Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

1 Architectus

1 2024

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Retro-digitising non-Euclidean physical models in construction history: Challenges, results and potentials

Wenzel Baris, Vöhringer Christian, Schmid Benjamin, Weber Christiane

Architectus

2024

Nr 4 (80)

31--42

A range of established methods are currently available for the production of digital models to document, survey, or further develop buildings. Equipment and other technologies have been adopted from other disciplines, such as geodesy, and further developed specifically for the construction industry. These methods, therefore, have a very specific purpose and quickly reach their limits when they leave this primary area of application. As part of a research project “Last Witnesses – Physical Models in Civil Engineering” funded by the German Research Foundation (DFG SPP 2255), an attempt was made to transfer known methods of retro-digitisation from architecture to smaller-scale objects to create digital representations. These small-scaled objects are so-called physical models (Messmodelle), a particular type of model mainly used in civil engineering in the past to test load-bearing structures. The models were mainly used in the 20th century to calculate the behaviour of complex structures; however, both the model building and the mathematical calculations were very time consuming and prone to errors. From the 1960s and 1970s onwards they were replaced by the first powerful computers in the construction industry. This contribution will discuss the special characteristics of these physical models and why they were replaced by computers. We describe the applicability of the different non-destructive methods of retrodigitisation and analyse the advantages and disadvantages of the structured light 3D scan, the 3D laser scan, and photogrammetry. In a further step, the potential of the produced digital twins in different contexts, such as restoration, engineering, or architectural history, will be demonstrated.

Obecnie dostępnych jest wiele metod tworzenia modeli cyfrowych do dokumentowania, badania lub dalszego rozwoju budynków. Sprzęt i inne technologie zostały przejęte z innych dyscyplin, takich jak geodezja, i są dalej rozwijane specjalnie dla branży budowlanej. Dlatego też metody te mają bardzo konkretny cel i ich zastosowanie jest ograniczone przy zmianie głównego obszaru zastosowań. W ramach projektu badawczego „Ostatni świadkowie – modele fizyczne w budownictwie lądowym” finansowanego przez Niemiecką Fundację Badawczą (DFG SPP 2255) podjęto próbę przeniesienia znanych metod retrodigitalizacji z architektury na obiekty o mniejszej skali w celu stworzenia reprezentacji cyfrowych. Te obiekty o małej skali to tak zwane modele fizyczne (Messmodelle), szczególny typ modelu stosowany w przeszłości głównie w inżynierii lądowej do testowania konstrukcji nośnych. Modele te były używane w XX w. do obliczania zachowania złożonych konstrukcji, jednak zarówno tworzenie modelu, jak i obliczenia matematyczne były bardzo czasochłonne i podatne na błędy. Od lat 60. i 70. XX w. zostały one zastąpione przez pierwsze wydajne komputery w branży budowlanej. W artykule omówiono szczególne cechy tych modeli fizycznych i powody, dla których zostały zastąpione komputerami. Opisano przydatność różnych nieniszczących metod retrodigitalizacji i zanalizowano zalety i wady skanowania 3D światłem strukturalnym, skanowania laserowego 3D i fotogrametrii. W kolejnym kroku zademonstrowano potencjał wytworzonych cyfrowych bliźniaków w różnych kontekstach, takich jak renowacja, inżynieria lub historia architektury.