must be noted that no presence of thermo-tolerant coliforms is observed.
PL
W artykule przedstawiono wyniki analizy jakości wody z poziomu wodonośnego dolnej kredy w synklinie Beni-Ounif. W tym celu pobrano 42 próbki wody do analiz fizycznych i chemicznych oraz 28 próbek do analiz mikrobiologicznych z 14 stanowisk w marcu, maju i październiku 2017 r. Wyniki analiz fizycznych i chemicznych przetworzono za pomocą wieloczynnikowych metod statystycznych: analizy czynników głównych (PCA) i hierarchicznej analizy skupień (HCA) połączonej z metodami hydrochemicznymi, z diagramem Pipera. Analiza PCA umożliwiła zbadanie powiązań między parametrami fizycznymi i chemicznymi oraz podobieństwa między próbkami, a także identyfikację parametrów najbardziej odpowiednich do opisu jakości wody. Wykorzystując HCA, sklasyfikowano stanowiska według ich wzajemnego podobieństwa oraz zredukowano ich liczbę do przyszłych analiz. Wody synkliny charakteryzowały się małą do średniej mineralizacją (320 < EC < 7600 μS∙cm–1 i 200 < RS < 4020 mg∙dm–3) i twardością między 22 i 123°f. Tylko 19% próbek wykazywało stężenie azotanów przekraczające algierskie normy. W badanych wodach stwierdzono obecność bakterii z grupy Coli (<8 jtk∙(0,1 dm3)–1), Streptococcus D (<1100 jtk∙(0,1 dm3)–1), wegetatywnych form (<90 jtk∙(0,02 dm3)–1) i przetrwalników (<4 jtk∙(0,02 dm3)–1) Clostridium oraz całkowitej mezofilnej flory aerobowej w temperaturze 22°C (<462 jtk∙(0,001 dm3)–1) i 37°C (<403 jtk∙(0,001 dm3)–1). Należy dodać, że nie stwierdzono obecności termoodpornych bakterii z grupy Coli.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.