Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Agenturalna łączność radiowa w strukturach wywiadu operacyjnego Armii Czerwonej w końcowym okresie II wojny światowej /1944 -1945/ Część II. Korespondenci węzłów łączności wywiadu operacyjnego

Nogaj A.

Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych im. gen. T. Kościuszki

|

2014

|

Nr 3

112--136

PL

W części pierwszej opracowania, opublikowanej w poprzednim numerze Zeszytów Naukowych, omówiono organizację oddziału wywiadowczego sztabu frontu oraz wydziału wywiadowczego sztabu partyzanckiego. Na tym tle przedstawiono organizacje oraz wyposażenie węzłów łączności tych organizacji. Kontynuując podjęty temat, w części II opracowania autor omawia szkolenie radiotelegrafistów radiostacji wywiadowczych, organizację agenturalnej łączności radiowej oraz system szyfrowania meldunków. Prezentuje także najpopularniejszą w strukturach radzieckiego wywiadu radiostację wywiadowczą „Siewier”. W części końcowej podjęto także próbę oceny agenturalnej łączności radiowej, funkcjonującej w strukturach wywiadu operacyjnego Armii Czerwonej w końcowym okresie wojny, dokonując oceny poprzez pryzmat współczesnych doświadczeń i możliwości.

EN

The first part of the paper presents the organization of the intelligence division of the front staff and partisan staff. With those structures as background, the author describes the organization and equipment of their communication nodes. As the continuation of the subject, this paper analyzes the training of radio station telegraphists, the organization of the radio communication of agents and the system of report ciphering. In addition, the most popular Soviet intelligence radiostation “Siewier” is presented. In the final part of the paper, the author attempts to evaluate the radio communication of agents, functioning in the operational intelligence structures of the Red Army in the final years of World War II in the context of modern experience and capabilities.

2

Agenturalna łączność radiowa w strukturach wywiadu operacyjnego Armii Czerwonej w końcowym okresie II wojny światowej /1944 -1945/. Część I: Organizacja węzłów łączności wywiadu operacyjnego

Nogaj A.

Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych im. gen. T. Kościuszki

|

2014

|

Nr 2

45--69

PL

W opracowaniu, autor prezentuję organizację łączności radiowej, wykorzystywanej przez oddziały wywiadowcze sztabów frontów Armii Czerwonej oraz sztaby partyzanckie, w końcowym okresie II wojny światowej. W części pierwszej opracowania, tytułem wprowadzenia, autor omawia zarys organizacji radzieckich frontów oraz organizację oddziałów wywiadowczych sztabów frontów, a także wydziałów wywiadowczych sztabów partyzanckich. W części zasadniczej artykułu zaprezentował strukturę organizacyjną węzłów łączności organów wywiadowczych, ich wyposażenie oraz charakterystykę sprzętu łączności. Bazę źródłową opracowania stanowią materiały archiwalne Oddziału Wywiadowczego Sztabu Głównego Wojska Polskiego, jak również materiały Polskiego Sztabu Partyzanckiego oraz powstałej w wyniku jego przekształcenia Bazy Materiałowo-Technicznego Zaopatrzenia przy Naczelnym Dowódcy WP dla Oddziałów na Tyłach Wroga, a także literatura historyczna i relacje. Z uwagi na fakt, że wymienione instytucje organizowane były według etatów, regulaminów i instrukcji Sztabu Generalnego Armii Czerwonej, autor przyjął, że organizacja oddziałów wywiadowczych, jak również Węzłów Łączności wywiadu operacyjnego we wszystkich sztabach frontów Armii Czerwonej oraz sztabach partyzanckich w okresie od lata 1943 r. do zakończenia wojny była identyczna, bądź bardzo podobna i bazowała na tych samych radzieckich etatach organizacyjnych, instrukcjach, kadrach oraz urządzeniach łączności.

EN

In the paper, the author presents the organization of radio communication established by the intelligence divisions of the front staffs and partisan staffs in the final years of World War II. As an introduction, in the first part of the paper, the author presents the draft of the Soviet fronts organization and the organization of the intelligence divisions of the front staffs, as well as the intelligence divisions of partisan staffs. The paper also shows the organizational structure of communication nodes, their equipment and the description of communication equipment. The source literature consists of archival materials of the Intelligence Department of the General Staff of the Polish Army, as well as documents from the Polish Partisan Staff and the Base for Material and Technical Supply under the Supreme Commander of the Polish Army for the troops behind enemy lines, which was created in the process of transforming the Polish Partisan Staff. The source literature also includes historical literature and personal accounts. Based on the fact that the aforementioned institutions were organized according to the plan of the General Staff of the Red Army, the author assumes that the organization of the intelligence divisions in all front staffs of the Red Army and in the partisan staffs between the year 1943 and the end of the War was identical, or similar, and that it was based on the same organizational plan.

3

Techniczne źródła pozyskiwania informacji wywiadowczych

Nogaj A.

Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych im. gen. T. Kościuszki

|

2011

|

Nr 4

109-132

PL

Autor prezentuje rozwój technologii służących pozyskiwaniu informacji wywiadowczych - oczywiście w wielkim uproszczeniu i skrócie - od początku do końca XX wieku. Podkreśla, nieprzemijające znaczenie rewolucji naukowo - technicznej, która obok funkcjonujących przez wieki i tysiąclecia tradycyjnych - agenturalnych form pozyskiwania informacji wywiadowczych, umożliwiła wprowadzenie nowych, wcześniej nieznanych narzędzi, służących temu celowi. Wskazuje, że techniczne środki pozyskiwania informacji wcale nie pojawiły się podczas II wojny światowej. Większość technologii pozyskiwania informacji wywiadowczych wykorzystywanych podczas II wojny światowej, znana była i szeroko zastosowana już podczas I wojny światowej. Podczas tej wojny walczące armie wiele uwagi poświęcały rozpoznaniu radiowemu, a szczególnie jednej z jego form, jaką stanowiła kryptoanaliza - rozczytywanie kodów. W tym okresie powszechnie stosowano także rozpoznanie lotnicze, w tym fotografię lotniczą. Znano także narzędzia do podsłuchiwania odległych o kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt kilometrów sieci telefonicznych nieprzyjaciela. Na przykładzie III Rzeszy, prezentuje przerażający obraz rozwoju technicznych źródeł pozyskiwania informacji wywiadowczych dla struktur wywiadu wojskowego, cywilnego oraz policji politycznej, tak typowych dla państwa totalitarnego, usiłującego wszystko i wszystkich kontrolować. Na przykładzie Armii Radzieckiej w końcowym okresie II wojny światowej prezentuje również bardzo rozbudowane techniczne struktury pozyskiwania informacji wywiadowczych, a także olbrzymi wysiłek, wniesiony w ich pozyskiwanie. Zasadnicza uwaga ukierunkowana została na techniczne środki zdobycie, będące w posiadaniu radzieckich frontów. W części końcowej opracowania zaprezentowany został zarys podstawowych informacji, dotyczących współczesnych systemów pozyskiwania informacji wywiadowczych, w oparciu o wywiad lotniczy, satelitarny, elektroniczny radiowy, radiolokacyjny oraz teleinformatyczny. Autor dowodzi, że w minionych dziesięcioleciach, osobowe źródła informacji, przestały pełnić rolę kluczową. Uzasadnia, że od wielu dziesięcioleci mocarstwa główne nakłady przeznaczone na wywiad, ukierunkowują na elektroniczne systemy pozyskiwania informacji. Agentura przestała być najważniejszym, a już na pewno nie jedynym źródłem uzyskiwania informacji o potencjalnym przeciwniku.

EN

The author presents the development of technologies used to obtain intelligence information obviously in a considerable simplification and in brief - from the beginning to the end of the 20th century. The author emphasises the timeless importance of the scientific and technological revolution, which enables the introduction of new, previously unknown tools. The purpose of these tools along with the traditional spying methods, which have functioned for centuries and millennia, is to obtain information. The author claims that the technical measures of obtaining information were not the invention of World War Il. Most technologies for obtaining intelligence information used during World War II had already been known and widely used during World War 1. During this war fighting armies paid considerable attention to radio reconnaissance, especially one of its forms: crypto-analysis, i.e. decoding. In that period air reconnaissance, including air photography, was also widely used. Moreover, tools to eavesdrop the enemy:s' telephone networks situated from 10 to 20 and even tens of kilometres away were also known. With the example of the Third Reich, the author presents a horrifying picture of the development of the technical sources of obtaining intelligence information for the structures of military intelligence, civilian intelligence and secret police typical of a totalitarian state attempting to control everyone and everything. Another example is the Soviet Army, which at the end of World War II had very well-developed technical structures for obtaining intelligence information and made plenty of effort to obtain it. The most considerable attention was devoted to technical reconnaissance measures possessed by Russian fronts. The final part of the article presents an outline of the most significant information related to the contemporary systems of obtaining intelligence information on the basis of the following intelligence: air, satellite, electronic, radio, radiolocation and information communications technology. The author proves that human sources of information have ceased to play a key role in the past decades. Moreover, he proves that for many decades major intelligence expenditure has been incurred on electronic intelligence by world powers. The secret ring is no longer the most important and has definitely ceased to be the only source of obtaining information on a potential foe.

4

Odpady w produkcji biogazu. Cz. II

Kuczyńska I, Nogaj A, Pomykała R

Recykling

|

2011

|

nr 10

23--26

PL

Większość odpadów organicznych może stanowić surowiec do produkcji biogazu. Jednak poszczególne surowce, niezależnie od tego, czy pochodzą z rolnictwa czy z przetwórstwa płodów rolnych, różnią się między sobą szybkością rozkładu oraz wydajnością produkcji metanu.

5

Odpady w produkcji biogazu. Cz. I

Kuczyńska I, Pomykała R, Nogaj A.

Recykling

|

2011

|

nr 9

26--28

PL

Celem artykułu jest przedstawienie możliwości wykorzystania odpadów nie tylko do wytwarzania energii elektrycznej wraz z ciepłem użytkowym z różnego rodzaju odpadów organicznych, ale także wykorzystania ich do produkcji paliw dla pojazdów i maszyn.