Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Zmiany w wątrobie w przebiegu ciąży

Pedrycz A., Zając A., Ciechan A., Lonc G., Zając G., Siermontowski P., Orłowski M.

Polish Hyperbaric Research

|

2014

|

nr 3(48)

81--92

PL

Wątroba jest największym, nieparzystym narządem jamy brzusznej i jednocześnie największym gruczołem ludzkiego organizmu. Ciąża jest stanem, który wprowadza w organizmie matki wiele zmian adaptacyjnych, umożliwiających prawidłowy rozwój płodu. Celem niniejszej pracy było zebranie i przedstawianie, na podstawie dostępnej literatury informacji na temat wątroby matki, podczas fizjologicznej ciąży. Wymiary i budowa histologiczna wątroby w czasie ciąży nie ulegają zmianie, natomiast ciąża może wywoływać zmiany obserwowane w schorzeniach wątroby. Ciąża może wpływać na produkcję i wydalanie kwasów żółciowych, a z uwagi na wysoki poziom estrogenów, może dochodzić do niewielkiego zastoju żółci. W czasie ciąży wzrasta także poziom białek produkowanych przez wątrobę.

EN

The liver is the largest unpaired organ in the abdominal cavity and at the same time the largest gland in the human body. Pregnancy is a condition related with the implementation of numerous adaptive changes in the mother's organism which enable proper development of the foetus. The objective of the study was to collect and present on the basis of available literature, information on changes in the mother's liver in the course of physiological pregnancy. The liver's dimensions and histological structure remain unchanged during pregnancy, yet pregnancy may induce changes similar to those observed in various liver conditions. Pregnancy may influence the production and extraction of bile acids, and, due to high oestrogen levels, lead to mild cholestasis. Also, during the course of pregnancy, there is an observable increase in the level of proteins produced by the liver.

2

Nitric oxide (NO) : a universal regulator of an organism’s vital processes at the cellular level

Pedrycz A., Siermontowski P., Ciechan A., Orłowski M., Zając G.

Polish Hyperbaric Research

|

2013

|

nr 2(43)

93--103

EN

At the present time, seven types of nitrogen oxide have been discovered and defined: Nitrogen oxide (I) (N2O) – nitrous oxide, also known as a laughing gas, Nitric oxide (II) (NO) – nitrogen monoxide, Nitrogen oxide (III) (N2O3), Nitrogen oxide (IV) (NO2) – nitrogen dioxide which may produce a dimer – N2O4 – dinitrogen tetroxide, Nitrogen oxide (V) (N2O5) – dinitrogen pentoxide, Nitrogen oxide (VI) (NO3) nitrogen trioxide – nitrate radical of a strong oxidizing effect, Nitrogen oxide (VII) (N2O6) – dinitrogen hexoxide – an unstable compound with a peroxide bond O2N-O-ONO2. Of the above compounds the one that is of the greatest significance from the point of view of medicine is nitric oxide (NO), hence it is the main focus of this work.

PL

Do chwili obecnej odkryto i opisano 7 tlenków azotu: Tlenek azotu (I) (N2O)- podtlenek azotu, tlenek di azotu, inaczej zwany gazem rozweselającym, Tlenek azotu (II) (NO) - monotlenek azotu, Tlenek azotu (III) (N2O3), Tlenek azotu IV (NO2) - dwutlenek azotu, który może tworzyć dimer- N2O 4 - czterotlenek azotu, Tlenek azotu (V) (N2O5) pięciotlenek di azotu, Tlenek azotu (VI) (NO3) trójtlenek azotu- rodnik azotanowy o silnym działaniu utleniającym, Tlenek azotu (VII) (N2O6)- sześciotlenek azotu - nietrwały związek z wiązaniem nadtlenkowym O2N-O-O-NO2. W medycynie największe znaczenie ma monotlenek azotu (NO) i jemu poświęcona jest niniejsza praca.

3

Morfometryczne badania zwłóknienia mięśnia sercowego po leczonym i nieleczonym doświadczalnym urazie ciśnieniowym płuc

Siermontowski P., Jędrzejczyk J., Pedrycz-Wieczorska A., Koktysz R., Ciechan A.

Polish Hyperbaric Research

|

2011

|

nr 1(34)

45-54

PL

Warunkiem powstania urazu ciśnieniowego płuc jest zatrzymanie powietrza w płucach lub wtłaczanie go do dróg oddechowych pod zwiększonym ciśnieniem, czy też w objętości przekraczającej ich pojemność. Dochodzi do rozrywania miąższu płucnego i przedostania się powietrza zarówno do jamy opłucnowej, i/lub do światła rozrywanych naczyń krwionośnych w przegrodach międzypęcherzykowych. Pozostawia to trwałe następstwa w miąższu płucnym. Celem podjętych badań było zbadanie wpływu przebytego jednokrotnego urazu ciśnieniowego płuc na mięsień sercowy, a konkretnie na nasilenie włóknienia i bliznowacenia, oraz stwierdzenie, czy zastosowanie leczenia hiperbarią ma znaczenie dla nasilenia zmian. Do badań użyto serc 39-u królików. U zwierząt grupy doświadczalnej w komorze ciśnieniowej wykonywano uraz ciśnieniowy płuc. Połowę zwierząt tej grupy leczono następnie hiperbarią powietrzną. Grupę porównawczą stanowiły zwierzęta, których nie poddawano żadnym zabiegom, natomiast grupę kontrolną zabiegu zwierzęta, którym podczas symulowanego nurkowania nie wykonywano urazu ciśnieniowego. Wszystkie zwierzęta po doświadczeniu obserwowano przez cztery tygodnie a następnie uśmiercono. Podczas autopsji pobierano między innymi całe serca, które utrwalano. Skrawki tkankowe (po 3 przekroje różnych poziomów serca) sporządzono metodą parafinową i wybarwiono hematoksyliną – eozyną, oraz metodą van Giesona dla wyróżnienia włókien tkanki łącznej. Morfometryczne badania ilościowe przeprowadzono z użyciem 121-o polowej siatki Hauga. Badano liczbę trafień skrzyżowań linii siatki we włókna mięśniowe, tkankę łączną i inne struktury. Wyniki pomiarów poddano analizie statystycznej z użyciem testu Manna – Whitney`a. Wnioski: 1. Stwierdzono statystycznie znamienny wzrost ilości tkanki włóknistej w sercu w grupach doświadczalnych. 2. Stwierdzono, że zastosowanie leczenia hiperbarycznego zmniejsza nasilenie zmian w sercu.

EN

The condition of pulmonary barotrauma's genesis is: air arrest in lungs, impaction of air in high pressure into airways more than lungs capacity. The result is disruption of lungs parenchyma and penetration of air into pleural cavity and into lumen of vessels. It leaves persistent changes in parenchyma of lungs. The aim of the study was an assessment of microscopic indices of changes produced by pulmonary barotrauma (PB) in the heart and examination of the effect of treatment with air hyperbarism on myocardium. Material and methods: The studies were carried out in 39 rabbits of either sex. PB was produced in a specially constructed high-pressure chamber for small animals, through creation of hyperpressure of about 200 kP which corresponded to submersion depth of about 20m. The rabbits were killed after three weeks of follow up (group D). In group L animals were treated with air hyperbarism (recompression and therapeutic decompression) directly after PB. Then a part of the animals (group L) were observed for three weeks too. After routine fixation four cross-sections of the whole heart were performed. In histological sections prepared by paraffin method in each cross-section of the whole heart microstereological examinations were performed. In these examinations the number of transsection points was counted with Haug gird lines (121-point grid) in each cross-section free walls and interventriculary septum of the heart. In the comparison with the data from which medians were calculated, the Mann-Whitney test was used. Conclusions 1. The statistically significant increase of amount connective tissue in the rabbit's heart from experimental group was observed. 2. The hyperbaric treatment decreases intensity of cardiac fibrosis.