Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

2 Polimery

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Epoxy composites filled with boron nitride and aluminum nitride for improved thermal conductivity

Hutchinson J. M., Román F., Cortés P., Calventus Y.

Polimery

2017

T. 62, nr 7-8

560--566

Epoxy composites containing boron nitride (BN) or aluminum nitride (AlN or Al2N3) particles have been studied with a view to obtaining increased thermal conductivity. The effect of these fillers on the cure reaction has been investigated by differential scanning calorimetry (DSC) for two systems, epoxy-diamine and epoxy-thiol, and for volume fractions up to about 35 % of these filler particles. For the epoxy-diamine system, the glass transition temperature of the fully cured system, the heat of reaction, and the temperature at which the peak heat flow occurs were all independent of the cure conditions, filler type and content. In contrast, the epoxy-thiol system shows a systematic effect of filler on the peak temperature for both fillers: there is an initial acceleration of the reaction, which diminishes with increasing content, and the reaction is even significantly retarded at high contents for BN. This is interpreted in terms of an improved interface between epoxy matrix and particles, with a consequent enhancement of the thermal conductivity of the epoxy-thiol composites.

Otrzymywano kompozyty epoksydowe napełnione cząstkami azotku boru (BN) lub azotku aluminium (Al2N3, AlN) o polepszonej przewodności cieplnej. Metodą różnicowej kalorymetrii skaningowej (DSC) oceniano wpływ dodatku (do 35 % obj.) napełniacza na przebieg reakcji sieciowania za pomocą systemu zawierającego epoksy-diaminę lub epoksy-tiol. W wypadku sieciowania systemem z udziałem epoksy-diaminy temperatura zeszklenia w pełni utwardzonego układu, ciepło reakcji i temperatura odpowiadająca maksimum przepływu ciepła były niezależne od warunków utwardzania, rodzaju i zawartości napełniacza. W wypadku użycia systemu z udziałem epoksy-tiolu zaobserwowano systematyczny wpływ dodatku obu rodzajów napełniacza na temperaturę maksimum przepływu ciepła. Początkowo następowało przyspieszenie reakcji sieciowania, której szybkość zmniejszała się wraz ze wzrostem zawartości napełniacza, a w wypadku dużego udziału cząstek BN reakcja spektakularnie spowalniała. Zjawisko to można interpretować zmniejszoną odległością (poprawą oddziaływań) między cząstkami matrycy epoksydowej i napełniacza, a w konsekwencji polepszoną przewodnością cieplną kompozytów epoksy-tiolowych.

Comparative results between three protocols for achieving highly exfoliated epoxy-clay nanocomposites

Hutchinson J. M., Shiravand F., Calventus Y., Ferrando F.

Polimery

2014

T. 59, nr 9

636--642

Three different methods of fabricating polymer layered silicate (PLS) nanocomposites based upon a tri-functional epoxy resin are compared in respect of the nanostructure and impact energy of the cured nanocomposites. The three methods are designed to maximise the amount of intra-gallery reaction that takes place during cure, and this paper examines separately the effects of: (i) increasing the isothermal cure temperature; (ii) preconditioning the resin/clay mixture; and (iii) incorporating an initiator of homopolymerisation within the clay galleries. It is shown that each of these methods increases the degree of exfoliation in the cured nanocomposite, and that this improved nanostructure correlates also with an increase in the impact energy.

Trzema różnymi metodami wytwarzano nanokompozyty na bazie trójfunkcyjnej żywicy epoksydowej napełnianej warstwowymi glinokrzemianami (PLS). Analizowano ich strukturę i wytrzymałość na uderzenie. Porównano efekt uzyskiwany na drodze: (i) zwiększania temperatury izotermicznej reakcji sieciowania żywicy, (ii) wstępnego kondycjonowania sporządzonej mieszaniny żywicy z glinokrzemianem i (iii) prowadzenia reakcji w obecności inicjatora homopolimeryzacji. Wykazano, że każda z ww. metod prowadzi do wzrostu stopnia eksfoliacji usieciowanych nanokompozytów, a zmiany w strukturze znajdują potwierdzenie w zwiększeniu ich udarności.