Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Powiadomienia systemowe

Sesja wygasła!
Sesja wygasła!
Sesja wygasła!

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

"Dom polski" według Jana Koszczyca Witkiewicza

Leśniakowska M.

Kwartalnik Architektury i Urbanistyki

2006

T. 51, z. 1-4

14-35

Konferencja ta odbywa się pod hasłem "dom polski", a na "ojca duchowego" wybrano Jana Koszczyca Witkiewicza, co wydaje się naturalne zważywszy, jak ważną rolę odegrał ten architekt w Kazimierzu Dolnym. Ale tytułowy "dom polski" daje do myślenia. To bez wątpienia przejaw pojawiających się znowu, u progu XXI wieku, refleksji nad architekturą pojmowaną w kategoriach "narodowych". Wydawałoby się, że jest to problem już zamknięty, nawet - można powiedzieć - definitywnie, skoro dwanaście lat temu na XXVIII Międzynarodowej Konferencji Historyków Sztuki w Berlinie wprost zadekretowano, że "sztuka narodowa jest fikcją". Historyk sztuki ostatecznie godzi się (a przynajmniej powinien) z faktem, że nie ma takich obiektywnych cech, które świadczyłyby o "polskości" sztuki czy architektury, a ustaleń takich nie przyniosły ani polihistoryczne badania w XIX wieku, ani różne projekty "stylów narodowych" w początkach XX wieku, ani katalogi cech "rodzimości" w socrealizmie, tworzone przez potężny aparat instytucjonalny. Czy temat tej konferencji nie jest więc formułą "po sezonie"? Jeszcze jednym - którym to już? - przejawem idealistycznej wiary w to, że możliwe jest odtworzenie desygnatu pojęcia architektura polska czy "dom polski"? Spór o to, zaczęty w XIX wieku, rozniecony w XX i zdegradowany w jego drugiej połowie, powraca więc dzisiaj, w początkach XXI wieku, jako kolejna odsłona starego dyskursu i nowa redakcja znanej kulturowej figury sztuki narodowej, rozważanej teraz - i tak rozumiem intencje organizatorów naszego spotkania - w kontekście zjednoczonej Europy i konsekwencji, jakie stąd wynikają. Osoba architekta Jana Koszczyca Witkiewicza jest dobrym punktem wyjścia dla tych pytań. Chyba w żadnej innej twórczości polskiego architekta nie rysują się one tak wyraziście, ujawniając utopijność tzw. "narodowych" programów, w tym także badań historycznych, w obrębie których sfunkcjonalizowanie polityczne i/lub nacjonalistyczne łączy się ze znanymi we współczesnej humanistyce procedurami tzw. "złego" zarządzania tradycją w celu jej kontrolowania.

This conference is held with the motto of the "Polish house", and Jan Koszczyc Witkiewicz has been selected as its "spiritual father", which is only understandable in view of the important role of that architect for Kazimierz Dolny. However, the "Polish house" mentioned in the title gives some food for thought. It would seem that this problem is already solved; one might even say that solved definitively, since twelve years ago at the XXVIII International Congress of the History of Art in Berlin it was straightforward decreed that national art is a fiction. An art historian might in the end agree (or at least should agree) with the fact that there exist no objective features which would prove the "Polish nature" of art of architecture. Beyond any doubt this is a sign of reflections on the architecture perceived in "national" categories, reappearing at the threshold of the 21st century as yet another version of the old discourse and a new edition of the well-known cultural figure of national art, now discussed in the context of united Europe.