Z prowadzonej obecnie na wielu płaszczyznach dyskusji na temat pojazdów autonomicznych wyłaniają się dwa scenariusze ich wprowadzania do miejskich systemów transportowych: 1) automatyzacja i inne usprawnienia obecnych samochodów osobowych 2) tworzenie sieci pojazdów tzw. mobilności współdzielonej. W artykule omówiono wybrane zagadnienia planistyczno-organizacyjne dotyczące tych scenariuszy oraz przeanalizowano ich wpływ na kluczowe elementy polityki zrównoważonego rozwoju transportu. Na podstawie analizy wykazano, iż automatyzacja ruchu drogowego może znacząco usprawnić mobilność na terenach miejskich, jednocześnie realizując liczne cele strategii zrównoważonego rozwoju. Stwierdzono jednak także, iż niesie za sobą także pewne zagrożenia, które można jednak zniwelować za pomocą szerokiej koordynacji działań organizacyjnych i odpowiedniego, wielowymiarowego przygotowania systemów transportowych do nowej technologii.
EN
The ongoing multi-dimensional debate on autonomous vehicles revolves around two scenarios describing their operating scheme within the urban transportation systems: 1) enhanced personal cars 2) demand-response shared mobility networks. This paper covers selected organizational and planning aspects of these scenarios and evaluates their potential impacts on the crucial elements of the sustainable transportation agenda. The analysis indicates that traffic automation could address many of the sustainability goals; however, it also reveals several possible threats to the policy, which could be avoided with an appropriate coordination of planning efforts, implementation of certain regulations, and adequate adaptation of transportation systems to the new technology. The paper concludes with several recommendations for further research and possible policy developments.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.