Jedną z technologii unieszkodliwiania odpadów komunalnych jest ich składowanie, określone w załączniku 6 do Ustawy z 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (tekst jednolity DzU z 2007 r. nr 39, poz. 251) jako proces D5 - składowanie na składowiskach odpadów niebezpiecznych lub innych niż niebezpieczne. Z technologicznego punktu widzenia jest to deponowanie w celu ograniczenia oddziaływania odpadów na środowisko naturalne i człowieka.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
The aim of this preliminary study was to investigate whether artificial aggregates produced from mining wastes geopolymeric binder would be suitable to be used as alternative materials for wastewater treatment processes. Waste geopolymeric artificial aggregates (WGA) with different atomic ratios of mining waste mud/Na2SiO (4 to 5) and Na2SiO/NaOH (1.25 to 5) were produced using curing temperatures of 20°C and 130°C and its structural stability and pH variation after immersion in water was observed for 3 months. Results showed that WGA with mud/Na2SiO and Na2SiO/NaOH of 5 and 4, respectively, cured at 20°C presented good stability in water and pH decreased from 10 to 7 in 24 days. Compressive strength was determined in additional samples cured at 20°C and 80°C in dry conditions, for 13 curing ages and 15 water immersion periods (up to 14 weeks). Results of this second stage showed that increasing temperature to 80°C accelerated compressive strength gain but only during the first 3 weeks (up to 15.4MPa). After 24 h in water compressive strength decreased to half of the initial values determined in dry conditions for all samples and, therefore, the increase of temperature did not bring benefits to WGA strength in water. Regardless of curing temperature and dry curing age comprehensive strength stabilizes between 1 MPa and 2 MPa after 4 weeks of immersion in water, which are values that makes WGA suitable to be used as bed material for wastewater treatment processes.
PL
W artykule przedstawiono wyniki wstępnej analizy, której celem było zbadanie możliwości zastosowania w oczyszczaniu ścieków sztucznego kruszywa wytwarzanego w procesie geopolimeryzacji z odpadów górniczych (WGA). Badano geopolimery mułu kopalnianego z krzemianem sodu z dodatkiem wodorotlenku sodu wytwarzane w temperaturze 20°C i 130°C pod kątem zmian strukturalnych i pH po zanurzeniu w wodzie w okresie 3 miesięcy. Wyniki wykazały, że badane WGA otrzymane w temperaturze 20°C posiadają dobrą stabilność w wodzie a pH obniżyło się z 10 do 7 w czasie 24 dni.Wykonano dodatkowe badania wytrzymałości na ściskanie dla próbek geopolimerów uzyskanych w temperaturach 20°C i 80°C w suchych warunkach i po zanurzeniu w wodzie w okresie nie przekraczającym14 tygodni.Wyniki pokazały, że podniesienie temperatury procesu do 80°C powoduje wzrost wytrzymałość na ściskanie do 15.4 MPa ale tylko podczas pierwszych trzech tygodni. Po 24 godzinach od zanurzenia w wodzie wytrzymałość na ściskanie we wszystkich próbkach spadła do połowy wartości początkowej ustalonej w suchych warunkach.Wzwiązku z tym podniesienie tempetatury procesu do 80°C nie poprawiło wytrzymałości WGA w wodzie. Niezależnie od zastosowanej temperatury procesu i czsu twardnięcia wytrzymałość na ściskanie stabilizowała się w granicach od 1 do 2 MPa po 4 tygodniach zanurzenia w wodzie co sprawia, że WGA nadają się do zastosowania jako materiał złoża do procesów oczyszczania ścieków.
Wiejskie miejscowości w Portugalii, w porównaniu do miast, prezentują niski poziom infrastruktury do oczyszczania ścieków. Z tego względu szczególnie istotne jest zastosowanie rozwiązań technicznie i ekonomicznie uzasadnionych, takich jak systemy hydrofitowe. Obiekty te umożliwiają osiągnięcie jakości oczyszczonych ścieków zgodnych z Ramową Dyrektywą Wodną - 2000/60/EEC a także z Dyrektywą - 91/271/EEC. Wśród krajów basenu Morza Śródziemnego jedynie Francja i Włochy posiadają wytyczne do projektowania systemów hydrofitowych. Duża część takich systemów projektowana była według doświadczeń krajów o umiarkowanym klimacie. Z tego względu w dalszym ciągu istnieje potrzeba sformułowania wytycznych dla krajów ciepłego klimatu. W literaturze jest brak dostatecznych informacji odnośnie zachowania i efektywności systemów hydrofitowych w Portugalii. Z opublikowanych dotychczas danych wynika, że systemy te osiągały wysokie efektywności usuwania substancji organicznej, natomiast niższe w odniesieniu do związków biogennych. Celem pracy była ocena funkcjonowania systemu hydrofitowego z podpowierzchniowym przepływem wody (SSHF) usytuowanego w miejscowości Capinha w Portugalii, głównie pod względem usuwania substancji organicznej oraz związków azotu. Podczas czteromiesięcznego monitoringu obiekt wykazał nieregularność w usuwaniu zawiesiny ogólnej oraz substancji organicznej, wyrażonej w formie ChZT. Efektywności usuwania były mniejsze w porównaniu do wyników publikowanych wcześniej ale ładunek usuwanych zanieczyszczeń z powierzchni jednostkowej był zbliżony. Średnie stężenie substancji organicznej wyrażonej w formie ChZT na odpływie a także średnie stężenie zawiesiny ogólnych przekroczyło wartości podane w Ramowej Dyrektywie Wodnej. Przekroczenie wartości może wyjaśniać zjawisko kolmatacji, które miało miejsce na analizowanym obiekcie. Zaobserwowano także proporcjonalną zależność szybkości usuwanych zanieczyszczeń do ładunku zanieczyszczeń dopływających do systemu. Szybkość usuwania zanieczyszczeń organicznych z powierzchni wynosiła 28 g ChZT/m2źd, chociaż powierzchnia efektywna wydaje się zbyt mała by osiągnąć zadowalającą efektywność usuwania zanieczyszczeń organicznych. W odniesieniu do usuwania azotu (Nog, N-NO3, N-NH4), uzyskano wysoką efektywność wynoszącą 70% oraz średnią szybkość procesu nitryfikacji na poziomie 1,8 g N-NH4/m2źd. Są to wartości znacznie wyższe niż wartość prezentowane w międzynarodowych publikacjach (średnie wartości wynoszą odpowiednio: efektywność - 40÷50% i szybkość procesu nitryfikacji - 0,4 g N-NH4/m2źd). Zaobserwowano również różnice w funkcjonowaniu systemu między okresem wiosennym (kwiecień, maj) a letnim (czerwiec, lipiec), co wynika przede wszystkim ze znacznych różnic między średnią temperaturą powietrza. Zarówno szybkość usuwania zanieczyszczeń, jak i efektywność usuwania były wyższe w okresie letnim, głównie w odniesieniu do związków azotu
Laboratory tests were carried out to assess the influence of flow velocity on the performance of a downflow biofilter treating a domestic wastewater with low concentration of organic carbon. Flow velocities ranged from 0.26 to 0.65 m h-1, corresponding to hydraulic retention times from 19.5 to 48.6 minutes, and the incoming organic load ranged from 41.5 to 47.0 g C m-3 h-1. The performance of the biofilter, filled with puzzolane grains, was analysed in terms of total organic carbon (TOC) removal and total suspended solids (TSS) removal. The effect of varying flow velocity on biofilter performance was analysed taking into account the hydrodynamic characteristics observed in two media sections (TM - P1 and TM - P2) and for the total media depth. The highest TOC removal efficiency was observed for the lower velocity reaching 40.2% of the total incoming organic load. For velocities between 0.39 and 0.65 m h-1 the total organic load removal rate (rv C) was stable with values ranging from 26.3 to 33.6 g C m-3 h-1 corresponding to TOC removal efficiencies from 28.6 to 37.8%. In the upper filter section (TM - P1) a higher removal of organic carbon (deltaC) and TSS (deltaTSS) was observed, which seemed to be related to the occurrence of large dispersion conditions and the likely presence of completely mixed regime. The TSS removal was stable within the range of applied flow rates and seemed to not be influenced by the flow velocity. However, to maintain a good performance the biofilter should be washed every five days of the operating period. The results showed that this type of device would be very useful to reduce the residual organic and solid loads present in secondary treated domestic wastewaters minimizing environmental impacts on receiving waters. The final effluent characteristic indicated that in can be used for some reuse purposes. These last conclusions make admit thas this type of biofilter may be used as a useful tool to help water resources authorities to fulfil some objectives defined by the European Water Directive (Directive 2000/60/EC).
PL
Aby ocenić wpływ prędkości przepływu na wyniki pracy nisko obciążonego biofiltru spływowego, oczyszczającego ścieki domowe o niskim stężeniu węgla organicznego przeprowadzono badania laboratoryjne. Prędkości przepływu były w przedziale od 0,26 do 0,65 mh-1, co odpowiada hydraulicznym czasom zatrzymania od 19,5 do 48,6 minut, a ładunek organiczny był w przedziale od 41,5 do 47,0 gCm-3h-1. Wyniki pracy biofiltru napełnionego ziarnami pucolanowymi, były analizowane pod względem usuwania całkowitego węgla
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.