In the recent times plants are becoming more popular. Their beneficial pro-health properties result from the content of numerous characteristic compounds. Reports are confirming their beneficial antioxidant, antibacterial and anti-inflammatory properties. The aim of this study was to compare the antioxidant potential and the characteristics of water extracts obtained from plants: yarrow herb (AM) (Achillea millefolium L.), knotweed herb (PA) (Polygonum aviculare L.), horsetail herb (EA) (Equisetum arvense L.), and motherwort herb (LC) (Leonurus cardiaca L.). Extracts osmolality was from 0,142a±0.02 mOsm/kg H2O for the AM extract to 0,176c±0,01 mOsm/kg H2O for the EA extract. The test with the use of the Folin-Ciocalteu reagent showed that the EA extract had the highest content of reducing compounds (54,24d±2,19 mg GAE/g dw). It was shown that the highest activity against the DPPH radical was obtained for the extract from Equisetum arvense L. (5.97c±0.11 mg TE/1 g dw), and this extract also showed the highest antioxidant capacity measured with the radical ABTS method (7.23b±0.06 mg TE/g dw). These analyses were also confirmed by the tests carried out using the FRAP test, EA extract also showed 40% higher activity compared to the lowest AM extract. It has been shown that the investigated herbal raw materials can be an attractive raw material with antioxidant properties that can be used in application in food technology.
PL
Surowce roślinne cieszą się coraz większą popularnością. Ich korzystne właściwości prozdrowotne wynikają z zawartości licznych charakterystycznych związków. Dostępne są doniesienia, potwierdzające ich korzystne właściwości antyoksydacyjne, przeciwbakteryjne i przeciwzapalne. Celem niniejszej pracy było porównanie potencjału przeciwutleniającego oraz charakterystyka ekstraktów wodnych uzyskanych z następujących roślin: ziele krwawnika (AM) (Achillea millefolium L.), ziele rdestu ptasiego (PA) (Polygonum aviculare L.), ziele skrzypu (EA) (Equisetum arvense L.) oraz ziele serdecznika (LC) (Leonurus cardiaca L.). Osmolalność ekstraktów wynosiła od 0,142a±0,02 mOsm/kg H2O dla ekstraktu AM do 0,176c±0,01 mOsm/kg H2O dla ekstraktu EA. Test z odczynnikiem Folin-Ciocalteu wykazał, że ekstrakt EA charakteryzował się najwyższą zawartością związków redukujących (54,24d±2,19 mg GAE/g sm). Najwyższą aktywność wobec rodnika DPPH uzyskano dla ekstraktu z Equisetum arvense L. (5,97c±0,11 mg TE/1g sm), ekstrakt ten wykazał także najwyższą zdolność antyoksydacyjną mierzoną metodą z kationorodnikiem ABTS (7,23b±0,06 mg TE/g sm). Analizy te zostały również potwierdzone w teście z użyciem metody FRAP, ekstrakt EA wykazywał o 40% wyższą aktywność w porównaniu z najniższym uzyskanym wynikiem (AM). Wykazano, że badane surowce zielarskie mogą być atrakcyjnym źródłem związków polifenolowych o właściwościach przeciwutleniających, które mogą znaleźć znacznie szersze niż dotychczas zastosowanie w technologii żywności.
Hop cones (Humulus lupulus L.) are mainly used as the main flavoring ingredient in beer production. Cones contain active compounds that determine not only the aromatic characteristic, but also functional properties. The aim of this study was to determine the basic anatomical characteristics of hops of the following varieties: Marynka, Lubelski, Magnum, and the assessment of the content of selected phytochemicals in water extracts. The different level of the content of chlorophyll depending on the cultivar studied was shown. The cones of the Marynka variety (0.49 mg/g) had the highest content of total chlorophylls. All tested hop cone extracts showed a similar content of carotenoid pigments. The highest amount of polyphenolic acids was found in extracts prepared from the Lubelski variety cones (5.22 mg chlorogenic acid/g), and the lowest in the cones of Marynka variety (3.36 mg chlorogenic acid/g). Based on the research, it was shown that hop cones can be a good raw material for the production of water extracts due to the high content of biologically active compounds. Hop cones can be a raw material for the production of functional food.
PL
Szyszki chmielowe (Humulus lupulus L.) wykorzystywane są głównie jako podstawowy składnik aromatyzujący w produkcji piwa. Zawierają one bowiem związki aktywne, które decydują nie tylko o walorach organoleptycznych, ale także o właściwościach prozdrowotnych. Celem niniejszej pracy była podstawowa charakterystyka towaroznawcza szyszek chmielu odmian Marynka, Lubelski i Magnum, a także ocena zawartości wybranych fitozwiązków w wodnych ekstraktach z szyszek. Wykazano zróżnicowanie zawartości chlorofilu w zależności od badanej odmiany. Najwyższą zawartością sumy chlorofili charakteryzowały się ekstrakty z szyszek odmiany Marynka (0,49 mg/g). Wszystkie badane ekstrakty z szyszek chmielowych wykazały podobną zawartość barwników karotenoidowych. Polifenolokwasy w największej ilości znajdowały się w ekstraktach sporządzonych z szyszek odmiany Lubelski (5,22 mg kwasu chlorogenowego/g), a w najmniejszej w szyszkach odmiany Marynka (3,36 mg kwasu chlorogenowego/g). Na podstawie wykonanych badań wykazano, że szyszki chmielu mogą stanowić dobry surowiec do wytwarzania ekstraktów wodnych z uwagi na wysoką zawartość związków biologicznie aktywnych. Szyszki chmielu mogą stanowić również surowiec do produkcji żywności funkcjonalnej.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.