Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Defence diplomacy – an important tool for the implementation of foreign policy and security of the state

Drab L.

Security and Defence Quarterly

|

2018

|

Vol. 20, No. 3

57--71

EN

"Defence diplomacy” is a relatively new term, created in response to post-Cold War needs to name new tasks and international functions completed by the armed forces and the leadership of the Ministries of National Defence. However, it should not be understood as a kind of traditional “military plus diplomacy”. The lack of a universally recognised definition of “defence diplomacy” means that states try to adapt its content to the needs of their own security policy. In Poland, the term “defence diplomacy” appears in journalism, but there is no precise reference to it in the documents concerning foreign and security policy. The main goal of defence diplomacy is the co-formation and implementation of the state security policy, and its task - to create stable, long-term international relations in the field of defence. Conceptualisation of the concept is a starting point for understanding its role as one of the most important instruments of foreign policy and the security of contemporary states.

2

PESCO wyzwaniem dla Polski czy wzmocnieniem jej bezpieczeństwa?

Drab L.

Kwartalnik Bellona

|

2018

|

Nr 2

21--31

PL

Traktat lizboński umożliwił niektórym państwom UE zacieśnienie współpracy w dziedzinie bezpieczeństwa i obronności dzięki wdrożeniu stałej współpracy strukturalnej (PESCO). Próby zainicjowania tej współpracy były podejmowane przez różne państwa, także przez Polskę podczas jej przygotowań do prezydencji w Radzie UE (II połowa 2011 r.). Wszystkie próby wdrożenia PESCO jednak skutecznie blokowała Wielka Brytania. Dopiero splot wydarzeń, tj. polityka imperialna Rosji, pojawienie się nowych zagrożeń z południa Europy, brexit, pretensje Amerykanów o zbyt małe środki wydawane przez Europejczyków na obronność, a także niechęć części państw Unii do Donalda Trumpa oraz przekonanie o konieczności zmniejszenia zależności od USA w dziedzinie bezpieczeństwa spowodowały, że Francja i Niemcy rozpoczęły poszukiwania lepszej formy europejskiej współpracy obronnej, czyli PESCO. Członkostwo w PESCO oznacza nie tylko udział w zatwierdzonych przez Radę projektach (obecnie jest ich 17), lecz także wypełnianie zobowiązań (przyjęto ich 20), dotyczących między innymi: zwiększenia budżetów na obronność, wydatków na inwestycje (osiągnięcie 20%), zwiększenie środków na badania i technologię (do 2%), poddawanie się kontroli wypełniania zobowiązań oraz zapewnienie odpowiednich zdolności w celu osiągnięcia określonego poziomu ambicji UE. Należy pamiętać o udziale w międzynarodowych zakupach realizowanych w ramach Europejskiego Funduszu Obronnego, dostępności sił na potrzeby operacji prowadzonych przez UE, a także zobowiązaniu do pogłębiania interoperacyjności sił wielonarodowych (między innymi w ramach Eurokorpusu) oraz zapewnieniu wyższego finansowania operacji wojskowych z zastosowaniem mechanizmu Athena.

EN

The Treaty of Lisbon has enabled some EU countries to strengthen cooperation in the field of security and defense thanks to the implementation of permanent structured cooperation (PESCO). Attempts to initiate this cooperation were taken by various countries, including Poland, during preparations for the presidency of the EU Council (second half of 2011). All attempts to implement PESCO, however, effectively had been blocked the United Kingdom. Present series of events, for example: Russia’s imperial policy, the emergence of new threats from the south of Europe, brexit, Americans’ claims for too small funds spent by Europeans on defense, the reluctance of some EU countries to Donald Tramp and conviction about the need to reduce dependence on the US in the field of security, caused that France and Germany have begun searching for a better form of European defense cooperation, PESCO. Membership in PESCO means not only participation in projects approved by the Council (at present time there are 17), but also fulfillment of commitments (20 commitments), concerning, inter alia: increase in defense budgets, investment expenditures (up to 20%), increase in funds for research and technology (up to 2%), undergoing scrutiny of compliance and ensuring adequate capacity to achieve a certain level of EU ambition. Nations should also remember about participation in international purchases implemented under the European Defense Fund, availability of forces for EU-led operations, as well as a deepen commitment to the interoperability of multinational forces (including Eurocorps) and ensure higher financing of military operations under the Athena mechanism.

3

100 lat polskiej dyplomacji wojskowej

Drab L.

Kwartalnik Bellona

|

2018

|

Nr 3

97--115

PL

Dyplomację wojskową jako formę zewnętrznej reprezentacji interesów państw dostrzeżono około połowy XIX wieku. Z upływem czasu stała się ona wyspecjalizowaną dziedziną dyplomacji narodowej. Termin „dyplomacja wojskowa” integralnie jest związany z misją attaché wojskowego. Polscy dyplomaci w mundurach dołączyli do międzynarodowego grona attaché wojskowych dopiero w 1918 roku po odzyskaniu przez państwo niepodległości. Wojskową służbę dyplomatyczną II Rzeczypospolitej tworzono od podstaw. Brakowało rodzimych tradycji, wzorców organizacyjnych, narodowej praktyki. W Ministerstwie Spraw Wojskowych i Sztabie Generalnym Wojska Polskiego próżno było szukać doświadczonego personelu czy sprawdzonych procedur. Służba ta wymagała, oprócz doświadczenia i umiejętności zawodowych, także specyficznych kwalifikacji osobowościowych i dużego obycia towarzyskiego. W początkowym okresie odrodzonej państwowości polskiej wykorzystywano doświadczonych oficerów (generałów), którzy w przeszłości pełnili służbę w armiach zaborczych. W tym czasie wojskowe służby dyplomatyczne takich państw jak Francja, Wielka Brytania, Prusy, Austria, Rosja i Stany Zjednoczone były już dobrze zorganizowane i miały swoich przedstawicieli w większości liczących się państw na świecie.

EN

Around the mid-nineteenth century military diplomacy was perceived as a form of external representation of the interests of states. Over time, it has become a specialized field of national diplomacy. The term “military diplomacy” is integrally associated with the mission of military attaché. In 1918 after regained its independence Polish diplomats in uniform joined to the international group of military attaché. The military diplomatic service during the interwar period in Poland was created from the beginning. There was a lack of native traditions, organizational patterns, and national practices. In the Ministry of Military Affairs and the General Staff of the Polish Army it was in vain to look for experienced personnel or tested procedures. Apart from experience and professional skills, this service required also specific personality qualifications and a great social experience. In the initial period of the reborn Polish state, experienced officers (generals), who in the past served in the partitioning countries were used. At that time, the military diplomatic services of such countries as France, Great Britain, Prussia, Austria, Russia and the United States were already well organized and had their representatives in the most important countries in the world.